Dagje in de stad

20131126-185140.jpg
Er ligt een hele vloot van dit soort superjachten een eindje stroomopwaarts. Als ze gebruikt worden varen ze meestal niet op eigen kracht over de smalle New River, maar worden ze gesleept door Cape Ann Towing, maar dit keer door Steel Towing. Een boot aan de voorkant om te trekken en een boot aan de achterkant om te remmen en te sturen.

20131126-185224.jpg
We liggen er wat kleintjes bij.

20131126-185311.jpg
De boot aan de achterkant wordt achterstevoren mee getrokken. Ze communiceren via de radio en kunnen millimeteren met het grote gevaarte tussen hen in.

20131126-185341.jpg
Nelly Rose vanaf de brug.

20131126-185415.jpg
Tegeltje met afbeelding van het ‘Stranahan House’.

20131126-185651.jpg
Het is het oudste overgebleven huis van Fort Lauderdale uit 1901. Begonnen als een tradepost en later, toen de heer des huizes in de crisis zelfmoord had gepleegd, heeft Ivy kamers verhuurd en het onderste gedeelte als restaurant verhuurd om rond te kunnen komen.

20131126-190003.jpg
Het geheel is in permanente Victoriaanse kerstsfeer gedompeld.

20131126-190125.jpg
Ivy en Frank Stranahan deden wel hun uiterste best om vriendjes te blijven met de omringende indianenstam; de Seminoles.
Mevrouw gaf de kinderen les in lezen en de vrouwen in naaien. Het echtpaar was ervan overtuigd dat educatie het antwoord was in tegenstelling tot vele anderen.
Dit is een krantenbericht uit 2007:
The Seminole Tribe is suddenly wealthy, but little oversight means potential abuses.
In only three decades, the Seminole Tribe of Florida rose from abject poverty to running one of the most lucrative Indian gambling enterprises in the country, capped in March with the $965 million purchase of the Hard Rock International hotel and cafe chain.

20131126-192209.jpg
Natuurlijk altijd een foto van Nelly Rose maken als de gelegenheid zich voordoet.

20131126-192345.jpg
Dit is weer die vrolijk gekleurde plant, die we overal in de Caribbean tegenkwamen.

Comments { 0 }

Dolphin Game

Naomi had kaartjes geregeld voor de wedstrijd van de Miami Dolphins tegen de Carolina Panthers. We hadden fantastische plaatsen. Mooier kan het niet. Ze noemen het Football, maar het heeft niets met ons voetbal te maken, dat door de Amerikanen laatdunkend soccer wordt genoemd. Ons voetbal is ook heel anders. De bal wordt rondgespeeld in een poging een opening te maken. Het houdt je de hele tijd bezig. Football is een serie korte sprints, heftige sprints, met daartussen een hoop andere actie met cheerleaders, teksten op een elektronische krant, de stadionspeaker, het stadion orgel en de mascottes die om en over het veld rennen. De spelmomenten vergen intense concentratie om te kunnen volgen wat er met de bal gebeurd. Die spelmomenten zijn hoogst explosief. Een aantal kerels gebouwd als tanks botsen tegen elkaar, terwijl andere mannen beginnen te rennen. De quarterback krijgt de bal in handen en probeert het overzicht te houden en de bal, in principe volgens een vooraf afgesproken ‘play’, bij een bepaalde speler te krijgen. Soms geeft hij hem stiekem aan iemand die langs komt sprinten, een andere keer gooit hij de bal. Het is een boeiend spel en de hele middag is uitermate vermakelijk, zeker als je er met je neus bovenop zit.

20131125-154714.jpg
Een van de mascottes van de Dolphins.

20131125-154807.jpg
Er zijn grote, zware spelers en kleine beweeglijke mannetjes, maar ze zijn zonder uitzondering snel. Er zijn wel veel regels, ook ter bescherming van de spelers bij deze explosie van geweld. Niet iedereen is ‘catch eligible’ of ‘tackle elegible’ en er zijn ook een aantal verschillende manieren om iemand naar de grond te werken die niet mogen. Excessive violence wordt ook bestraft. De scheidsrechter heeft een microfoon en geeft op iedere overtreding een toelichting. Er wordt – op verzoek van de teams – ook gebruik gemaakt van video beelden voor het beoordelen van spelsituaties en dat leidt regelmatig tot andere conclusies.

20131125-154846.jpg
Grote camera’s gericht op de Cheerleaders, die vrolijk in spagaat zakken.

