We hebben gemerkt dat eilanders hun eiland allemaal zó goed kennen, dat ze niet kunnen uitleggen aan een vreemde waar iets is gelegen. We zochten de lagere school om wat spullen te doneren. ‘Bij die grote boom moet je rechtsaf’ is dan het antwoord, terwijl je ongeveer onder die boom staat.

De graven liggen hier niet langs de weg of in de tuin, maar op een veldje met mooi uitzicht. Nelly Rose ligt daar rechts aan de rustige kant van de baai, waar je veel vogels hoort.

Klerenwinkel op straat met rechts drie bankemployees.

Er zijn veel kerken. Dit zijn de Methodisten, die hebben een brassband bij hun dienst.

Swinging ladies.

Laatste avond in Tonga. De volgende ochtend vertrokken we samen met Rafiki en ons nieuwe bemanningslid Tim ( van de gezonken Liberty Call) om 11.45 uur, dat is UTC nog net donderdag. Als cruiser vertrek je nooit op vrijdag, want dat brengt ongeluk.

Tim spot een scheur in het grootzeil en ze doen het derde rif erin erin, zodat we veilig de nacht in kunnen.

Inderdaad komt de wind ‘s nachts goed doorzetten en we zijn blij met dat derde rif.

Niet lang daarna is er niks meer over van de wind.

Vanwege de elektrische problemen kunnen we de watermaker niet meer aanzetten en we moeten zuinig zijn met het water dat we hebben. Er staat vanaf nu een puts zout water klaar om mee te koken en af te wassen, dat scheelt heel veel water.

Helaas niet veel zon om de panelen op te laden.

De instrumenten staan uit en gaan alleen even aan in geval er een schip in zicht is.

Tot overmaat van ramp gaat ook de WC kapot. Hij wil niet meer pompen en Pim is uren bezig om de aansluitingspunten en de slangen weer in elkaar te zetten.

Gelukkig hebben we veel en goed gereedschap bij ons.

Als een regelrechte loodgieter klust ie de zaak weer inelkaar.

Tja, het weerbericht..

Lieve meisjes.

En toen kwam Tonga door de volgende ronde van de Rugby World Cup en ging het dak eraf!

Letterlijk én figuurlijk! Ze sleept een stuk golfplaat achter zich aan en dat maakt een oorverdovende herrie.

De dames zijn mooi aangekleedt voor een speciale dag van hun kerk.

Een klein eindje verderop zitten de wat oudere vrouwen ook helemaal tiptop in het wit.

Het haventje ligt er mooi bij.

De minivan van Heineken zorgt dat Café Tropicana, waar de cruisers zitten te internetten, van vers bier wordt voorzien.

Binnen hangt het wapen van het Koninkrijk Tonga.

Dit is géén waslijn, maar een winkel.

Advertentie in het cement.

Mooi uitzicht over Neiafu, de stad van de Vava’u Group of isles.

Even terug naar Tonga voor de laatste foto’s:

We gaan met de Rafiki’s en Tim met een boot een eindje naar het zuiden varen om te zwemmen met de Humpbackwhales. De vrouw(tjes) voeden in deze wateren hun jongen op vóór ze naar Antartica gaan.

Deze foto’s zijn door Adam gemaakt. We zwommen met een moeder en haar kalf. Ze werd begeleidt door twee escorts. Dat zijn mannetjes, die haar beschermen. Toen één van de twee mannen vertrok, nam hij op dramatische manier afscheid door zes keer omhoog te springen en zich op zijn rug te gooien. Het is een absoluut onvergetelijke ervaring!

Dit leuke beeld staat op de bar van Mango café.

We moeten een flink eind varen voor we in de stad zijn, aangezien we aan de andere kant van de baai liggen.

In het kleine haventje, waar we met Klontje aanleggen, ligt een bootje op de bodem. Soms parkeren ze er een andere boven.

We gaan in de Bounty Bar naar de Rugbywedstrijden kijken. Het gaat gepaard met traditionele Bloody Mary’s, die Laurence (eigenaar) voor ons heeft gemaakt met echte uitgeperste tomaten. De voorraadboot had namelijk geen tomatensap meegenomen.

Er groeit weer volop Croton in de tuinen.

