Toen we in de loop van zondag vertrokken bereikten we na een paar uur varen de grenzen van het continentaal plat. De dieptemeter loopt dan op tot boven de 100 meter diepte en blijft dan op een gegeven ogenblik steken op de laatste waarde die hij heeft kunnen meten. Bovenin de display knippert dan het woord ‘LAST’, zodat je weet dat het geen accurate aanduiding meer is en ook niet meer kan zijn. De oceaan wordt dan ongelooflijk, tot wel 4000 meter, diep. Hier en daar zijn er dan toch eilandjes, zoals Porto Santo. Eilanden met een vulkanische oorsprong, die letterlijk als een soort zuil van de oceaanbodem omhoog reizen. Aan de basis op de oceaanbodem zijn ze misschien 2-3 keer zo breed als het deel dat boven water uitsteekt, maar dat is het dan ook; als pilaren van de zeebodem.
Die vulkanische oorsprong is op Porto Santo nog goed te zien en ze hebben er zelfs nog een vulkaan, die eruit ziet zoals we dat op school en in de stripverhalen geleerd hebben. Overigens zijn de vulkanen hier al heel lang niet meer actief.
Porto Santo is een heel plezierig eiland, met weinig vegetatie, maar met prachtige zandstranden. Er wonen een kleine 5000 mensen en toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. We ontmoetten Jan, een Nederlander, die hier 8 jaar geleden is komen wonen en het hier met zijn Duitse vrouw uitermate goed naar de zin heeft. Toen we hem vroegen waarom hij het hier zo naar zijn zin had, antwoordde hij: “vanwege de kneuterigheid”. Dat is denk ik heel goed omschreven en daarom is het hier goed toeven. Dat staat allemaal misschien wel wat op losse schroeven vanwege de budgettaire perikelen en de veranderde relatie met de EU van het moederland Portugal. Er gaat, zoals wij dat in Nederland ook wel kennen van de Antillen, nogal wat subsidiegeld naar dit soort kleine eilanden en het is de vraag of dat zo door kan gaan. De nieuwe vrouwelijke burgemeester, bescheiden President genoemd, van het eiland heeft dan ook vastgesteld dat de bevolking van het eiland, om te kunnen overleven, moet groeien naar 20.000. Dat moet komen van allerlei megalomane projecten en dat klinkt allemaal nogal bedreigend voor de voornoemde kneuterigheid, waarschijnlijk de grootste reden voor de aantrekkelijkheid van het eiland. Hier volgt een fotografische impressie.

Aan dit pontoon liggen boten van zeker 10 nationaliteiten, waarvan sommigen ook met ARC mee gaan doen vanaf Las Palmas. Let op het fietsenrek dat boven de rotsen hangt. Er zijn boten, die een opvouwbaar fiets bij zich hebben. Die staan dan vaak voorop aan de zeereling vastgebonden onderweg. Dat betekent, dat ze zout worden en meestal snel slijten of verroesten.
Dit vuilniszakje was alles wat we hadden na de oversteek. Leonie leerde ons hoe we alles in kleine stukjes moeten knippen en wat er wel en niet op zee overboord mag. Op de achtergrond aan de rechterkant van het pontoon, de gepavoiseerde boot van de Noren. Linn is jarig.

De kade staat vol met schilderingen gemaakt door bemanningen van passerende schepen. Wij hebben elkaar al zeker 38 jaar geleden beloofd om dat ooit op de kade van de Azoren te gaan doen en daarna bij Café Sport een biertje te gaan halen, dat zal echter nog wel even duren.

12 km lang strand!

2 km lopen naar het stadje

In de verte zie je masten in de jachthaven liggen.

Een of andere hotemetoot.

Het toeristenseizoen is nu wel afgelopen.

De krater is goed te zien.

We dolen een beetje rond op zoek naar het huis waar waarschijnlijk Columbus heeft gewoond. Hij is , toen hij terug kwam van zijn verre reizen, getrouwd met de dochter van de Gouverneur van Madeira. Onderweg zien we deze oude toegangspoort van het inmiddels verdwenen fort wat er achter stond.

Binnen in het museum mochten we geen foto’s maken. Het was de kneuterigheid ten top, maar gaf toch een mooi beeld van deze periode! Die ook voor onze vaderlandse geschiedenis van groot belang is geweest, tot grote teleurstelling van de Spaanse en Portugese machthebbers. In het museum lag ook de tekst van een verdrag dat die beiden met elkaar hadden afgesloten, waarin de rest van de wereld (!) tussen die beide landen werd verdeeld, zonder daarbij veel ruimte te laten voor de koloniale aspiraties van bijvoorbeeld Engeland en Nederland.
Er lagen in het museum vooral resten van een Nederlands schip met een lading zilver, dat aan de noordkust van Porto Santo is vergaan, zoals een scheepskanon met het V.O.C. Logo erop en nog wat zilveren munten waar op stond: Zeelandia. Ook was er een mooie afbeelding van een Nederlands schip uit 1494 met een draken kop voorop.

Misschien zitten er zulke kopjes op de hoekranden van de daken om de geesten af te schrikken?

De cactussen groeien over de muren, we zijn echt ver weg!