20131125-154933.jpg
Ze doen hun dansje en zijn een belangrijk onderdeel van het spektakel. De dochter van onze havenmeester, acht jaar jong, zit nu al op cheerleader school.

20131125-155004.jpg
Het veld

20131125-155028.jpg
Het voortdurende theater langs de kant van het veld. Ieder team heeft een hele boel spelers bij zich en er wordt regelmatig gewisseld van opstelling aan de hand van de spelsituatie.

20131125-155054.jpg
Om van onze plaatsen naar de uitgang te komen moesten we wachten tot de spelers van het veld af waren. Hun tunnel liep direct achter ons. Deze man pakte zijn kind vanaf de tribune en zag nog wat kennissen zitten waar hij even mee kletste. Hij was in uitermate goede doen, want de Panthers wonnen letterlijk in de laatste minuut. Helaas voor Miami, maar het deed voor ons niets af aan het spektakel. Genoten!

Alle foto’s zijn gemaakt door Naomi met haar I-Phone dit keer.

Comments { 0 }

Fort Lauderdale en Miami

We zijn in een rustige fase van onze reis aanbeland. We blijven een aantal weken in Fort Lauderdale liggen. Hanneke reist van hieruit naar het huwelijk van haar nichtje en Pim kan een aantal dingen doen voor zijn boek de Macht van Tien en de website daarvoor. Het boek gaat 15 januari in productie.
Dit betekent wel, dat deze blog er even wat anders uit komt te zien. Het gaat ineens meer over het leven in Amerika en niet over ons varende leven. We beleven dat Amerikaanse leven dankzij Pim’s nichtje en petekind Naomi, die werkt in Miami bij Royal Caribbean Cruise Lines. We hebben bij haar en haar man afgelopen jaar kerst op Dominíca gevierd en het is leuk hen nu hier weer te zien.

20131123-205356.jpg
Hanneke was een paar dagen niet lekker vanwege alweer een kaakontsteking, maar na een paar dagen antibiotica knapte ze gelukkig weer aardig op en kan ze mee gaan lunchen met Naomi en Hilton. Hilton werkt ook bij RCCL aan boord van de Oasis of the Seas, het grootste cruise schip ter wereld, dat plaats biedt aan ruim 6000 passagiers. We gaan de volgende week als het schip weer in de haven is, een bezoek aan boord brengen.

20131123-205835.jpg
We gaan nog even wat boodschappen doen en ondertussen is er weer zo’n wolkbreuk. Dit is niet de standaard onweersbui die bij dit deel van Florida hoort, maar het weer is gewoon instabiel, omdat er een aantal fronten achter elkaar doorkomen. Het is best wel prettig, dat we even niet aan het varen zijn. Als we na de boodschappen weer buiten komen, staat er een meneer met een gigaplu klaar, die ons naar de auto te brengt. Het is een kosteloze service en de man weigert een fooi.

20131123-210133.jpg
We gingen boodschappen doen bij Wholefoods, een hele prettige supermarkt met heel veel mooie verse producten.

20131123-210320.jpg
Alles keurig gerangschikt, paprika’s met de steeltjes naar voren. We logeren bij Naomi thuis en Pim heeft aangeboden om vanavond te koken. Hij maakt zijn variant op de ‘wild mushroom risotto’. Morgen gaat Pim met Naomi naar de Miami Dolphins. Daarover later meer.

Comments { 0 }

Fort Lauderdale

We denken er over in Fort Lauderdale te blijven tot we weer verder gaan richting de Florida Keys en Cuba. We zouden het liefste naar Miami doorvaren, maar aan de wal liggen is daar niet te betalen en we kunnen vanwege onze diepgang niet bij de moorings komen. Er zijn wel ankermogelijkheden in Miami, maar ook daar stroomt het hard en we durven de boot daar niet alleen achter te laten. Bovendien is het hier in Fort Lauderdale gezellig. We liggen midden in de stad aan een parkje, het is er groen en er zijn een paar kroegjes in de buurt. De verbindingen met Miami schijnen goed te zijn, dus daar zullen we zeker ook nog komen.

20131120-185144.jpg
We liggen hier natuurlijk een beetje verloren tussen al het witte geweld. Als je goed kijkt kun je ons aan de overkant aan deCity Docks zien liggen.

20131120-185347.jpg
Ietsje dichterbij

20131120-185427.jpg
Deze Ierse pub is zo beroemd aan het waterfront, dat hij door de gidsen in de rondvaartboot genoemd wordt. Het plafond is een grote verzameling rotzooi. Ze noemen deze stad ook wel Fort Liquordale vanwege het niet geringe aantal bars en cafés dat de stad rijk is.