De kerk komt uit en de mensen hebben hun ceremoniele kleding aan.

We volgen een Breakfast Seminar over de weer condities tussen hier en Nieuw Zeeland
Kunst aan de muur. Zouden ze werkelijk vroeger hun zeilen hebben gewoven?

Er bestaat veel belangstelling voor het seminar en nu na afloop zijn er nog maar een paar dinghies over.

De slipway om boten te water te laten wordt voornamelijk gebruikt als zwembadingang.

Als je goed kijkt, zie je dat het waterniveau aan boord van Klontje erg hoog is. Dit is de tweede lading die we er uit moesten halen. Het heeft 6 uur aanhoudend heel hard geregend. Er viel in die periode 9 cm water. Het onweer kwam op een gegeven moment zó dichtbij, dat we dachten dat er een boot werd geraakt. We zijn die avond heel voorzichtig langzaam teruggevaren naar de Nelly Rose , die aan de andere kant van de baai aan een mooring ligt.

Dit is een officiele outfit. De heren hebben handtasjes, want kennelijk zitten er geen zakken in hun rokken.

Groot contrast met de schoenen van deze mevrouw in een bar.

Deze grote boom is de trots van de stad : een Ironwood tree. De hardste houtsoort ter wereld.

Nog een grote boom, die dienst doet als hangplek.

Hele vreemde tomaat!

Op de markt stapelen ze hun paprika’s netjes op.

Bananen kopen we niet. Ze zijn meestal allemaal tegelijk rijp en dan weet je niet wat je er mee moet doen: bananen brood, cake, smoothie, shake enz…

Helaas nemen de plastic bakken het over van de prachtige zelfgevlochten, ecologische manden.

De vrouwen wachten tot hun waren zijn verkocht.

Maniok wordt het meeste aangeboden.

Iemand geeft een verjaardagspartij aan de haven en het wordt feest en dus wordt er weer een varken aan het spit gedraaid. De kok drinkt ondertussen zijn biertje. De jeugd vermaakt zich hier iedere middag uitstekend door van de pier af te springen. Niemand heeft een zwempak. Je springt gewoon met kleren en al te water.

Vanaf de boot hebben we een mooi uitzicht op de stad Neiafu.  Het lange witte gebouw is het Paradise Hotel. De katholieke kerk met zijn enorme pastorie vallen ook  goed op in dit licht. Geen idee hoeveel huishoudsters die pastoor had…

Tot nu toe hebben we onze eigen reisbesluiten genomen, maar voor de laatste etappe naar Nieuw Zeeland hebben we besloten de hulp in te roepen van een weatherguru: Bob MacDavitt. Het is 1400 mijl varen en het is een lastig stuk, vergelijkbaar met Biskaje. Bovendien is weersvoorspellen op het zuidelijk halfrond anders dan op het noordelijk halfrond. Daar wordt het weer gedomineerd door statische hogedrukgebieden, zoals bij de Azoren. Hier zijn de hoge drukgebieden steeds in beweging van west naar oost en worden gevolgd door lage drukgebieden met troggen of ‘frontal bands’ ertussen. De hoge drukgebieden worden voorafgegaan door een squash zone en meer van dat soort complexiteiten. Bob Mc Davitt dus. Hij stuurde ons twee dagen geleden een beetje onverwacht een mail met de vraag of we klaar zouden zijn om te vertrekken. Er kwam een goed ‘window’ aan, die ons als alles mee blijft zitten, in een keer naar Whangarei zou kunnen brengen.

We zijn er klaar voor, dus gaan we uitklaren, jerrycans vullen, nog wat appels op de markt halen (verdere verse dingen zit er even niet in. De gigantische voorraad blikvoer moet zoveel mogelijk gegeten worden), afscheid nemen van cruiservrienden, die hier nog blijven enz.  Gisteren hebben we de kleine fok erop gezet en de kooi voor Tim opgeruimd. Hij vaart met ons mee dit allerlaatste stuk. Dat maakt in ieder geval ook het wachtlopen makkelijker. 3 uur op en dan 6 uur af!

Snel overstekende biggetjes is een normaal gezicht in Tonga. Later eindigen er veel aan het spit.

