Een foto als zoekplaatje. Het is moeilijk om te zien wat je ziet.

De glazen torens weerspiegelen de oude gebouwen.

We zijn al eerder in New York geweest. De laatste keer met zijn tweeën was in 2000. Toen bewogen er ook al wel wat beelden, maar nu is vrijwel alles voortdurend in beweging. Het zijn allemaal gigantische TV schermen met felle gekleurde beelden.

Er is hier een tribune gebouwd met bovenop een platform. Je moet dan proberen om je hoofd in een cirkel te houden. Vier seconden later wordt je hoofd dan als hoofd van het vrijheidsbeeld weergegeven. Daar moet je dan natuurlijk meteen een foto van maken. Het is stampend druk. Allemaal mensen bovenop die tribune die het willen proberen.

Op de tribune zit ook nog een grote groep mensen naar het theater Times Square en een enorm groot filmdoek te kijken, met onder andere beelden van Djokovic, die Tommy Haas een complex bezorgt.

Deze muzikant heeft bijzondere slaginstrumenten. Er komt een filmpje van hem onder het Hoofdstuk: Video te staan. Hij heeft er een goede bron van inkomsten aan. De vierkante bak zat vol biljetten en niet alleen met singles.

Wat een verzameling bonte mensen bij elkaar! Wij denken, dat New York de meest multiculturele stad ter wereld moet zijn. Er wonen en werken mensen uit de hele wereld en dat zie je vertaald in het straatbeeld. Dat beeld wordt nog versterkt door de grote hoeveelheid toeristen, die zich vooral vergapen aan deze mallemolen van de beschaving. Eigenlijk gek, dat bigotterie en discriminatie, juist ook in dit land waar deze stad zo’n belangrijke rol speelt, zo duidelijk waarneembaar is.

Ergens in een achterafstraatje zien we ineens een lege kapsalon. Pim staat weer voor de keus om zich nog 6 weken lang aan zijn te lange haar te ergeren – hij heeft de lok aan de voorkant er al, zonder spiegel, afgeknipt – of het onaangename risico te accepteren, dat een onbekende aan zijn haren gaat zitten. Ze is niet duur en dus gaat Pim onder het mes bij de kapster uit Ecuador.

We gaan een echte New York Cheese Cake eten en daarna naar de Amish-Market, waar we een pak Cruësli kopen van het merk: Ezekiël 4:9.

Auto’s worden 3 hoog geparkeerd in een roterende installatie.

In de bar van het Theater treden deze dames op. Ze zingen heerlijk en met humor in close harmony.

Deze malle lamp stond er ook.
We gaan naar een toneelstuk van Tenessee Williams (o.a. Cat on a hot tin roof en Streetcar named Desire). Het stuk heet : ‘The Two Character Play’ en is een toneelstuk in een toneelstuk. Het is een moeilijk verhaal, maar het wordt briljant vertolkt door Amanda Plummer (Pulp Fiction) en Brad Dourif (One flew over the Cuckoo’s Nest). We zitten op de 2e rij en beleven het heel intens en kunnen het goed volgen. Het gaat te ver om te zeggen, dat we het begrijpen, maar het houdt ons wel bezig.

Heel normaal om hier op gymschoenen onder je jurkje rond te lopen en dan alleen als het echt nodig is je schoenen aan te doen.

We gaan met de Path trein onder de Hudson door naar New Jersey. Op het station zien we informatie over daklozen in New York. Vorig jaar waren er nog 16.000 dakloze kinderen in de stad. Dat is dit jaar al opgelopen tot 20.000. Dat is een statistiek, waar dit bolwerk van het kapitalisme ook eens over na zou moeten denken.
Intussen gaan wij weer terug naar ons eigen vaarhuisje……