20131120-185642.jpg
Werf, waar de powerboats worden opgekalefaterd.

20131120-185751.jpg
Er lopen hier langs het water veel van dit soort eenden rond. Ze zijn bijna tam, ze gaan echt niet opzij als jij eraan komt.

20131120-190026.jpg
Hele dikke oude palmboom. Er staan veel bomen in het centrum. De meesten hebben hele merkwaardige kromme en gekronkelde vormen, wat er op duidt, dat ze vroeger tussen veel andere bomen hebben gestaan. De stad ligt aan de historisch bekende New River en is nog volop in ontwikkeling. Binnen een paar honderd meter van onze ligplaats worden twee grote torens gebouwd.

20131120-190142.jpg
Jungle Queen is een van de mogelijkheden om rondvaarten door het Venetië van Amerika te maken.

20131120-190233.jpg
We zien hier behalve hele mooie en vooral ook grote Hibiscussen, in kleuren die we in nederland niet gewend zijn, ook dit soort grappige bloemen (stampers en meeldraden?) die we nog nooit gezien hebben.

20131120-190312.jpg
Het is hier weer warm genoeg voor Iguana’s.

20131120-193620.jpg
De aardbeien op deze chocoladetaart zijn 5 cm groot; everything bigger and better!

Comments { 0 }

Palm Beach

Voor ons gevoel hebben we de leukste ervaringen van de States nu wel achter ons. De heenreis naar Maine was bijzonder, het verblijf daar was onvergetelijk, de terugreis naar het zuiden was deels doorwerken, maar soms ook erg leuk. De Chesapeake Bay heeft heel veel te bieden, het stukje ICW was apart, Beaufort, Charleston en St. Augustine hadden we niet willen missen, maar nu zitten we weer midden in de wereld van vandaag. Massaal, met grote boten, smakeloze paleizen, torenflats en veel lawaai. We hebben Miami nog te gaan en zo’n grote stad heeft natuurlijk ook altijd veel leuks te bieden, maar donders, wat kost het een geld om daarvan te mogen genieten, om daar aan mee te kunnen doen. We hopen, dat de Florida Keys weer wat leukers en kleinschaliger vermaak te bieden zal hebben.
Zoals we de vorige keer al schreven zijn we – min of meer bij toeval – beland in Palm Beach. We konden niet echt komen waar we wilden zijn, maar we vonden in ieder geval een goede ankerplaats, waar we twee nachtjes zijn blijven liggen. We konden iedere aandrang om aan de kant te gaan met groot gemak bedwingen. Zondagavond liep die ankerplaats geheel vol, vooral met mensen die de ICW varen. We hoorden een van hen klagen, dat die ICW drukker was dan een highway. Maandagochtend waren ze vroeg allemaal weer vertrokken, maar er was de hele dag het nodige te zien in de haven.

20131119-194323.jpg
Zo kwam dit schip uit het droogdok varen. Het is altijd leuk om een Nederlandse vlag te zien wapperen, zoals hier op De Salute (http://www.sysalute.com) uit Den Bosch. Het 56 meter lange schip is gebouwd in Italië en we denken niet, dat dit schip ooit in ‘s Hertogenbosch haar opwachting zal hebben gemaakt. De mast, de langste aluminium mast ooit gemaakt, is 75 meter lang. De diepgang varieert van 4 tot bijna 10(!) meter.
Op de achtergrond ligt een redelijk scheepje aan de privé steiger voor het huis. Het uitzicht is daarmee wel belemmerd.

20131119-194426.jpg
De wolkenkrabbers van Palm Beach.
Hiervandaan gaan we naar Fort Lauderdale nu we nog redelijk weer hebben. De rest van de week wordt het in de noordelijke helft van Florida hommeles met het weer. De tweede helft van de week wordt het ook in de zuidelijk helft minder.

20131119-194518.jpg
Deze Marlin was gevangen door een visserman. Hij ging echt een serieus gevecht aan en sprong soms verticaal meer dan een meter vrij van het water. We weten niet hoe het afgelopen is, maar het zag er niet goed voor hem uit.

20131119-194804.jpg
Deze mijnheer was vanuit zijn kano met 2 hengels op zee aan het vissen. Je vraagt je af wat er zou gebeuren als hij een beetje een forse vis aan de haak krijgt.

20131119-194948.jpg
Pim schrok zich helemaal de pleuris. Een groot vliegbeest vloog vlak langs hem. Hanneke reageerde daar veel rustiger op en stelde haar bril ter beschikking als landingsplaats voor deze lifter: Grote Libelle op de zonnebril!

