We varen om Manhattan heen de East River op naar Hell Gate. Die naam is volgens de gidsen afkomstig van Hellegat en dat is natuurlijk Nederlands. Volgens diezelfde gidsen betekent dat licht of helder gat. We weten natuurlijk niet door welke historici deze gidsen zich hebben laten leiden, maar het is een lastige passage waar de stroom – in Noord Nederlands – “hel”, oftewel hard, is. Het kan natuurlijk ook gewoon “Hel” betekenen, omdat het met traditionele schepen een verdomd hels kunstje was om er door te komen. Dat kan het nu nog zijn, als je het verkeerd inschat met de getijden. Gelukkig hebben wij van Stan Mathey, de havenmeester uit Annapolis, een “Eldridge” voor 2013 gekregen. Daarin staan alle getijtafels en stroomgegevens voor de East Coast Waters ( sinds 1875). Het blijkt, dat we het perfect hebben uitgeknobbeld.

Hier en daar staan op de eerste rij nog oude gebouwen, die in het niet vallen bij de massale torens daarachter.

Grappig, het is zo aangelegd, dat je er soms dwars doorheen kunt kijken.

Het “Battery Maritime Building waar al vanaf 1909 de gratis ferries vertrekken. Gebouwen van gesmeed en gegoten staal.

Bijna alles is kleurloos, dus dit geel valt wel op! In Rotterdam staat een soortgelijk gebouw met rode accenten. Zou dat van het zelfde architecten bureau zijn?

Driemasters, zoals ze hier vroeger met vracht en passagiers aankwamen.

De wachttoren. Dit is de drukkerij van de Jehova’s getuigen. Toen Pim directeur was van Kappa Karton in de tachtiger jaren, was dit een van zijn allergrootste klanten en hij heeft het bedrijf toen bezocht. Hij was er erg van onder de indruk. Het is een zeer gedreven en bijzondere organisatie. Het is een hele grote drukkerij, waar onder andere veel bijbels worden gedrukt. Daarvoor worden moderne machines gekocht, die vrijwel geheel zelfstandig worden onderhouden. Reserve onderdelen worden zelf geproduceerd, om zo veel mogelijk contant geld te besparen.
De mensen – de Jehova getuigen – wonen allemaal in een aantal flats rondom de drukkerij, die ondergronds door een gangen stelsel zijn verbonden, met centrale eetgelegenheden.

Pier 17 is altijd gezellig om te bezoeken.

We gaan richting Long Island Sound, om daar een plek te vinden om de 4th of July te vieren. Wel op een wat andere schaal dan in NY.

We gaan onder meerdere bruggen door die allemaal een dusdanige doorvaarthoogte hebben, dat wij ons er totaal geen enkele zorg over hoeven te maken.

Links het Empire State Building, jarenlang de allerhoogste en rechts het Chryslerbuilding, nog steeds een van de mooisten.

Het United Nations gebouw is ook een echt “landmark”. Het is misschien niet zozeer een mooi als wel een elegant gebouw.

Je kunt hele nette foto’s maken van de complexe kabelstructuren die deze brug omhoog houden, maar daar moet je naar zoeken. Zoals wij er onder door varen lijkt het vooral op rommelige macramé.

De zweefinstallatie naar Roosevelt-Island.; een lekker rustig plekje om toch heel dicht bij Manhattan te wonen.

We verlaten de Big Apple en zoeken rustiger vaarwater op. Hier in Hell Gate gaat het dus echt hard stromen. We moeten onze bootsnelheidsmeter een keer eiken. Hij heeft een miswijzing en geeft bijna een knoop te weinig aan. De SOG, de snelheid over de grond, is uitermate accuraat

Links de bootsnelheid, die in werkelijkheid bijna een knoop hoger is en rechts de snelheid over de grond. Het verschil laat zien, dat we op dit moment zo’n drie knoop stroom mee hebben. We hebben onze vertrektijd goed uitgerekend en gaan als een speer!

We varen onder de aanvliegroute naar La Guardia (vliegveld) door richting Long Island Sound

.