Ik ben zo trots als een aap in een bananenrepubliek. Heb met de Nelly Rose mogen varen van 16 tot en met 22 mei 2012 naar de Wolverstone Marina voor een bezoek aan de Butt & Oyster waar we een enkel engels biertje gedronken hebben.
Vervolgens ‘s avonds in de Royal Harwich Yachtclub met de Rotterdamse Roei en Zeilvereniging een enkel glaasje genuttigd met wat engelse zetmelen onder het genot van bijvoorbeeld een aardige anekdote van een uroloog. Daags daarna naar Ipswich. Waar we een zwaan geschut hebben zien worden, of eigenlijk net niet want de sluismeester wachtte met de sluiten van de deuren tot de witte diva naar buiten was gespurt.
In Ipswich kwam Brian aan boord. Hij gaat meevaren bij de Atlantische oversteek. Een man met pijp die echt vloekt op het scheepje als het stormt. Een verteller in hart en nieren. Mooi gezelschap. Hier zie je hem staan in de Woodbridge Marina helemaal aan het eind van de rivier de Deben. Daar zijn we heen gevaren met Brian als loods. En dat was nodig. Twee uur voor hoog water de ingang nemen van de rivier, dan precies de vaargeul volgen en al gauw waren we met het grootste schip daar… Hanneke, Pim en Brian werden helemaal MMS meisje achting bij het zien van een wedstrijd van de Kadetten. Om precies op hoogtij bij de Woodbridge Marina aan te komen. De schipper nam de beslissing dat er genoeg water onder kiel zou zijn om over de betonnen muur te varen die bij eb het water in de haven ging houden. En alles klopte.
Vervolgens naar de Pub. Een bezoek aan de mooi gerestaureerde waterkrachtmolen en om de eigen biomachine op gang te houden ‘s avonds curry. Zeer Brits allemaal.
En nu komen de sterke verhalen. Maar het zijn geen sterke verhalen. Daags hierna richting Oostende. Alleen op de genua. Niet onder de 7 knopen geweest. Ging allemaal prima. Maar het ging wel steeds harder waaien. Al ras zaten we op 25 knopen. En niet veel later naar 30. Met uitschieters naar 35. 12 knopen hebben we gehaald. En Brian nam het roer in handen. Om te kijken of ie vriendjes met de Rose was. Dat vloeken kwam er af en toe uit als we van een golf de verkeerde kant op rolden. Of dat nou een manier is om vriendjes te worden… Maar dat werd dan weer gecompenseerd door zijn openhartige liefdesverklaring dat het een prachtschip is. De genua nog gereefd. Maar het bleef surfen naar Oostende. Na veertien uur zaten we daar het aankomstbiertje te nuttigen. En heb ik tot ieders schaamte het dek gekust. Want ik moest toch gepast afscheid nemen na zoveel genieten.
Voorgoed een Nelly Rose junk. Pieter Tiddens.
Recent Comments