20131119-195101.jpg
Zo zag eigenlijk de hele kustlijn eruit. De Belgische kust valt er bij in het niet.

20131119-195221.jpg
Dit is een vuurtoren van hetzelfde type als we eerder al in Marblehead zagen. De Zeppelin vergezelde ons een belangrijk stuk van de korte tocht van vandaag.

20131119-195317.jpg
We varen na een rustig dagje motoren de haven van Fort Lauderdale binnen. Ze delen deze 3 palmbomen met heel veel mensen!

20131119-195530.jpg
Wat een batterij boten ligt hier. Gelukkig kunnen we het staartje van de file meepikken en halen we de brug van 14.00.

20131119-195700.jpg
Er staan ook een paar weelderige huizen tussen en het is behoorlijk groen. Overal zijn kleine dwarskanaaltjes, die dan ook weer vol liggen met grote boten. Ze noemen het hier ook wel het Venetië van Amerika.

20131119-195934.jpg
Een doodlopend kanaal.

20131119-200259.jpg
Dit is een museum huis.

20131119-200348.jpg
We kronkelen onder nog 2 bruggen door om naar de City-Docks te komen en vlak vóór de spoorwegbrug moeten we omdraaien. Dat is hier om de duvel niet makkelijk. Het is smal en het stroomt hard, en de beschoeiing neemt niet op, zodat er overal neren en draaikolken zijn. Nelly Rose werd één keer tijdens het manoeuvreren gewoon dwars gezet . Pim lost het gelukkig heel rustig op.

20131119-200647.jpg
Geen Venetië zonder gondels.

Comments { 0 }

Richting Fort Pierce, oh nee toch naar Palm Beach

20131117-170317.jpg
We hebben genoten in St.Augustine en we hadden er best nog wel even willen blijven, maar we moeten eind van de maand echt in. Miami zijn, omdat Hanneke daarvandaan naar het huwelijk van haar nichtje Ellen gaat. Als je weet dat je ergens moet zijn, dan is het zinvol om voorsprong op je planning te houden, want anders riskeer je, dat je met onaangenaam weer moet gaan varen. Dus, met gemengde gevoelens nemen we afscheid van St. Augustine en de uitgebreide groep cruisers die we daar ontmoet hebben. We hadden best nog wel een paar biertjes met hen willen drinken.

20131117-170433.jpg
St. Augustine is gezellig, klein en toegankelijk. Het is een geliefde plaats voor cruisers. Er is niet heel veel ruimte om te ankeren, maar er zijn wel een heleboel moorings beschikbaar voor een alleszins redelijke prijs van $20 per nacht. Aangezien de stroom met 2-3 knoop de haven in of uit loopt met het getij, vinden we ankeren, zeker als het hard gaat waaien, risicovol en slapen we beter aan een mooring. Er is ook een cruisersnetje (marifoon aanzetten s’morgens om 09.00, dan hoor je nog eens wat). Daar horen we dat er ‘s avonds een Happy Hour is georganiseerd.

20131117-170645.jpg
Op weg naar de kant voor dat Happy Hour komen we deze scharrige reiger tegen op zijn paal. Hij vindt het niks waard.

20131117-170820.jpg Het is erg gezellig op het Happy Hour. We komen er een stel tegen, dat al 20 jaar de wereldzeeën bevaart. Uiteindelijk belanden we met hen in de Ierse Pub, waar Jeff en Rachel muziek zitten te maken met iedereen die er zin in heeft

20131117-170947.jpg
Teruglopend door de winkelstraat komen we deze winkel tegen met alleen maar glitterjurken. Je moet je tegenwoordig wel ergens in specialiseren!

20131117-171426.jpg
Rachel stuurde nog een paar foto’s die ze heeft genomen, toen we nog op weg waren naar St. Augustine. Deze foto maakte ze met een 300 mm lens toen ze ons net op de AIS zagen en wij anderhalve zeemijl van hen verwijderd waren. Samen op weg naar St.Augustine. Wij zeilden een stuk langer door, omdat Nelly Rose met veel minder wind toe kan, dan hun Island Packet ‘Aurora’.

20131117-171633.jpg
Zij lagen dan ook al voor anker vóór de brug, toen wij binnenkwamen, en konden ons rustig fotograferen.

20131117-171814.jpg
We overlegden even waar we zouden gaan bijpraten.