Wasdag.
We gaan in een busje samen met Rafiki, Toccata en Tim naar de Botanical Gardens, waar ook een lunch wordt geserveerd. We kwamen er gelukkig/helaas te laat achter dat we ook outrigger kano’s hadden kunnen huren. Dat item zal op de bucket list blijven staan.

Het is op een schitterende plek, waar verder niemand is. Dat heeft ook met de zondag te maken. We mogen wel lunchen in de botanische tuin,  maar er niet rondwandelen.

Het is een van de weinige dagen dat we droog, zonnig en warm weer hebben. Het is niet normaal dat de SPCZ zo groot is en dat Tonga er dus last van heeft.

Links Tim van de gezonken Liberty Call. Hij stapt bij ons op om mee naar Nieuw Zeeland te varen. Rechts Damian van de Rafiki.
Rafiki gaat samen met ons op varen naar NZ. We zijn ongeveer even snel en kunnen elkaar misschien ondersteunen.

Bijzonder bloemstuk op de tafel.

Er staat een voortreffelijke lunch voor ons klaar. Het speenvarken is het hoofdnummer, maar de salades en de kip-kerrie zijn ook heerlijk. Het geheel wordt afgerond met een stukje cake.

De eigenaar Haneteli schuift bij ons aan tafel en vertelt, dat we omdat het zondag is, de tuinen niet in mogen. Verder kletst hij nog uitgebreid over zijn historie als bobo op het departement van landbouw, in welke functie hij ook nog in Wageningen en bij de FAO in Rome is geweest. Toen is hij ook op audientie bij de paus geweest. Hij vertelt uitgebreid over die reizen; aan alle drie de tafels en dat ieder weekend.

De Rafiki’s roken en moeten dat hier doen.
Geen slecht plekje.
Er wordt natuurlijk ook wat te koop aangeboden, maar wij weten ons te beheersen.

We mogen de spelende puppies niet aaien, aangezien ze worden opgevoed tot waakhonden. Dat lijkt ook gezien het gezellige karakter van de oudere honden een zinloze missie.

‘s Avonds drinken we nog een biertje in Mango, een ander café waar dit oude zeil hangt, waar gekken en dwazen enz.. Wel heeft iemand een mooie tekening van een bultrugwalvis gemaakt.
We zijn aan de andere kant van de wereld en vanaf nu gaan we eerst nog een poosje rondtrekken door Nieuw Zeeland, maar Nederland komt dan weer dichterbij! Toch snap je niet, dat hier op zo’n nautische plek Amsterdam op de bordjes staat in plaats van Rotterdam.

Deze muurschildering van bultrugwalvissen is gemaakt door ene Renate Bruynzeel. Zal wel een Nederlandse zijn denken wij.

Schooluniform voor jongens: een rok! Verder weinig auto’s op de weg.
Traditionele kleding : een gewoven mat met ceintuur vastgeknoopt om je middel. Hij lachte pas, toen de foto klaar was.

Voor de verhalen over de oversteek moet je een aantal blogs terug.
Als we de kust naderen, zien we deze grillige rotsformaties met gaten en kleuren. We worden verwelkomd door een stel dolfijnen en in de verte zien we een walvis zijn staart in het water slaan.

De South Pacific Convergence Zone beheerst het weer hier in de buurt. Deze bui gaat gelukkig langs ons heen, maar het echte mooie weer hebben we achter ons gelaten.

Oceana, de catamaran van Greg en Casey haalt ons in.
Later, eenmaal in de beschutting van het eiland, haalt Greg een mooie stunt uit. Hij is een echte jackass. Terwijl we het laatste stuk naar binnen varen op de motor en  zij ons inhalen, komt hij in adamskostuum aan dek en holt over de bakboord romp naar voren en springt wild met armen en benen en zo zwaaiend tussen beide rompen in. Hij ging onder zijn boot door en kon net op tijd een lijn vastgrijpen, die hij achter de bakboord romp had hangen. Daaraan sleurde hij zich weer aan boord, dit met een gangetje van zeker 6 knoop. Kracht en coordinatie naast een behoorlijke portie dwaasheid zijn voorwaarde voor deze stunt, die hij daarna nog een keer herhaalde. Pas de volgende dag ging het een keer mis en moest KC de boot omdraaien om hem weer op te halen.

