We komen bij Brooklin, de hoofdstad van de houten bootbouw. Enerzijds vanwege de Brooklin Boat Yard (http://www.brooklinboatyard.com/index.html), die ook vandaag de dag nog steeds prachtige klassiek gelijnde houten schepen bouwt, maar zeker ook, omdat hier het hoofdkantoor van het tijdschrift Wooden Boat gevestigd is. Dat tijdschrift is bijna 40 jaar geleden gestart en wordt wereldwijd gelezen door iedereen, die van dit soort schepen houdt. Ruim 20 jaar geleden is daar de Wooden Boat School bij gekomen. Als je bij Brooklin aan de Eggemoggin Reach vaart, kom je altijd juweeltjes van jachtbouw tegen op het water.

Dit is zo’n product van de BBY. Het is een ontwerp, waar er meerdere van zijn gebouwd. Deze man komt in zijn eentje aanvaren en pikt een mooring op. Alleen en zonder motor. Als hij eenmaal ligt komt er een dame uit de kajuit.

Er liggen hier nog veel meer van dit soort prachtige jachten. Een genot om te zeilen en zeker ook om naar te kijken.

Na een nachtje hier, varen we door naar de Wooden Boat School een eindje verderop.het is spiegelglad.

Ook hier staan weer royale zomerhuizen aan de waterkant.

We maken mooie golfjes richting onze buurman, een prachtige houten spitsgatter.

Deze boom staat als een baken op land en is van heinde en verre te zien, als de mist opgetrokken is.

Een onopvallende vuurtoren dit keer.

2 mijl verder komen we aan bij het botenhuis van de school. Veel van de scheepjes die hier door de cursisten gebouwd worden liggen aan een mooring. Als de klassen afgelopen zijn kun je er mee gaan varen. Bijvoorbeeld met deze spitsgatter.

Nog zo’n lief scheepje waarmee de cursisten mogen varen. Pim heeft hier 12 jaar geleden twee weken lang een cursus gevolgd. Hij genoot van de lessen, maar laten we maar zeggen, dat hij er heel veel kon leren. Hij deed het een stuk beter bij het zeilen na de lessen. Scheepstimmeren is belachelijk moeilijk. Er is immers helemaal niets haaks of recht en je moet een heel arsenaal aan kunstjes en kneepjes van het vak kennen, in combinatie met een voortreffelijk ruimtelijk inzicht, om er iets van te bakken. Als je dan voldoende handvaardigheid èn ervaring hebt, kun je misschien een goede scheepstimmerman worden, zoals Job Brand in Muiderzand, die de finishing touch heeft gegeven aan Nelly Rose toen we haar klaar maakten voor de grote reis. (De man die het ankerbeslag heeft gemaakt in RVS was ook zo’n held.)

Het tij is uit.

Mooi, dat mos op zo’n trapje.

Vissersboeitjes als deco in de boom.

Het Mission Statement van de school.

Deze cursus is maandag begonnen. De romp zal aan het einde van de cursus af zijn, maar waarschijnlijk moet er nog wel het een en ander aan de afwerking gebeuren. Dat doen ze dan weer in een andere cursus. De rondhouten en zeilen worden ingekocht.

Deze klas is nieuw. Op de draaibank worden lopen voor kanonnetjes afgewerkt.

Als start kanonnen bij een wedstrijd of om de vlag te strijken? Het lijkt ons een beetje een randverschijnsel bij het geheel, maar de cursus zit vol met enthousiastelingen.

Naast de restauratie loods staat hout op natuurlijke wijze te drogen. Het meeste is nu klaar voor gebruik. Cursisten mogen hier naar kijken, maar de cursusleider besluit welke plank gebruikt gaat worden.

In de houtopslagloods liggen de bijzondere soorten zoals teak en mahonie.

Renovatie is belangrijk in de houtbouw. Dit is een honderd jaar oude motorsloep (let wel, geen stoom sloep) die op Lake Michigan heeft gevaren. Eerst is de hele ‘backbone’ (boeg, kiel en achtersteven) vervangen. Daarna wordt de boot omgedraaid en worden alle spanten vernieuwd. Dan draaien ze haar weer terug en krijgt ze nieuwe gangen. Het wordt onvoorstelbaar mooi.