20131117-171859.jpg
Aurora lag aan de noordkant van de brug, maar wij hadden, met het oog op het weerbericht, een plekje aan de zuidkant gereserveerd. Twee dagen later kwamen zij daar ook. Vanwege het slechte weer hebben ze enorm liggen dansen en konden bijna niet meer vanuit hun dinghy de boot inklimmen.

20131117-172133.jpg
Na een dikke week vertrekken we weer en net als we door de brug heen willen komt dit vaartuig eronder door. We hadden voor vertrek al veel commotie gehoord op de marifoon. Zinnen zoals “it looks as if they’re chasing that boat” en “we’re gonna shoot you!” Ze hebben de poppen en de motor doorzeefd met kogels, dus kennelijk was de oefening geslaagd.

20131117-172415.jpg
Spannend naar buiten varen tussen de hoge golven vanwege het ondiepe water vlak naast ons. Als we net op weg zijn komt deze boot van Boat US langs scheuren. Even later zagen we hem op de terugweg met een zeiljacht op sleeptouw.

20131117-172905.jpg
Het waait lekker en we schieten goed op. Het doel is Fort Pierce. Het regent wel zachtjes de hele tijd, maar dat stoort niet echt. Er is niet veel wind en de golven van het heftige weer van de afgelopen dagen komen nog enthousiast aanrollen. Uiteindelijk zakt de wind er helemaal uit als we in de buurt van Cape Canaveral komen. Dat is een uitstekende punt, waaromheen ook de stroom harder tegen gaat staan. We starten de motor en komen slechts langzaam vooruit tegen de nog steeds forse zeeën. Het wordt een enorm gepriegel voordat we de Cape voorbij zijn, want uiteindelijk trekt de wind weer aan tot meer dan 20 knoop pal uit het zuiden en hebben we geen andere keuze dan te gaan kruisen. Nelly Rose is een briljant schip, maar hoog aan de wind met hoge zeeën mis je de bemanning van een stuk of zes goed doorvoede studenten op de loefrails wel behoorlijk. We hebben bovendien niet veel ruimte om lange slagen te maken. Langs de hele kust van Florida wordt je geacht een mijl of vijf uit de kust te blijven, omdat de bijna uitgestorven Right Whales daar hun winterverblijf hebben. Ze zijn net aangekomen en de kustwacht roept voortdurend op om te zorgen dat deze zone gerespecteerd wordt. Aan de oostkant van het vaarwater, waar het snel veel dieper wordt, komt de warme golfstroom voorbij, die met een knoop of vier – zoals we eind mei op weg naar het noorden hebben kunnen vaststellen – de verkeerde kant op gaat. We moeten dus op de smalle ondiepe strook voor de kust blijven en gaan ieder uur overstag.
Eenmaal bij Cape Canaveral doemt het volgende gevaar op. Op de kaart staan allerlei waarschuwingen, dat je nu door het gebied vaart, waar de verschillende onderdelen van de raketten na een lancering kunnen vallen. We besluiten ons daar niet al teveel van aan te trekken. Het risico, dat we net op het verkeerde moment precies op de verkeerde plaats zouden zijn, lijkt ons klein.

20131117-173035.jpg
Inmiddels is het duidelijk, dat we pas in het donker bij onze oorspronkelijke bestemming, Fort Pierce, zullen aankomen. Deze inlet is een absolute afrader in het donker. Dat gaan we niet proberen, ook niet bij de prachtige volle maan, die best veel licht verspreidt. Vertragen heeft nu ook geen zin en we besluiten om er een extra nachtje aan te plakken en in een keer door te varen naar Palm Beach. Alsof de wind dat geroken heeft, krimpt die onmiddellijk naar pal oost. Hij neemt wel af tot rond de 15 knoop, maar dan gaat Nelly Rose als de brandweer. Ze legt zichzelf op één oor en snijdt door de golven. (Je kunt aan het schuinhangende fornuis zien hoe het is om te leven op één oor. Zelfs naar de W.C. gaan wordt een acrobatische tour.) Maar, met snelheden van meestal boven de 8 knoop, dreigen we ook in het donker bij Palm Beach aan te komen.

20131117-173228.jpg
Klontje ligt voorop. Slepen is met deze golven en snelheden echt geen optie. Voorop is niet ideaal, maar het kan. Het liefst hebben we haar opgevouwen onder de giek, waar nu het brandstof-tankje ligt vastgebonden.

20131117-173417.jpg
Deze bui was alleen op het vasteland gelukkig.

