De motor heeft een nieuwe impeller, die waren ze er in Trinidad vergeten in te zetten toen de motor goed bereikbaar was, dus moet het nu. Een heel lastig bereikbaar plekje. Bert en Nelie komen hier de Biba gaan achterlaten en we drinken nog even een heerlijke kop Surinaamse soep bij hen aan boord.
Daarna nemen we afscheid, omdat ze weer een paar weken naar huis gaan. Wie weet zien we ze straks nog in de San Blas eilanden.

We verkassen van de jachthaven naar het Spaanse Water, waar we voor anker gaan in het Nederlandse drijvende dorp. We liggen naast de Bella Chiao en de Blabber en vóór de Harmattan. De Sylfer en de Rafiki, de Twentsche Meid en de Bodyguard en nog meer, die we niet persoonlijk kennen, liggen een eindje verderop. Kortom gezellige boel hier, waarbij iedereen elkaar helpt met het oplossen van probleempjes aan boord. Ongeveer een uur nadat wij de haak erin hebben, komt de Helena Christina van Aad en Hella ook binnenvaren. Ze gaan vlakbij het dinghydock liggen, want Aad roeit altijd naar de kant in zijn mooie bootje. Zo blijft ie goed in conditie.
s’Avonds gaan we naar de Cruisersborrel bij The Pier, waar we ook gezamenlijk de daghap eten. Daar wonen onder de boardwalk 4 schildpadden en we zien er een voorbijkomen.

In het midden ligt de Blabber van Ingrid en Ben, die ook richting Columbia gaan.
(www.blabberopreis.nl)

We hangen s’avonds Klontje aan de zijkant, zodat ie moeilijker te stelen is en bovendien mooi schoon blijft aan de onderkant.

Bij de Blabber wordt druk vergaderd. Ze hebben een nieuw zeil besteld, maar het blijkt dat de beschermende UV strip er aan de verkeerde kant zit opgenaaid. Aii…

Na een biertje op de Blabber gaan wij ter gelegenheid van ons 40 jarig huwelijk lekker uit eten.

Langzamerhand zien we steeds meer kerstbomen en krijgen we zin om naar Columbia te varen, waar wij onze kerstdagen gaan doorbrengen.

We zijn uitgenodigd door de broer van Machteld om bij hen te komen eten. De presentatie en daarna het eten waren allemaal prachtig op elkaar afgestemd.

Zelfs het verrukkelijke toetje is geheel in kleur en zeer curacaos.

We gaan met zijn allen inklaren de volgende dag bij het rijkversierde kantoor van de immigratie.

Aangezien de pontjesbrug openstaat, gaan we met de Ferry naar de overkant.

Een van de Venezolaanse boten die hier hun groenten en fruit komen verkopen.

Ff snekken onder het viadukt.

Lekker Caribisch gezicht.

Politiekantoor in Willemstad.

We gaan een kopje icecoffee drinken op de eerste verdieping van het Renaissance Hotel in Otrabanda. De infinitypool met strand bereik je door met een trap een verdieping omhoog te gaan en dan door de gangen van het hotel te lopen. Pas later bleek natuurlijk, dat dit strand alleen voor hotelgasten is bedoeld.
Sinterklaas zwaaide nog even naar ons voor hij zijn drukke werkzaamheden hervatte.

Kijkdoos op een hoedenplank.

Deze  iguana kleurt mooi groen bij het bosje en zit hevig met zijn hoofd te schudden.

Dit is de Ecolution van Wubbo Ockels uit Scheveningen. Hij ligt hier in de jachthaven te wachten om verkocht te worden.
Witgewassen?

De motor krijgt een servicebeurt en de koelvloeistof die alsmaar in de kelder lekte, wordt van de boiler afgekoppeld.

We zijn weer aan het klussen, want we constateerden weer een kleine lekkage in de koelwaterleiding. De vloer van de ‘schuur’wordt eruit gesloopt en dus ligt alles weer overhoop. Het is lekker om weer in de warmte te zijn, maar ook wel weer even wennen.
Het onderwaterschip heeft tot onze verbazing geen groene baard gekregen en het beetje stof wat aan boord ligt, is er zo weer afgespoeld.

We huren de auto één dag langer, zodat we makkelijk kunnen uitklaren in Willemstad en we gaan nog een keer naar Albert Heijn om wat spullen te halen. Het bureau van Budget bevindt zich in het luxe hotel van de Sant Barbara Plantation, waar ook een mooie golfbaan bij hoort.
Ondertussen is Pim weer 2x in de mast geweest om te kijken of we de wifi antenne gerepareerd kunnen krijgen, wat tot gevolg heeft dat we nog een paar keer naar de verschillende watersportwinkels gaan. Nog geen geluk helaas.

De lobby is ruim opgezet en helemaal open.
s’Avonds gaan we nog naar Pier One, waar altijd op donderdagavond een borrel + daghap voor de cruisers is. We komen weer wat bekenden tegen en hebben een gezellige avond.

We slaan ook nog wat wijn in, omdat we het nu makkelijk kunnen vervoeren.

We rijden Willemstad binnen langs leuk beschilderde huizen.

Ze doen het nog! De oude getrouwe ANWB wegbewijzering.

Bij Albert Heijn doet Pim zich tegoed aan een verse haring bij het karretje buiten.

