Stanley had het ons in Annapolis op het hart gedrukt. “Als je in Charleston bent moet je echt in een paardenkar stappen om de stad te verkennen.” We zijn blij, dat we zijn advies hebben gevolgd, want anders hadden we dit zeker niet gedaan en zouden we de stad nooit zo goed hebben gezien.

Onze gids, Philip heeft geschiedenis en filosofie gestudeerd, maar zit nu al acht en een half jaar op de bok. Hij geniet van het buiten rondrijden boven een of andere carrière.

De hoeven zijn normaal beslagen, maar hebben op last van de gemeente ook nog rubberen onderzetters ter bescherming van hun gewrichten en ook is het beter voor het asfalt.

De herberg

De medewerkers van het beroemde Seafood restaurant ‘Hanks’.

Straat in het centrum

Het ene huis is hier nog mooier dan het andere. Hoewel de stad na de oorlog in verval dreigde te raken is de opleving net op tijd gekomen om er voor te zorgen, dat al deze huizen in goede staat bewaard zijn gebleven. Het is ondoenlijk om hier in een enkel blog een goed overzicht van te geven. De stad is een bezoek van iedereen,die daar de gelegenheid voor heeft, meer dan waard.

In de zomers wordt het hier erg warm en dat met een hoge luchtvochtigheid. De veranda’s zijn daarom gebouwd in de richting van de zee, zodat de zeewind die ‘s middags opsteekt wat verfrissing kan brengen.
Het is niet aan te bevelen de stad in juli en augustus te bezoeken. Voor de bloemen en bloeiende bomen is waarschijnlijk april-mei ideaal en nu is de temperatuur erg aangenaam.

Dit is een privé-koets. Veel van de karren hebben een of twee muilezels ervoor gespannen; die kunnen beter tegen de hitte in de zomer.

Er hangen vanwege Halloween grote spinnenwebben in het hek.

Een Crêpe Myrtle Tree, ooit geïmporteerd vanuit Maleisië en nu een van de meest geliefde bomen in de straten, omdat ze heel lang heel mooi bloeien.

Studentenhuis in de universiteitsbuurt. Veel van de grote huizen waren in handen van de disputen gevallen en werden als ‘frat-houses behoorlijk uitgewoond. Daar is een einde aan gekomen. Dit is een van de laatste huizen die nog in handen van zo’n ‘fraternity’ is.

Steppingstone. Werden gebruikt om makkelijk in een koets te kunnen klimmen; je ziet ze overal nog, er mag hier niets worden veranderd.

Nadat jarenlang huizen gebouwd waren naar oud Engels voorbeeld, begon men rond de tijd van dit huis te werken aan een eigen Amerikaanse stijl.

Prachtig spinnenweb!

Het op één na grootste privé-huis in de stad. Het is gebouwd door een ‘blockade-runner’; mensen die met speciaal daarvoor gebouwde snelle schepen er in slaagden de blokkade van Charlestown door de Union troepen te doorbreken. Zodoende konden de producten vanuit het zuiden, katoen en rijst, toch naar Engeland en andere markten vervoerd worden.

Deze ‘Italiaanse’ villa is net volledig gerestaureerd.

En ook een enkel wit(te) huis

Mooie onbekende boom.

Oude gevangenis met bijbehorende werkplaats. De galgen, die rechts ervan stonden opgesteld, zijn pas enkele tientallen jaren geleden afgebroken.

Dit zijn goedkope huizen, die zijn gebouwd als onderdeel van Roosevelt’s ‘New Deal’ programma in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Ze zien er goed uit en zijn ook vandaag nog heel geliefd.

De voorkant met mooi ijzerwerk.

Het begin van de CityMarket. Het is een behoorlijk lang complex. Misschien hebben we maandag nog tijd om te gaan kijken wat er zich binnenin afspeelt.

Einde van de tour. Morgen gaan we NellyRose achterlaten en met de gehuurde auto rijden naar Charlotte; een stad 4 uur hiervandaan, waar een nichtje van Hanneke woont.