S’Avonds eten we een klein hapje bij Mango’s, waar een complete fanfare ons doet terugdenken aan Limburg. Het is een gezellig weerzien met andere cruisers. Iedereen verzamelt in Tonga, voordat ze de lastige oversteek naar Nieuw Zeeland of Fiji gaan maken. In het jaar dat Leonie en Adam hier waren, waren zij de enige, die doorgingen naar NZ. De rest zette allemaal koers naaar Australië. Dit jaar is het juist andersom.

De lokale bootjes nemen in het weekend grote families mee naar hun weekendpicknickplek.

Twee verschillende culturen hangen naast elkaar aan de muur van de Bounty Bar, die gerund wordt door een engelsman. Daar zullen we ook de worldcup gaan volgen op een groot projectiescherm.

Ze zijn erg goed in houtsnijwerk en deze hadden we wel willen meenemen, maar er is helaas geen plek meer over op de boot.

Dikke oude bomen met slapende honden, dat is de sfeer hier. Niemand heeft haast.

Op zondag gaan we naar de mis in de katholieke kerk. Er wordt prachtig gezongen met een groot koor. Iedereen heeft zijn zondagse kleren aan en overal zijn kinderen, die ook in de traditionele kledij van Tonga rondlopen. Op zondag valt alles hier volledig stil en wordt je geacht je schouders en knieën te bedekken.

Vrolijke jeugd achterin de bak.

Er liggen veel boten. Sommigen blijven hier tijdens het hurricaneseason aangezien je vrij veilig ligt. De meesten wachten tot het in Nieuw Zeeland wat warmer begint te worden voor ze daar gaan cruisen.

Wel bloemen in de boom, maar nog geen blaadjes.

Er zijn allerlei bedrijven, die dingen aanbieden zoals, kayakken, swimming with the whales, diving, biking etc de duikshop is van een Nederlander (Huib).

Er zijn meerdere muurschilderingen, ook met walvissen.

Op de dorpsmarkt natuurlijk alle lokale produkten, zoals deze verse Vanille stokjes

De coconutcrabs zitten met een touwtje vast, maar ze proberen wel om dat met hun scharen door te snijden als ze de kans krijgen. Hanneke stond op een gegeven ogenblik binnen de cirkel die de krab kon bestrijken. Ze ging vanuit stand ongeveer een meter omhoog toen de krab over haar voet liep.

Dit meisje durft er daarentegen gewoon een op te pakken! Het is een kunstje dat de lokalen goed beheersen. Het moet niet verkeerd gaan, want als je ziet wat ze met een kokosnoot kunnen doen, dan stelt een vinger helemaal niets voor.

Bijna uitverkocht. De auto is ook niet echt duur voor NZ$ 15.000, maar wat moet je er mee op zo’ n eiland?

Het koor van de lokale school zingt eerst het volkslied van Niue. Een mooi lied dat door de verzamelde goegemeente tweestemmig wordt meegezongen, waarbij de vlag wordt gehesen.

Er groeien hier prachtige bloemen, waar je in Nederland dik geld voor zou betalen.

Ernstig luisteren naar een van de speeches. Het is een pleidooi om de natuurlijke bronnen eerlijk over de 10 dorpen te verdelen. Dit dorp heeft gebrek aan water en 3 dorpen verder hebben ze kennelijk plenty. Dat dorp stelt het bereidwillig ter beschikking, maar ze willen toch graag de oorzaak van het probleem oplossen.

De kinderen zitten lekker een spelletje te kaarten.

Love the Oma’s!

De He/She van het dorp maakt grapjes.

Met veel zorg worden de kinderen klaargemaakt voor hun optredens.

Er wordt leuk gedanst. Later als we weer breedbandinternet hebben zullen we er filmpjes van op de site zetten.

Mooie tuin.

De bedoeling is, dat je geld in hun kleren stopt. Hanneke zoekt een stoere knul uit om haar bankbiljet te storten. Het lijkt alsof er een fortuin wordt gespendeerd, maar het is gewoon hetzelfde geld dat gerecycled wordt.