20131117-173701.jpg
We gaan naar de brug in de veronderstelling, dat we eronder door kunnen om naar onze ankerplaats te gaan. Dat bleek een misrekening te zijn. Hoewel de doorvaarthoogte bij hoogwater hier 65 voet zou moeten zijn, geeft de meter naast de brug aan, dat er 62 voet beschikbaar is. Met 63 voet durven we het te proberen, maar bij 62 voet weet je vrijwel zeker, dat de windex er af zou gaan. Dat doen we dus niet. Op weg naar de brug ligt dit huis op een bok; gek gezicht.

20131117-173849.jpg
We vinden een andere ankerplaats, maar die is ver weg van downtown Palm Beach. Waarschijnlijk zullen we daar niet veel aan missen. Wel doet de plaats zijn naam eer aan. Overal zie je palmbomen en het is heerlijk warm. Eindelijk kan het dekbed uit het laken worden gehaald en slapen we alleen nog onder het laken.

Comments { 0 }

Castillo de Marcos

We liggen verwaaid in St. Augustine. Vannacht om half een stak ineens een heftige wind op. Op de Facebook pagina van Nelly Rose staat een link naar het weerrapport. Daar kun je zien waarom we het ene moment nog lekker lagen te slapen en we het volgende moment recht overeind zaten, terwijl de wind door het wand gierde. We wisten dat het zou komen en gisteren bij het laatste daglicht hadden we de lijnen naar de mooring nog gecontroleerd, maar we waren toch nog verrast door de heftigheid. Het was ineens windkracht acht en dus ging Pim toch maar even aan dek om alles nog een keer na te lopen. De rijglijn van de fokkehoes kon wat strakker, maar verder was er niets te doen. De boei van de mooring werd bijna helemaal onder water getrokken door de combinatie van de twee tot drie knoop stroom en de wind, die eensgezind vanuit het noorden hun krachten op Nelly Rose uitoefenden. We sliepen wat onrustig en toen het tij rond een uur of vijf begon te draaien, werd het helemaal een wat onrustige dans aan de mooring. De wind bleef de tuigage van de boot hardnekkig naar het zuiden duwen, terwijl de eb stroom probeerde het onderwaterschip naar het noorden te duwen. Meestal won de wind, maar als die even afzwakte begon de boot meteen op de stroom te draaien. Het duurde nooit lang tot de volgende vlaag kwam en we weer terug werden gezet met de neus min of meer op de wind. We waren blij, dat we niet op zee zaten en ook met de kwaliteit van de mooring waar we aan liggen.
We komen vandaag niet van boord. Er staan redelijk hoge golven in de rivier en als we met Klontje naar de kant zouden gaan, dan zouden we zeker als een stel verzopen katten aan de kant komen en waar kun je dan nog naartoe? We schrijven daarom ons laatste blog over St. Augustine en wachten op beter weer, voordat we weer verder zullen varen. Misschien morgen al, maar vrijdag lijkt waarschijnlijker. Op dit moment staan er nog golven van 5 meter hoog buiten en daar hebben we geen zin in. Het duurt meestal een uur of twaalf voordat die golven zich weer hebben aangepast aan een afgezwakte wind en dat afzwakken verwachten we niet voor het begin van de avond.

20131112-195408.jpg
We hebben gisteren als laatste bezienswaardigheid het uitermate succesvolle fort van St. Augustine bekeken. Het is een aantal malen door vredesonderhandelingen in andere handen gekomen, maar nooit door gevechtshandelingen. Vanaf de zeekant ziet het er al imposant uit, maar als je er dan overheen loopt, raak je pas echt onder de indruk van dit Fort.

20131112-195622.jpg
Merkwaardig om te zien hoe wapentuig in 1740 nog mooi versierd werd.

20131112-195730.jpg
De stad werd goed beschermd, maar men kon toch niet voorkomen, dat de Britten alles tot de grond toe afbrandden in 1702. De bevolking trok zich tijdens de belegering, die toen volgde, terug in het fort, zodat ze daar met 1500 man zaten te wachten op de versterking, die uit Cuba kwam. De Engelsen zijn toen meteen zonder verdere slag of stoot afgedropen naar St. John’s River.

20131112-200014.jpg
Hier stond iemand op wacht zonder zelf gezien te worden en goed beschermd tegen vuurgeweld.

20131112-200201.jpg
Op het water komt ondertussen dit zelfgeconstrueerde vervoermiddel voorbij. 2 surfplanken aangevoerd door een buitenboordmotor. Je moet er maar op komen!

