29 december 2013 17:12

Off the beaten track.

We’re off the beaten track again and that means we’re surrounded again by other cruisers. It is immediately a different world, but of course with its own variations. We’re here with Americans who show scant disregard for the stupid blockade – more about that later – that the American Government has imposed on them. These blockade runners all have their own ways of getting here. Some keep their boat in the marina, others actually sail in and out of here risking a run in with the USCG. There are Australians, Canadians, Frenchmen, Germans, Italians, Japanese and, of course, we, the Dutch. There is also a boat in the harbour flying the Chinese flag, but that boat belongs to a Chinese man married to a Cuban lady and working for a Chinese tourist office in town. The Chinese influence in Cuba, as everywhere else in the Caribbean, is growing rapidly; we have been told.
We met all the cruisers during the Cruisers Christmas dinner at the Chinese restaurant here in the marina. Greg and Bev are from Fremantle, our age and they are on their second circumnavigation. They spent a long time in Turkey, where they took a cat on board. Unfortunately the cat ran off a couple of days ago and hasn’t been seen since; sad. They have borrowed our daughters book about her circumnavigation with her family and, although it is in Dutch, they love it. There is one boat with young people from Canada and Australia, 4 guys and a girl. They have all taken a year off work, bought the boat in the USA and are now sailing it to Australia, where they will sell it as there is a ready market for well built boats. The Japanese are on board of the first Japanese Catamaran to make a circumnavigation. They have the luxury of having a cook on board, American Sally in the Galley (www.sallyinthegalley.net), who is cooking her way around the world. It is a multicultural experience for all of them, as Japanese is of course the main language on board and Sally’s cooking is not specifically Japanese.
When we were in Old Havana we met Taira San and Sally as they sat waiting for the bus to return to the marina. The band at the cafe had a lovely trick of asking someone’s name and incorporating that in a song. They started with Hanneke, who goes by Joanna here, and that was easy. But then they got more ambitious and asked and got Taira San’s name. The band almost wet themselves laughing as they did find something that fit (that may have been the cause of their laughter). Taira was very much the excited yet restrained Japanese guy who put it all on camera.

In a group as varied as this, inevitably the discussions turned to Cuba and its politics. All of them had heard about Raul Castro and Barak Obama shaking hands at Nelson Mandela’s funeral and all read more into it than the chance meeting that it probably was or was made out to be. It brought the discussion to the stupidity of the embargo and the inability of politicians in general and the American in particular (sic) to own up to mistakes being made in the past, at the expense of the poor Cuban people. Now it turns out there may be a catch to this, a very Cuban angle. There appears to be a very wealthy and strong Cuban lobby in the USA, that has influence on any decision regarding the embargo. They want the embargo lifted, but under the specific proviso, that their possessions in Cuba, as they belonged to them before the Revolution, are returned to them. Now that would be restoring the situation, that actually caused the revolution in the first place. The first people to flee Cuba were the very wealthy; the gangsters and the landowners and the extremely corrupt rulers of Battista’s pre-revolution Cuba. The Cuban people may have a tough life as it is, but most certainly not that tough that they would want to see that type of capitalism restored to their country.
Imagine the legal wrangles that will come up once that door is opened. The lawyers are going to love it and the Cubans living in their Floridian mansions can support a legal fight longer than would be healthy for Cuba. An interesting conundrum for the Powers that Be.

