Ook Jaques Brel heeft op dit eiland zijn laatste jaren gesleten. Hij was wel erg geliefd. Met zijn eigen vliegtuig bracht hij zieke inwoners naar het ziekenhuis in Tahiti.

Er is een museum voor Jaques gebouwd, waarin zijn uitspraken te zien zijn en je zijn muziek kunt horen. We zijn uiteindelijk niet bij de begraafplaats geweest.

Er werd een vuurtje gestookt en dat levert een mooi mystiek plaatje op met de wolk die net naar beneden kwam en de rook naar boven.

Deze man ziet er wat verslagen uit, hij heeft kennelijk niks gevangen vandaag.

Zijn vrouw heeft het nog niet opgegeven.

Mooie lokale boten met outrigger.
We maken een eilandtour met John, die ons samen met een Amerikaans stel rondrijdt in zijn oude tot busje omgebouwde pick-uptruck. Er groeien scherpe pepertjes aan deze struiken.
We zijn op weg naar de Glimlachende Tiki. Een Tiki is een beeld van een van hun goden.

We lopen over een onverharde weg naar de heilige plek.
Eerst komen we langs een hele oude begraafplaats. Schatting is : 3000 BC.
Hij is niet zo groot. Het lijkt wel of hij een bril op heeft en hij lacht inderdaad.
Er groeien veel parasieten in de bomen.
Als snack krijgen we een stuk Pompelmousse. Uitermate sappig en lekker.
Stikvol vitamine tegen scheurbuik.
Je kunt ze hier zo uit de bomen plukken.
Net als de bananen. John laat ons ook een soort appels proeven, ze zijn anders van structuur, heel zacht, meer een soort mango eigenlijk.
Pim plukt er ook eentje uit de boom. Alles is zo enorm groen hier.
Eerst is de weg keurig geasfalteerd, maar later rijden we een dik uur over zeer hobbelige gravelwegen. Als we helemaal boven zijn, is het uitzicht wel erg de moeite waard geweest.