Het stortregent zo erg dat je de camera niet buiten de dektent kunt houden. Normaal helpt de zonnetent ook tegen de regen, maar die hebben we wegens gebrek aan noodzaak en vanwege de wind niet opgezet. Een beeld door de buiskap dan maar.

Het was echt rotweer dus en dan kunnen er rare en nare dingen gebeuren. Laten we beginnen met een lesje in de Nederlandse taal:
Schavielen
 : Het doorschuren van touwwerk door het voortdurend ergens langs schuren. Het kan voorkomen worden door een smarting aan te brengen.

Sommige avonturen kun je beter voorkomen en van je fouten moet je leren. Toen ik gisteren onder de wol (nou, onder een enkel lakentje) dook, dacht ik bij mezelf, ik zou eigenlijk de dinghy met een tweede lijn vast moeten zetten. Dat doen we eigenlijk altijd. Meestal is die tweede lijn zelfs een stalen kabel met een slot tegen mogelijke diefstal. Ik lag echter al te lekker en sliep vrijwel onmiddellijk. Vannacht begon het steeds harder te waaien en toen ik om een uur of twee wakker werd gemaakt omdat het hard regende en er wat luiken dicht moesten, voelde ik al nattigheid. Ik liep naar de achterkant van de boot en zag….. niets. De dinghy, Klontje genaamd, had alleen een stuk lijn achtergelaten en was er vandoor. Dat is een uitermate nare ervaring als er door je eigen onachtzaamheid iets zo fout gaat. Op zo’n moment schiet het door je heen hoe belangrijk de dinghy voor je is. Het is bovendien een kostbaar bezit. Het is als de auto op het vasteland.

Ik heb meteen de kustwacht geïnformeerd, want het was niet ondenkbaar, dat de dinghy met de stroom mee, door het kanaal onder de brug door naar de andere kant van het eiland de open zee op zou drijven. Het ronddrijven van een lege dinghy kan voor heel veel paniek zorgen.
Slapen lukte daarna niet al te best meer en ik stond om 6 uur vanochtend al in het klereweer met de verrekijker de oever van de baai af te speuren. Ik zag recht achter ons, vastgebonden aan een vissersboot, een dinghy liggen, die op onze nogal herkenbare Klontje leek. Het zou kunnen dat dit goed ging aflopen, maar het zou nog even duren voor dat bevestigd kon worden. Iedereen sliep nog en het was niet alleen te ver om er naartoe te zwemmen, maar het weer werd ook nog steeds onstuimiger.

Rond een uur of acht kwam er een man langs, die een probleem had met zijn buitenboordmotor. Hij was een proefvaart aan het maken en voer doelloos rondjes met een motor, die niet op toeren wilde komen. Hij was graag bereid om even te gaan kijken en kwam terug met de mededeling, dat de beschrijving, die ik had gegeven, helemaal klopte. Ik riep de kustwacht weer op en meldde dat de dinghy terecht was. Inmiddels waren de omstandigheden echter dusdanig beroerd, dat we er voorlopig niet naar toe zouden kunnen varen. Ik wilde toch al wachten, omdat ik er van uit ging, dat er mensen in de buurt zouden zijn, die een beloning hadden verdiend, maar op dat moment was er nog geen enkele beweging te zien in de buurt van vissersboot of het huis, waar de steiger van die boot bij hoorde.

Kennelijk zat Dennis van de Magic mee te luisteren naar mijn conversatie met de kustwacht, want hij riep meteen daarna op 16 op, dat hij me graag een lift zou geven, zodra de omstandigheden dat toelieten. We bleven natuurlijk nog in spanning, want we wisten nog niet of de dinghy schade opgelopen zou hebben. Rond een uur of twaalf ging de wind even wat liggen. Dennis had het over ” a lull in the wind”, zoals dat in goed Engels heet. (Hoewel dat eigenlijk een pleonasme is. ‘A lull’ is letterlijk vertaald windstilte, maar het woord ‘lull’ wordt in het Engels inmiddels bij van alles gebruikt wat even minder wordt, vandaar dat het een zinvol pleonasme is.) In ieder geval kwam Dennis mij met zijn dinghy ophalen. We troffen Klontje in goede conditie aan. Er was niemand aanwezig, die ik kon bedanken, maar ik ga er zeker nog een keer langs. Het is een heerlijk opgelucht gevoel de dinghy – aan dubbele lijnen – weer achter de Nelly Rose te zien liggen.

Pim komt terug met onze dinghy na een goed afgelopen avontuur.
Dit is wel een goed voorbeeld van de eisen die het leven op een boot aan je stelt. Je kunt nooit helemaal ontspannen, want je moet alert blijven. Het is een beetje te vergelijken met het rijden op 2 of op 4 wielen. Als je met een auto een keer te hard moet remmen, blokkeert er misschien een wiel of glij je wat, maar als dat op een motor gebeurd ga je meteen onderuit. Het was weer een goede les, waar ik goed buiten had gekund. Als je denkt dat je eigenlijk iets moet doen, dan ben je al aan de late kant.