We zijn nog op route 309. Het is een onverharde weg en eigenlijk mag je daar met een camper niet komen. De mevrouw van de VVV had ons echter aangeraden dat aan onze laars te lappen, want die 309 wilden we echt niet missen.
Dit was ook onze kans om Kauri bomen te zien. Prachtige bomen die in hun voortbestaan bedreigt werden ,omdat iedere timmerman bij het zien van het hout van de Kauri helemaal warme gevoelens krijgt. Het is een uitermate langzaam groeiende lang levende boom die 40-50 met hoog kan worden en waarbij de eerste 20 meter geen vertakkingen heeft, zodat er weinig knoesten in zitten. De bomen kunnen duizenden jaren oud worden. De oudste die helaas gesneuveld is, was 4000 jaar oud.

Eerst stoppen we bij een waterval. We hoorden de waterval al ruim vóór we hem zagen tussen de bomen door.

Daarna gaan we naar de Kauris. Die staan in een speciaal natuurpark en we moeten onze schoenen afspuiten met een of ander spul voor we naar binnen gaan. Men is ernstig bezorgd over de mogelijkheid dat de Kauris besmet worden. Het zijn zeldzame bomen, die kwetsbaar zijn voor allerlei ziektes die uit de gemondialiseerde wereld het land binnen kunnen komen. Nieuw Zeelanders zijn daar heel zorgvuldig in. Ze houden van hun natuur. Toen de vallei waar we deze foto’s maakten tijdens de tweede wereldoorlog werd aangewezen om het hout daar te kappen als bijdrage in de financiering van de oorlogsinspanning, kwam de bevolking in opstand en ging dat feest toen niet door. Anders waren deze kauris nu zeker weg geweest.

De Kauri is niet de hoogste boom in Nieuw Zeeland. Er is een hogere, de Kahikatea, maar die krijgt niet zo’n grote diameter en levert dus minder hout. De bomen zijn nu beschermd en er wordt er slechts hoogst zelden nog een gekapt. Terwijl we in NZ waren was er eentje die op de nominatie stond om gekapt te worden, en daar ketenden aktivisten zich om de beurt in vast om dat te voorkomen.

We gaan over bruggetjes door dicht regenwoud.

De Kauri bomen steken met kop en schouders boven alle anderen uit.

Deze boom is een jonkie van 600 jaar oud, maar je kunt hem met vier volwassenen maar nauwelijks omvatten.

Bij deze boom beginnen de eerste takken beginnen pas op ongeveer 16 meter hoogte. Erg indrukwekkend. Je wordt er stil van.

De bast lijkt wel versteend als je hem aanraakt.

Dit zijn jonkies, pas 200 jaar oud en de dunnetjes op de achtergrond zijn 90 jaar oud.

Dit waren oorspronkelijk twee aparte bomen, maar ze stonden zo dicht op elkaar dat ze samengegroeid zijn. In die zin is de naam ‘Siamese Kauris’ dus niet helemaal correct, maar het verduidelijkt het beeld wel.

Regenwoud, zo immens groen!