Panama

image We gaan naar de Pizza-Cruisersnight en ontmoeten weer allerlei mensen. De Amerikanen hebben het vooral over hoe ingewikkkeld het is om een visum voor Frans Polinesië aan te vragen en voor hoe lang. Wij als Europeanen hebben er geen last van gelukkig. De Amerikanen realiseren zich in het geheel niet hoe weinig gastvrij buitenlanders in hun eigen land ontvangen worden en hoe lastig de Custom and Border Protection soms is.
image
Er staat een krijslelijk monument op de rotonde.
image
In de megagrote shoppingmall staat deze voluptueuze etalagepop een te klein zwempak aan te prijzen.
image
De kleine Kunavrouwen lijken wel een anachronisme in deze eethoek van het winkelcentrum.
image
In het gelid om verorberd te worden.
image Er zijn nog veel oude Amerikaanse schoolbussen, die hier omddr de noemer ‘chickenbusses’ dienst doen. Ze zijn prachtig versierd, maar staan wel op het punt om te verdwijnen en plaats te maken voor moderner materieel.
image
De luiaard is een veel voorkomend beest in Panama en we zien er eentje slapend natuurlijk in een boom vlakbij de haven. Na een dag of vier heeft ie zich een keertje omgedraaid en dan ineens is ie een paar takken hoger gaan liggen.
imagePanama heeft ruim 3,6  miljoen inwoners. Bijna de helft daarvan woont in en om Panama City, dat zelf een kleine 900.000 inwoners heeft. Het contrast tussen krottenwijken en de skyline is onbegrijpelijk groot. Het is moeilijk te begrijpen waar al het geld voor het hoge investeringsniveau vandaan komt. Het kanaal is een belangrijke bron van inkomsten en in de bouw van de derde set sluizen worden miljarden geinvesteerd. Verder zijn handel, bankieren en toerisme belangrijke pijlers. De economie krijgt hoge cijfers van het World Economic Forum en scoort goed op de Human Development Index, maar het maakt allemaal een wat opgeblazen indruk. Delen van de stad zijn ronduit gevaarlijk en dienen door buitenlanders vermeden te worden, maar over het algemeen is het een stuk vriendelijker dan Colón.
Wij wachten hier  nog op de nieuwe motor voor de ankerlier en maken boodschappenlijsten wat we nodig zullen hebben voor het grote inkopen. Hier hebben ze min of meer alles wat we nodig hebben voor volgende traject, waar nauwelijks  goed bevoorrade winkels zullen zijn.