Van de gebaande weg

We hebben in ons gevoel de geëffende paden weer verlaten en dat betekent, dat we weer omringd zijn door cuisers. Het is meteen een heel verschillende wereld, maar natuurlijk met al zijn eigen variaties. We zijn hier met Amerikanen, die met een verfrissende minachting de stupide blokkade – meer daarover verderop – die hen door de Amerikaanse regering is opgelegd negeren. Deze ‘blokkade runners’ hebben allemaal hun eigen recept om hier te komen. Enkelen laten hun boot hier liggen als zij via Mexico of Canada naar huis vliegen. Anderen zeilen gewoon brutaal op en neer en riskeren een ontmoeting met de USCG. Verder zijn er Australiërs, Canadezen, Duitsers, Fransen, Italianen, Japanners en natuurlijk wij, de Nederlanders. Er ligt ook een boot in de haven met een Chinese vlag, maar die boot is van een Chinees die gehuwd is met een Cubaanse en die werkt voor het Chinese toeristen kantoor in de stad. De Chinese invloed hier in Cuba neemt, net als overal elders in de Caribbean, hand over hand toe; heeft men ons verteld.
We hebben al deze cruisers ontmoet tijdens het Kerstdiner voor Cruisers in het Chinese restaurant hier in de marina. Greg en Bev uit Fremantle zijn van onze leeftijd en bezig met hun tweede circumnavigatie. Ze hebben een lange tijd doorgebracht in Turkije, waar ze een kat aan boord hebben genomen. Helaas is die kat een paar dagen geleden weggelopen en niemand heeft hem sindsdien nog gezien; triest. Zij hebben het boek van onze dochter Leonie over haar circumnavigatie met haar gezin geleend en, hoewel het boek in het Nederlands is, genieten ze er van. Er is ook een boot met jonge mensen uit Canada en Australië; vier jongens en een meisje. Zij hebben allemaal hun baan voor een jaar opgezegd, hebben in de VS een boot gekocht en zeilen dat schip nu naar Australië, waar ze het weer willen verkopen in de kennelijk nog steeds goede markt voor goede schepen. De Japanners zijn de eersten, die vanuit dat land met een catamaran een circumnavigatie doen. Zij hebben heel luxueus een kok aan boord, de Amerikaanse Sally in de Galley (www.sallyinthegalley.net) die kokend rond de wereld wil zeilen. Het is voor allemaal aan boord een multiculturele ervaring. Japans is de voertaal aan boord en Sally’s koken is allesbehalve Japans.
Toen we op de terugweg uit Oud Havana waren, ontmoetten we Taira San en Sally terwijl we bij een kroegje zaten te wachten op de bus. De band die op het terras speelde had een aardig kunstje. Ze vroegen de naam van een van de mensen op het terras en verwerkten dat in een lied. Bij Hanneke, die hier als Joanna door het leven gaat, hadden ze het makkelijk (Joanna, Joanna, Joanna, tarata ta tata tara; vul zelf maar in). Daarna werd de band regelrecht ambitieus en vroegen ze Taira om zijn naam. De band benatte zichzelf bijna toen ze iets vonden en zongen wat leek te passen, maar mogelijk volstrekt ongepast was. Taira vond het allemaal prachtig en legde het als ingetogen opgetogen Japanner allemaal vast op zijn camera.

In de heterogene groep die wij hier vormen kwam het gesprek tijdens het diner onvermijdelijk uiteindelijk op Cuba en de politiek. Iedereen had gehoord over de vluchtige ontmoeting tussen Raúl Castro en Barack Obama rondom de begrafenis van Nelson Mandela en iedereen zag die ontmoeting als meer betekenisvol dan de toevallige ontmoeting die het waarschijnlijk was of werd gezegd dat die het was. Het bracht het gesprek op de stupiditeit van het embargo en het onvermogen van politici in het algemeen en de Amerikanen in het bijzonder (sic) om fouten uit het verleden toe te geven, ten koste van het arme Cubaanse volk. Nou lijkt hem daar de kneep te zitten, een venijnig Cubaans probleem. Het schijnt dat er een zeer actieve, rijke en sterke Cubaanse lobby zijn invloed doet gelden in de VS daar waar het gaat om het embargo. Deze lobby wil ook, dat het embargo wordt opgeheven, maar onder de uitdrukkelijke voorwaarde, dat hun bezittingen in Cuba, zoals die hen voor de revolutie toebehoorden, aan hen worden teruggegeven. Dat zou dan juist die situatie weer in ere herstellen, die geleid heeft tot de revolutie.
De eerste mensen die Cuba ontvluchten waren de puissant rijke uitzuigers; de gangsters, de landeigenaren en de extreem corrupte machthebbers van het Cuba van Battista van voor de revolutie. Het Cubaanse volk heeft nu dan misschien wel een moeilijk leven, maar zeker niet zo zwaar, dat ze dat type kapitalisme zouden willen zien terugkeren in hun land.
Stel je de juridische doos van Pandora voor, die hier kan worden geopend. De advocaten wrijven zich reeds in de handen bij de gedachte daaraan en de Cubanen kunnen vanuit hun paleizen in Florida een juridisch gevecht in alle nationale en internationale rechtbanken langer volhouden dan gezond zou zijn voor Cuba. Een interessante Gordiaanse knoop voor de betrokken machthebbers.