Ook de jongens laten zich niet onbetuigd. Ze zijn trots op hun cultuur.

Jong geleerd!

Het was een prachtige dag en tijd om weer aan boord te gaan. We leveren de scooter weer in.

Deze waarschuwingsborden zie je overal op dit eiland. Het is geen denkbeeldig gevaar. Terwijl wij hier zijn, is er een forse aardbeving in Chili en komt er een tsunami over de Pacific denderen. Dit keer is die maar een kleine 30 centimet hoog, maar dat kan een volgende keer heel anders zijn. Voor de Tuamotus kan 30 cm al heel spannend worden.

Het was een aardig ritueel waar we redelijk bedreven in raakten. We laten Klontje voor het laatst met de kraan het water in en zetten de volgende dag met 9 andere boten koers naar Tonga.

Om 08.00 zijn we al op het feest, dat iedere maand door een ander dorp wordt georganiseerd.

Dit is het speenvarken. Als ontbijt vinden we dat moeilijk.
Grote families met veel kinderen.
Sommige kraampjes worden mooi versierd.

Oma’s zijn volop aanwezig.

Wij gaan voor de blueberrymuffins van deze gast.

Sommigen wonen in Nieuw Zeeland en grijpen deze kans aan voor een familiereunie, waarbij ze dan allemaal hetzelfde T-shirt aan hebben.

Natuurlijk is er ook een beauty-miss!

Nog een Oma in de traditionele dracht. Felle kleuren, grote bloemen.

Wegens slecht internet gaan we morgen hopelijk verder.

De M5, die gisteren binnenkwam, maakt ons een dwerg! Ze worden na één dag al weggestuurd, omdat het voorraadschip binnengaat komen en hun plek nodig heeft.

De jachtclub van Niue is een verzamelplaats voor yachties en er worden boeken geruild en verhalen uitgewisseld.

5e van links hangt de wimpel, die Leonie en Adam 5 jaar geleden hebben aangeboden.

We gaan weer zwemmen!
We dalen in een grot af waar een zoetwaterplas in zit. 2 meter breed en 50 m. lang met een zeeslang en een paar visjes. Onder het eiland zit een groot waterreservoir.

We stoppen voor een hamburger bij het enige resort op dit eiland.

Vrolijke barman met gezellige verhalen.

Onder ons breken de golven bulderend op het rif. Je kunt elkaar nauwelijks verstaan. Als je hier hotelgast bent, moet je wel oordoppen bij je hebben.

Lokale kunst op de muur.

We sluiten de dag af met een spelletje Mini-Golf op een prachtlocatie tussen lavaformaties.

Overal mooie uitzichten en indrukwekkende lava formaties.
Het is een bijzonder eiland.

Ook hier lopen de kippen weer gewoon los rond.

3/4 van de mensen heeft hier na de vorige hurricane van 2004 het eiland verlaten en dat is goed te zien aan het aantal leegstaande huizen.
We stappen vaak van de scooters af om de paadjes naar de kust te volgen.

Aan de bovenkant zijn deze planten gewoon groen, maar vanonder een schitterend paars.

Waar mogelijk gaan we te water om te verkennen. Er zijn veel zebra gestreepte slangen. Die schijnen erg giftig te zijn, maar hun giftand zit op een onhandige plaats achter in hun keel, zodat het gevaar voor ons nogal meevalt.

Scary rock!

Vriendelijke barman, waar we probeerden te lunchen, maar hij had alleen chips.

Doorkijkje

Leonie en Adam waren hier ook bij de jachtclub van Niue 5 jaar geleden. Ze waren hier met een hele gezellige verzameling boten, zodat ze het ook wel heel zwaar gehad zullen hebben.

De mevrouw, waar we de was brachten, heeft een coconutcrab. Het is echt een huisdier en heeft een naam. Het was Ernie of zoiets. Ze zijn nogal groot en heel erg sterk en maken kokosnoten open met hun enorme scharen. Deze krab wordt ingezet bij een wedstrijd  aan het eind van de maand. De grootste krab wint. De wasmevrouw denkt dat ze met Ernie een goede kans maakt. Wij hebben later op de markt echter nog behoorlijk grotere exemplaren gezien.