We hadden gisteren ingeklaard bij de douane en de Port Authority, maar Immigration was al naar huis. We konden kiezen, meteen naar het vliegveld en daar onze stempels halen of morgen rond een uur of negen terug komen en dan onze paspoorten laten afstempelen. We kregen ook het verzoek om 24 uur voor vertrek weer te komen om uit te checken en die twee dingen waren uitstekend te combineren. We togen dus in de loop van de ochtend toen de boot weer min of meer as vrij was naar de autoriteiten. De mevrouw die de paspoorten moest controleren zat te luisteren naar een religieus radio programma waar ze geen afscheid van kon nemen. Het eiland heeft nog veel belangstelling voor religie en veel stromingen zijn vertegenwoordigd. De mevrouw van de paspoort controle was behoorlijk ‘hard core’. We begrepen van de radio uitzending dat we ons moeten en geven voor ‘the Lord’ en alleen dan zou de Lord er ook voor ons zijn. Vergeef het mij als ik denk, dat die individualistische aanpak niet kan werken.
Na deze stichtelijke paspoort controle en uitcheck procedure gingen we weer naar Ballahoo waar onze charmante Natasha ons zou introduceren bij Greg. We dronken een koffie, die helaas gemodelleerd is op de Amerikaanse smaak, terwijl we wachtten op Greg. Dicht bij de haven is het toerisme helemaal afgestemd op de Amerikaanse smaak.
De cruise schepen komen aan in Port Zante, een shopping center dat niets te maken heeft met St. Kitts. Het lijkt op iedere shopping mall/outlet center, zoals je die overal ter wereld kunt vinden. Je hoeft maar een paar honderd met door te prikken en je vindt het echte St. Kits, maar als toerist zou ik me belazerd voelen. Je komt niet om iets van het land te zien, maar alleen om er wat van je geld achter te laten. Veel van de ‘cruise ports’lh die we tot nu toe hebben gezien gaan voor het ‘makkelijke’ geld en de competitie daarvoor wordt erg hard. Iedereen verkoopt hetzelfde. Ik weet niet hoe je diamanten uit elkaar kunt houden en overal verkopen ze dezelfde merken. Zelfs de ‘vulkanische sieraden’ lijken erg op elkaar en dat, terwijl al die Caribbean eilanden echt allemaal hun eigen karakter en geschiedenis hebben.
Greg, van Greg’s taxi service, (cellular 869 663 ,llu 4404, land line 869 465 4288) heeft Leslie en mij een heleboel daarvan laten zien. We hebben van zijn gezelschap en van zijn liefde voor het eiland genoten.

Eén van de eerste stops die Gregory, Greg dus, maakte was bij een aantal bomen die uitpuilden van de ‘egrets’. Vogels die leven van de teken die ze vinden op het spaarzame vee dat je op het eiland tegenkomt. Er stonden
Een stuk of drie bomen bij elkaar die in de bloei leken te staan van deze vogels, maar vergelijkbare bomen eromheen waren leeg.

ju Even verder vroegen wij Greg om te stoppen en ons uit te leggen wat dit te beteken had. Dit is wat je doet als je een serieus feest aan het vieren bent. Iedereen hangt een lege fles meteen in de takken. Dit moet een pittige partij geweest zijn.

Voordat de Spanjaarden, St. Kitts heet eigenlijk St. Christopher naar Columbus, de eilanden ‘ontdekten’ werd het bewoond door de Caribs, die er al vanaf duizenden jaren voor het begin van onze jaartelling woonden. Dit is een van de weinige overgebleven voorbeelden van de manier waarop zij zich uitten. De Caribs, alle 2000, zijn allemaal door de Fransen en de Engelsen, die toen het eiland nog gezamenlijk bewoonden, afgemaakt. Op een plek, die nu nog Red Corner heet.

De Engelsen namen uiteindelijk de gehele controle over het eiland over. Het heeft een belangrijke rol gespeeld in veel piraten verhalen. Daarvan vind je vandaag weinig terug, maar de tuinen zijn duidelijk Engels, maar met andere flora.

Suikerriet was de belangrijkste bron van inkomsten voor het eiland. Het werd op het eiland tot suiker verwerkt.

Het eiland heeft een rijke historie sinds de Engelsen het koloniseerden. Deze boom stamt uit de 17e eeuw, de eerste dagen van die kolonisatie.

Zonder verder commentaar.

Educatie heeft een grote waarde op St. Kitts.

Op het eiland zijn zelfs een aantal commerciële universiteiten gevestigd, zoals een hogere opleiding verpleegkunde, een universiteit voor diergeneeskunde en een universiteit voor geneeskunde (http://iuhs.edu/). Educatie wordt gezien als een mogelijkheid om het eiland vooruit te helpen. De studenten komen niet, of nauwelijks, van het eiland. Het is een industrie waar het eiland veel baat bij heeft.

Dit was voor mij een echt belangrijk moment op deze reis. Mensen die dit blog vaker lezen, zullen zich mogelijk herinneren, dat ik behoorlijk fulmineerde tegen het presidentiële paleis op Dominíca. Dit is het huis van de eerste minister van St. Kitts, een andere titel, maar een vergelijkbare positie. Hij woont tussen zijn bevolking.

De man woont gewoon in dit straatje. Er loopt soms een politieman, maar eigenlijk is er niets bijzonders te merken in de buurt,
Overigens wordt ook St. Kitts behoorlijk ondersteund door China, die kennelijk toch veel invloed willen kopen in deze buurt.

Toen kwamen we aan de noordelijke punt van het eiland. Op deze plek kun je met een zeiljacht tussen de riffen goed liggen. De pilot van Chris Doyle schetst enthousiaste plannen voor dit gebied, die door ene Kevin gerealiseerd zouden moeten worden. Helaas zit Kevin inmiddels vast in de zwaar overbevolkte gevangenis van Basseterre, omdat hij verdacht wordt van de moord op zijn zakelijke partner.

Dit is Greg, onze gids over dit eiland. Hij staat voor de rotsformatie die 400 jaar geleden is ontstaan toen de lavastroom van de laatste uitbarsting van de vulkaan in de zee belandde. Stripkenners herkennen Bart Simpson in de rotsformatie.

We naderen het einde van onze rondrit. We zien Nelly Rose in haar eentje in de baai liggen. Dat was best wel spannend toen we aankwamen. Normaal liggen er altijd al een aantal andere boten, zodat je enig houvast hebt, maar dit keer was er helemaal niemand. We moesten het zelf uitzoeken.

Dichtbij onze ankerplaats is de lokale vismarkt. De Conch schelpen worden hier voorbereid.

Er zijn ook voldoende kreeften in de aanbieding.

Dit is wat de vaklui in de buurt vangen.

Op dit soort verkoopplaatsen zullen we onze vangst nooit aanbieden., maar morgen gaan we vissen. We varen morgen naar Saba (hier in de buurt uitgesproken als Seba). Dat is minder dam 40 mijl. We varen rond een uur of negen weg en gaan alleen op de fok. Dat betekent, dat we langzaam gaan en dus goed zullen kunnen vissen. We houden u op de hoogte.