Beautiful Moorea.

Borrelen op de Boxing Kangaroo van Bregt en Lynn met groente sashimi, heerlijk.

Prettig resort in een schitterende omgeving.

‘T zal wel een paar duiten kosten, maar dan heb je ook wat.

We gaan een half uurtje varen met de Klontje om met roggen te kunnen zwemmen. Pim heeft wat te eten voor ze meegenomen.

Daar komt de eerste al aan.

Er zwemmen ook Black tip sharks tussendoor met hun remora’s, die altijd met hun optrekken om hen schoon te houden.

Het is alweer een week geleden, dat we iets van ons hebben laten horen. We hebben op 30 juli de trossen los gegooid en hebben Papeete achter ons gelaten. We zitten nu naast elkaar op een balkon van het internet café in Fare op het eiland Huahine. Beneden ons zit onder een afdak een groepje Polynesiërs met wat ukeleles, een gitaar en een zeepkist bas lekker te musiceren. Ik zal de sound van de Kilima Hawaïans niet missen als we straks Polynesië weer hebben verlaten, maar hier klinkt het heel goed en erg gezellig. De groep heeft een bakje voor zich staan om wat munten in op te vangen, maar dat is duidelijk niet de hoofdreden waarom ze hier zitten. Ze maken gewoon graag muziek en de liedjes zijn allemaal zo bekend, dat er altijd wel iemand van de omstanders of passanten mee zingt. Het past geweldig goed bij de ontspannen sfeer op dit eiland.
We hebben uitzicht op hat atol waar behalve Nelly Rose met nog een dozijn boten geankerd ligt. Een aantal daarvan zijn duidelijk charter catamarans. De meeste monohulls zijn cruisers. Niet alleen mensen op doortocht, maar ook mensen die meer dan een enkel seizoen in Frans Polynesië blijven. Dat lijkt een heel aantrekkelijk perspectief. Het is hier mooi en van alle gemakken voorzien. De Super U hier in Fare is minstens even goed als de Carrefour in Papeete en zeker niet duurder. Het is een vakantie paradijs en het is gemakkelijk om daar lekker te zijn. Dat is echter niet helemaal de bedoeling van onze trektocht met de Nelly Rose. We willen ook nieuwe dingen ontdekken en dan hebben we het niet alleen over nieuwe nog mooiere stranden met nog blauwer water, maar we willen ook mensen zien die anders leven dan de geïmporteerde levenswijze in deze Franse kolonie. Met alle ‘couleur locale’ blijft het tropische versie van onze westerse maatschappij. We moeten door deze stokbroden cultuur heen, hoezeer we er ook van genieten en weer op zoek naar verdere verten. Niet meteen, maar toch wel in de komende weken. Eerst nog Raiatea en Bora Bora en misschien nog wel zo’n perfect vakantie strand, maar daarna gaat de ontdekkingsreis weer door.
We zijn op de 30e vanuit de Marina Papeete in alle vroegte naar de iets verderop gelegen Marina Taina gevaren om daar te tanken. Dankzij een briefje dat we bij de douane hadden opgehaald konden we belastingvrij tanken, omdat we een buitenlands jacht op doortocht zijn. Dat betekende dat de diesel bijna de helft goedkoper werd. We hebben de grote tank en alle kleine tankjes tot het nokkie gevuld en kunnen nu weer een hele tijd vooruit.
Vanuit Taina zijn we naar Moorea gemotord. Het is maar een mijl of 15 varen en er stond geen zuchtje wind. In Moorea ankerden we dichtbij het Hilton resort in redelijk diep water, dat bovendien nogal troebel was, omdat er een rivier in de baai uitkomt. We zijn vooral naar Moorea gevaren, omdat je hier kunt zwemmen met pijlstaartroggen. Die worden hier door de gidsen gevoerd en blijken een hoog aaibaarheidsgehalte te hebben. Met al dat makkelijke voer komen er natuurlijk ook nog wel wat blacktip haaien op af. Die zijn op zich niet gevaarlijk, maar kennen niet het onderscheid tussen je hand en de dooie sardien. Als ze dan happen, kunnen ze zich zomaar een beetje vergissen, dus het blijft oppassen geblazen. Ook de pijlstaart rog heeft de ogen bovenop het lichaam zitten en de bek met de scherpe tandjes aan de onderkant, dus de coördinatie daartussen is niet zo zuiver als bij ons mensen. Het eten met mes en vork zou hen zwaar vallen en ze happen gewoon veel in de hoop dat het lekkere hapje er bij zit.
Het was een erg leuke ervaring. Zo leuk, dat we de Rafiki – die op het punt stond te gaan vertrekken – ervan overtuigden dat ze ook moesten gaan kijken. Wij wilden best nog een keer gaan en voeren de volgende ochtend in alle vroegte door het labyrinth van bombies en grotere stukken koraal voor de bemanning van de Rafiki uit. In alle vroegte, want dan ben je voor de toeristen uit. Nou was het zaterdag en dat bleek duidelijk wisseldag te zijn en er kwamen geen toeristen. We hadden de roggen dus helemaal voor onszelf.
’s Middags gingen we anker op en voeren we richting Huahine. De eerste paar uren moesten we motoren, totdat de wind in de loop van de nacht net voldoende werd om te kunnen zeilen. Rond een uur of zeven de volgende ochtend voeren we door de pas het atol van Huahine binnen. We ankerden voor het dorpje Fare, waar we gezellig met Boxing Kangaroo en de Rafiki van alles beleven. Daarover meer in het fotoverslag.
Vanmiddag gaan we anker op en varen we naar een wat zuidelijker gelegen baai tussen de twee eilanden Huahine Nui en Huahine Iti (groot en klein Huahine) in. Het water daar schijnt helderder dan glas, gin of wodka te zijn en dus moet het daar goed snorkelen zijn.