20131112-200527.jpg
Dit is een mortier. Dat was de grootste bedreiging voor een fort, omdat het in een boogje over de muren zou kunnen schieten, als ze dichtbij genoeg in stelling gebracht zouden worden. De vijf tot zes meter dikke muren kapot schieten lukte niet, omdat de poreuze Coquina steen, waarmee het fort was gebouwd, de kanonskogels als het ware absorbeerde. De kogels drongen soms wel een meter in de muur door, maar dat was het dan. De structuur bleef onaangetast.
De Engelse elite troepen die belast waren met het plaatsen van de mortieren werden verrast en uitgeschakeld.

20131112-200745.jpg
In 1845 werd Florida de 27e staat van de Verenigde Staten. Daardoor kwam het fort in Amerikaanse handen en werd het onderdeel van een minder eervol programma. Tussen 1875 en1878 werden hier Indianen vastgezet, die uit de Great Plains en het Zuidwesten verbannen werden .

20131112-200933.jpg
Het was natuurlijk niet erg ruim, als je hier met 1500 mensen bivakkeert. Gelukkig was er een natuurlijke bron, dus water was er genoeg. Ook in 1740 beschoten en belegerden de Britten het fort nog een keer. Die keer gaven ze na 27 dagen op.

20131112-201235.jpg
Het fort is gebouwd volgens dezelfde richtlijnen als Naarden Vesting en Leusden, met bastions in de vorm van pijlpunten en – in dit geval – slechts één ravelijn.

20131112-201340.jpg
We luisterden naar de uitleg en geschiedenisles van deze zeer enthousiaste gids. Leuk!

We krijgen net het bericht dat het boek van Adam en Leonie volgende week klaar is. Je kunt het al bestellen op : www.elenaopreis.nl
Of de Facebookpagina: Vijftig tinten Blauw

Comments { 0 }

St.Augustine

20131112-111833.jpg
Nog even wat beelden van het piratenfestijn. De outfits zijn echt behoorlijk serieus. Met een enkele bandana en een ooglapje red je het hier echt niet.

20131112-111923.jpg
Terug in de tijd!

20131112-112023.jpg
De oude watermolen.

20131112-112116.jpg
Piratenvrouwen konden ook dik zijn…, of achter een rollator lopen. Het mag de pret niet drukken.

20131112-112239.jpg
De vrouwen op zo’n piratenfeest zijn eigenlijk veroordeeld om zich als hoer te verkleden en zo gedragen ze zich ook. We belandden op een terras en deze mevrouw stortte zich enthousiast op Pim

20131112-112535.jpg
In veel kroegen wordt live gemusiceerd. In deze kroeg is een heus piratenfeest aan de gang en er is een band die hun muzikale talenten geheel ten dienste van deze wijze van feesten inzet. Het niveau van het talent is minder belangrijk dan de getrouwheid aan het thema. We houden het vrij snel voor gezien.

20131112-112937.jpg
De volgende middag gaan we naar de kroeg Mi Casa, waar gitaristen Dewey Via, Chris McVey iedere zondag vanaf 15.00 uur voor een, in onze ogen, veel te klein publiek hun niet geringe talenten ten toon spreiden. Een live concert waar we tot 7 uur van genieten.

20131112-112646.jpg
Ze speelden de sterren van de hemel en we hebben voor het genot van vier biertjes een topconcert gekregen.

20131112-180336.jpg
We hebben een hond aan boord! Charlie Brown komt mee met de baasjes Jeff en Rachel, die een hapje komen mee-eten.

20131112-180455.jpg
De volgende dag maken we een wandeling door de stad en komen in een tuin deze bronzen beelden tegen van beroemde zonen van deze stad; een arts en een hoogleraar waar ze trots op zijn.

20131112-180648.jpg
Een echte chromen Mercedes staat voor het dure hotel geparkeerd. Dit is een van de hotels die Henry Flagler heeft gebouwd en het enige wat nog steeds als hotel dienst doet.

20131112-180757.jpg
Henry Flagler was een olie tycoon en spoorweg baron, die het in de 19e eeuw tot miljardair had geschopt. Hij benutte dit fortuin onder andere voor het bouwen van extreem luxe hotels waar de groten van die tijd zich graag lieten zien. In dit ‘winter Newport’ lieten ook presidenten zich graag verwennen. Dit gebouw is inmiddels een museum en city hall. Net als de andere gebouwen is het opgetrokken uit gestort cement, waardoor ze een beetje het uiterlijk van een bunker krijgen.

