Middleton is een van de vele plantages, die in het zuiden met behulp van slaven werden gerund. Middleton zelf was het hoofdkwartier van de familie Middelton, die een groot aantal plantages runden. Ze woonden hier en het is dan ook niet vreemd, dat ze er alles aan deden om hun leven hier zo aangenaam mogelijk te maken. Hier maakten ze verschillende producten van de grondstoffen die elders werden verbouwd of gewonnen. Ze hadden hier ‘task slaves’. Slaven die een ambacht konden uitoefenen en die een beter opleidingsniveau hadden dan de slaven die werden ingezet bij het bewerken van het land. Op Middleton werkten ongeveer 150 slaven in tegenstelling tot de soms 400-500 slaven op de andere plantages. De slaven op Middleton werden niet beter of slechter behandeld dan op andere plantages, maar de vaklui hadden ook daar een beter leven. Veel van de slaven op Middleton werkten in de tuinen en maakten het mogelijk om er iets heel moois van te maken. Dat moet natuurlijk altijd in ogenschouw genomen worden bij het bekijken van al dit moois.
Het is maar net 150 jaar geleden, dat slavernij werd afgeschaft. Dat mensen werden verhandeld voor bedragen die varieerden van $200-$500, afhankelijk van de waarde die zij voor het bedrijf konden hebben. Die slaven werden door Engelsen en Nederlanders vanuit Afrika vervoerd naar deze streken. In Afrika werden ze gekocht van andere Afrikanen of van blanke milities die slaven gingen vangen. Er waren allerlei wetten die ervoor zorgden, dat de slaven controleerbaar bleven. Zo werd het na een grote opstand verboden om slaven nog langer te leren lezen.
Alles, letterlijk alles, wat we hier in South Carolina zien, en wat we niet anders als mooi kunnen beschrijven, is door dit grote menselijke drama mogelijk gemaakt. De minachting voor de zwarte medemens, die vandaag nog steeds doorklinkt bij sommige blanken is niet het enige raciale conflict waar we op attent werden gemaakt tijdens deze reis. De minachting waarmee ook de Aziaten nog in de 60’er jaren werden behandeld en die de oorzaak was van zowel de conflicten in Vietnam als in Korea en die ook nu de conflicten in het Midden Oosten nog mogelijk maakt, die minachting door de vermeende superieure blanke voor de anders denkende medemens kun je onmogelijk los zien van alles wat hier is gebouwd en gemaakt.
We zouden van deze schoonheid pas echt vrijuit van mogen genieten als we de lessen uit die tijd helemaal in ons dagelijkse denken hebben verwerkt. Als we deze schoonheid bezien in het besef van het onrecht dat we anderen hebben aangedaan en als we leren accepteren, dat verschillen in mensen en culturen bestaan, maar dat die verschillen geen enkele afbreuk mogen doen aan de gelijkwaardigheid van alle mensen ongeacht ras, nationaliteit of welke culturele achtergrond dan ook. Als we de schoonheid ervaren als levend monument van de fouten uit ons verleden en daardoor ons toekomstige handelen baseren op de erkenning daarvan, zodat de offers van al die mensen uit het verleden een waarde voor de toekomst hebben.

We begonnen ons bezoek aan Middleton Place (www.middletonplace.org) bij de stallen, waar ook de ‘slave quarters’ waren.

We zagen daar bomen, behangen met parasieten, het zogenaamde Spanish moss. Dat Spanish Moss kun je voor van alles goed gebruiken als je het maar rechtstreeks uit de bomen plukt en het niet van de grond opraapt. Als je het van de grond opraapt is het inmiddels het tehuis geworden van een of ander beestje, wat je niet in je matras of vulling van de zitting van je stoel wilt hebben. Wat dat betreft is het een gevoelig goedje. De ‘bedbugs’ uit het gezegde: “Sleep well tonight, don’t let the bedbugs bite” hebben tot dat gezegde geleid.

alignnone size-full” />
Deze mijnheer vertelde ons van alles over dit Spanish Moss. Zoals het verhaal, dat Henri Ford, die een plantage had in Georgia, die met gevoel voor originaliteit en creativiteit de Ford Plantage heette, het wilde gebruiken voor de polstering van de stoelen in zijn auto’s. Dat bleek geen succes, omdat het toch teveel comprimeerde.

We liepen eerst langs deze reflecting pool.

Hanneke pakt mos uit de live oak zoals dit type boom heet. Dit was zeker niet de grootste van de honderden jaren oude eiken die hier en daar op het landgoed staan.

Beeldje in prachtige tuin

Het is een waar openlucht museum waar het leven op deze plantage uitgebreid uit de doeken werd gedaan. Omdat het ongewoon rustig is, normaal worden de mensen hier busgewijs aangevoerd, loopt een vriendelijke mevrouw met ons mee en laat ons van alles zien (zie het videofilmpje waar pim leert hoe je grits moet malen van mais).
Andere plantages in de buurt ‘Magnolia’ is beroemd vanwege de prachtige tuinen en ‘Drayton Hall’ vanwege het mooie huis.

Kleren werden in de 17e eeuw niet gewassen, maar alleen maar gelucht. De kragen en de manchetten werden wel gewassen en werden daarna in deze Manchette-kruller van hun golfpatroon voorzien.

Kaarsenhanger met kaarsen die van dierlijke was werden gemaakt. Die stinken als een oordeel als ze branden en werden alleen door de slaven gebruikt. Voor het woonhuis van de blanken werden kaarsen van bijenwas gemaakt.

Dit heet een Dutch Oven, een pan die op de hete kolen wordt gezet en waar ook op het deksel hete kolen worden gelegd.

Voorste struik is katoen en de achterste is Indigo. Dat zijn twee van de drie belangrijkste producten, die de Middletons op hun plantages verbouwden. Het derde product was rijst.

Met behulp van de indigo plant kan een hele sterke kleurstof gemaakt worden, waar onder andere Jeans mee worden gekleurd. Het Indigoblokje ligt bovenop het bewaarpotje

De Middletons hadden waterbuffels geïmporteerd vanuit India, omdat de hoeven van de waterbuffel veel beter tegen water in de rijstvelden kunnen dan alle andere beesten die je daar zou willen inzetten. Zij waren daar uniek in. Na de burgeroorlog werden de waterbuffels door het leger van de Union meegenomen naar New York.

De duiven werden gefokt als voedsel voor de veelal rijkgevulde dis.

Slaven die net waren opgepakt en in Fort Goeree op hun transport naar de grote schepen wachten, gingen met deze bootjes aan boord

Deze prenten hangen in het slavenhuis. Onvoorstelbaar!

Aan de linkerkant woonde Eliza met haar man en 3 kinderen en rechts een andere familie. Eliza was al een vrije vrouw, in zoverre als je de negers na het afschaffen van de slavernij vrij kon noemen.

Het Monetbruggetje bracht ons verder de tuin in.

Wat een schitterende vijver!