Hanneke kiest voor een vers gebakken stroopwafel.

We komen weer langs de vrolijke huizen, alleen nu van de andere kant.
Op de terugweg vanuit de stad komen we wat geiten tegen.

Het blijken er wel een stuk of 20 te zijn.

Bijna 1000 PK. Je kunt het maar nodig hebben.

Dit is Seru Boca Marina, waar we heel rustig liggen.

We zetten alles weer zeevast en halen de hoezen vast van de zeilen af. Morgen heel vroeg vertrekken we weer naar Bonaire. Daar komen eind deze maand vrienden aan boord, die met ons mee terug naar Curacao gaan zeilen. Welterusten..

Hier zijn de laatste foto’s van onze rondrit over Curacao en de voorbereidingen voor ons vertrek naar Nederland. We genieten op dit moment van ons verblijf in een grijs Nederland.

Dit is in het noorden bij Santa Martha Bay.

Dit zijn de bijgebouwen van een van de landhuizen, die de Nederlanders hier hebben gebouwd.

Hier begon de opstand van de slaven.

Het is zondag en helaas is het museum in dit landhuis, dicht.

Prachtige vergezichten met een zeer afwisselende kust.

Met de electrische lier hijsen we Pim de mast in. Hij gaat kijken wat er is misgegaan , toen in Bonaire tijdens de golven van de windreversal, de antenne van de wifi op het dek kletterde.

19 meter hoog!

Looking down at Nelly Rose.
,
We hebben Nelly Rose in de goede handen van de havenmeester achtergelaten na een flinke schoonmaakbeurt en allerlei voorzorgsmmaatregelen.

Dit is een van de laatste Caribische authentieke huizen, die we op weg naar Willemstad tegenkomen.

Hier zijn het ganzen op de muur, maar we hebben ook leeuwen en goudgeverfde adelaars gezien als decoraties op muren.

We bezoeken een Aloë Vera plantage. www.curaloe.nl

De jonkies, die ernaast beginnen te groeien, worden er tussenuit gehaald, zodat de hoofdplant genoeg energie krijgt.

We nemen ook nog even een kijkje bij de Artfactory van Serena, die grappige dikke vrouwenbeelden maakt.

Deze vinden we erg leuk met die krulspelden.

Een bijzonder bordje voor de WC.

Allemaal kleine dikke vrouwtjes, die erop wachten om geverfd te worden.

We worden uitgenodigd door Anjenie om te komen eten in haar mooie huis aan het Spaanse Water.

De meeste caribische huizen zijn inmiddels vervangen door moderne huizen, maar ze zijn er nog wel her en der.

Op een markt zien we dit jochie al hard werken in de keuken van zijn ouders.

Deze stralende mevrouw verkoopt haar kruidenplanten met veel verve.

Er wordt serieus gekookt hier.

Ook deze prentjes zijn te koop.

Bananenbomen te koop.

De Intratuin.

‘

We varen het Spaanse water op en gaan meteen rechtsaf naar Seru Boca Marina, waar Nelly Rose blijft liggen als wij naar Nederland gaan. Het is een hele rustige jachthaven met een vriendelijke havenmeester, die goed voor haar gaat zorgen. Wij maken de boot klaar voor een maand stilliggen. Buitenboordmotor zoet spoelen, landvasten allemaal dubbel, grootzeilhoes insnoeren en meer van dat fraais. 
We huren een piepkleine Chinese auto en gaan richting Willemstad, wat hier ongeveer een half uur rijden vandaan is. We zitten in zo’n uithoek, dat er niet eens bussen rijden. Ook hier zijn ze met educatie aan de gang en delen ze de visie van de Macht van Tien.

De Pontjesbrug is uniek in zijn soort en staat op dit moment open.

We gaan inklaren bij de immigratie onder de Julianabrug.
Zelfs de saaie dingen krijgen hier een lekker kleurtje.

Langzaam schuift de brug weer naar zijn plek terug.

De huizen mochten vroeger niet wit zijn, daar dat te pijnlijk voor de ogen zou zijn, vandaar alle vrolijke kleuren.

Aan de overkant van de brug melden we ons bij de Douane en worden ontvangen door een zeer vriendelijke meneer. Aan de muren hangen overal klederdrachtjurken uit vroeger tijden in het kader van de Culturele week.

Pim moet 4 formulieren ondertekenen, nadat op de PC wel was vastgesteld waar we vandaan kwamen. Kennelijk werkt het electronisch inklaren op sommige eilanden toch wel, want de man kon zien dat we in Antigua geweest waren vorig jaar.

De doeven, zoals ze in Limburg worden genoemd, komen niks te kort.

Er komen boten uit Venuzuela met verse groenten aan, die meteen in hun kraam vóór hun boot worden verkocht.

Pim maakt afspraken met Yvonne over wat er nog te eten valt. We zijn namelijk aan de late kant voor de lunch in de oude markt. We mogen wel proeven voor we bestellen. Het smaakt voortreffelijk.

Het was bijzonder lekker en in een mooie authentieke locatie.

De lunch-shift zit er op en de dames van de keuken nemen een kleine pauze.

Als we bij de bakker een brood halen, staat deze lieve mevrouw ook op haar beurt te wachten.

Kunst aan de muur.

We lopen weer terug over de pontjesbrug naar de auto, die hoog in de parkeergarage staat.