20131112-181038.jpg
Dit was het meest luxe Flagler Hotel. Het opende in 1888 als Hotel Ponce de Leon, en was een van de aller eerste gebouwen – nog voor het Witte Huis – dat elektrisch licht had. Het is ontworpen door de architecten John Carrere en Thomas Hastings, die daarmee hun naam vestigden, zodat ze later opdrachten kregen voor de uitbreiding van het Capitool met de gebouwen voor het huis van afgevaardigden en de Senaat en de Public Library in New York. In 1968 werd het hotel het tehuis voor Flagler College, een privé school voor de vrije kunsten. Het gebouw is beroemd vanwege het houtsnijwerk, glas in lood en de hele afwerking. Je moet er van houden.

20131112-181257.jpg
Het gebouw kent veel verzorgde details.

20131112-181417.jpg
Het is in ieder geval een uniek schoolgebouw.

20131112-181540.jpg
Wij zijn meer onder de indruk van de oorspronkelijke stukken van St. Augustine. De oude gebouwen daar zijn gemaakt met behulp van coquina, een mergel van schelpen vermengd met zand. Je kunt de schelpen structuur daar nog altijd goed in herkennen.

Comments { 0 }

Oudste school

20131111-162004.jpg
We gaan een kijkje nemen in het oudste nog bestaande houten schooltje van de VS.

20131111-162125.jpg
Ze laten de leraar praten en geven een aardig beeld van de Dickensiaanse onderwijsinstelling.

20131111-162227.jpg
De kinderen moesten wel hun eigen eten meenemen, dat dan in deze keuken werd klaargemaakt

20131111-162503.jpg
We lopen door de tuin aan de achterkant en…..

20131111-162730.jpg
Ineens is daar deze eekhoorn!

20131111-162847.jpg
Dit is de toegangspoort naar het Castillo, maar we gaan linksaf naar het piratenterrein.

20131111-162958.jpg
In dit gebouw zit de VVV gevestigd.

20131111-163124.jpg
Het loopt tegen het einde vandaag, dus we mogen voor niks het terrein op.

20131111-163245.jpg
Creatief gebruik van de handicap.

20131111-163332.jpg
Er treedt een band op, die Ierse drinkliederen speelt.

20131111-163436.jpg
Het is echt een community, die elkaar op dit soort festivals ontmoeten. Geestig om een keer te zien allemaal.

20131111-163613.jpg
Ook de hond van Jeff , Charley Brown, een Portugese waterhond, is verkleedt.

Comments { 0 }

Piratenbijeenkomst

Wij hadden we nog nooit van gehoord, totdat we kort voor St. Augustine werden opgeroepen door de Aurora. Jeff vertelde ons, dat zij de kust langsvaren en daarbij zoveel mogelijk piraten feesten bezoeken. Hij treedt daar samen met zijn Rachel op als muzikanten. Zij op de trekzak en hij op de mandoline en de tin whistle. Op de reis vanuit Maine zijn ze al op drie piratenfeesten geweest. Dit wordt het vierde partijtje. We hadden nog geen idee hoe het er uit ziet, maar dat ging snel veranderen.

20131110-205015.jpg
De straatjes worden smaller.

20131110-205148.jpg
We zien ineens een piraat voor ons lopen en duiken van schrik een kroeg in; Mi Casa. Daar speelt een prima folk zanger voor het zuidelijke publiek.

20131110-205254.jpg
Deze man, die zich ‘Cowboy’ noemt, staat naast ons een sigaar te roken en vraagt of wij daar bezwaar tegen hebben. Pim zegt van niet en zegt dat hij het zelf ook lekker vindt. Zonder aarzelen bukt de man en trekt uit zijn laars een zak met voortreffelijke sigaren.

20131110-205415.jpg
Pim is blij!

20131110-205540.jpg
We lopen langzaam verder. Er is veel te zien.

20131110-205637.jpg
We komen weer wat piraten tegen.

20131110-205742.jpg
Er wordt veel aandacht aan de hele verkleedpartij gegeven. Er zijn hier zelfs speciale piratenwinkels, waar je de mooiste kostuums kunt kopen, ook voor kinderen.

20131110-205940.jpg
Een zijstraat.

20131110-212949.jpg
Er hangt weer Spanish Moss in deze mooie tak.

20131110-213251.jpg20131110-210720.jpg
De dames hebben allemaal wat hoerigs over zich. Deze dame is geen uitzondering. Je vraagt je af waar haar boezem uitkomt als ze ontdaan wordt van de constructie die hem nu vooruit houdt.

20131110-210829.jpg
Overal door de stad lopen piraten.

20131110-210929.jpg
Tja, dit kon niet uitblijven natuurlijk.

Comments { 0 }