Gisteren was een belangrijke dag hier op het eiland. Eens in de drie weken komt de boot uit Papeete. Het is verrassend, dat weinig mensen weten hoe laat de boot precies zal komen. Uiteindelijk legt Marie Jo het ons uit. Het hangt af van het tij. De boot komt zo snel mogelijk na laag water binnen, zodat ze maximaal de tijd hebben om te lossen en te laden. Dat is iedere keer weer een andere tijd. Ook de rol van springtij of doodtij speelt daarbij een rol en natuurlijk de hoeveelheid vracht die in- en uitgaat. Vandaag kan de boot om twaalf uur binnenkomen. de boot heeft ook passagiers aan boord; er is accommodatie voor zo’n 200 mensen. Die gaan passagieren op
het eiland, zoals ook op de andere eilanden die de boot aan doet. Soms mogen ze maar drie uur aan land. Vandaag moeten ze voor donker, een uur of zes, weer aan boord zijn. De Aranui 3 komt langzaam binnenvaren. Het is een groot schip en je vraagt je af hoe dat zonder schade aan de kade gaat komen. Ze laat kort voor de
pier met behulp van een van haar beide kranen een soort landingsvaartuig in het water zakken. Dat gaat dienst doen als duwboot om de achterkant van de boot te controleren. Net binnen de beschermende pier laat ze meteen het bakboord anker zakken. Ze vaart langzaam rechtdoor en gebruikt na ruim een scheepslengte het anker om af te remmen, zodat ze daarbij een bocht naar bakboord maakt en met haar stuurboordzijde parallel aan de kade komt te liggen. Met de boegschroef gaat de voorkant van de boot naar de kant, terwijl de gelegenheidssleepboot de achterkant ernaartoe duwt. Er gaan lijnen naar voor en naar achteren en er worden springen aangelegd. Er gaan ook lijnen naar de pier vanaf de bakboord achterkant. Die zijn later bij het
wegvaren weer van belang. Voordat er een begin gemaakt kan worden met het laden en lossen worden eerst
de heftruck en de bootjes die daarbij gebruikt worden et de kraan overboord gezet. In sommige havens kan de Aranui 3 helemaal niet aan de kant komen en moet alles met de landingsvaartuigen gedaan worden. Ze heeft er vier van aan boord, maar er worden er vandaag nog maar twee extra van boord gezet. Die worden vooral ingezet bij het onderhoud aan de romp. De meeste vracht gaat rechtstreeks met de kranen de kant op. Een deel van de vracht komt aan in containers, die naast elkaar op de kantworden gezet. Meteen begint er een af en aan van allerlei pick-up trucks en bestelauto’s, die goederen komen afhalen. De anders zo rustige kade is ineens een totaal mierennest. Er komen ook bouwmaterialen uit het ruim van de boot. Die worden met de heftruck op een plaats bij elkaar gelegd, waar ze later, als er weer plaats voor is, door een grotere vrachtwagen opgehaald kunnen worden. Op een gegeven ogenblik komt er ook vertrekkende vracht bij. Het is een logistieke uitdaging van formaat. Er wordt keihard doorgewerkt. De kranen staan geen ogenblik stil. Gelegenheidsbussen hebben inmiddels de passagiers opgehaald en ook Marie Jo en John en nog wat andere gidsen en chauffeurs die we niet kennen, halen toeristen op om hen de bezienswaardigheden van het eiland te laten zien. Wij gaan naar Atuona om daar boodschappen te doen. Eigenlijk doen we dat een dag te vroeg, want morgen is alles er weer. De boot is dan immers geweest. We kunnen gelukkig genoeg spullen vinden om een weekje op te overleven. We willen morgen naar Tahuata, een eiland op een paar mijl hiervandaan, waar een drietal perfect beschutte baaien met zilver zand zijn. Je kunt daar kennelijk heel mooi snorkelen en Toccata heeft daar gezwommen met dolfijnen en manta roggen. We gaan daar een paar dagen naartoe en dan door naar Nuku Hiva om te wachten op de onderdelen voor onze tuigage. De grootvader van de mensen in de winkel brengt ons met onze boodschappen terug naar de kade. Hij is zelf ooit met deze winkel begonnen. Het is nu de grootste winkel van het eiland en de hele familie werkt in het bedrijf. Opa heeft Jacques Brel nog goed gekend. Hij rijdt ons met zijn Renault Laguna, een van de weinige luxe auto’s op het eiland. Op de kade is het hele circus nog volop in beweging. Ook als het donker wordt gaat het werk onverminderd door. Pas nadat we hebben gegeten, zien we dat ze beginnen met opruimen. Het eerste landingsvaartuig wordt weer aan boord gezet, gevolgd door de heftruck. Dan nog een landingsvaartuig en een ander bootje. Om acht uur wordt begonnen met het lossen van de trossen. Eerst wordt de voorspring gelost en dan de lijnen van stuurboord voor en achter. De achterspring en de lijn naar de pier blijft nog staan. Dan begint de ankerlier het anker in te halen waardoor de voorkant vrij komt. Tegelijkertijd wordt de bakboord tros achter met een grote lier aangehaald, zodat het hele schip parallel van de kant komt. De achter spring wordt wat gevierd, maar even later weer belegd, zodat de boot begint te draaien door het steeds verder thuis hieuwen van het anker. Het ene landingsvaartuig dat nog in het water ligt neemt positie in tegen achtersteven en begint te duwen. Pas als het anker boven water komt begint de schroef van de Aranui 3 te draaien. Het landingsvaartuig vaart snel naar voren en wordt met de grote kraan snel aan boord gehesen. De boot vaart achter de jachten die buiten de pier voor anker liggen langs en is spoedig daarna uit het zicht verdwenen. Het eiland zal nog een dag bezig zijn met het verdelen van de spullen en dan komt alles weer tot rust voor de komende drie weken.