
Kopje koffie doet goed na het slenteren door de straten van Hillsborough.

Lekker afkoelen. Het is zwart lavastrand met groene zee en zand.

Ze waant zich onbespied.

We eten in het lokale restaurant een rôti met kip.

Nog even en er ligt meer zand op straat dan in de auto.

De plaatselijke schooljeugd wil ook op de foto. Er worden meteen email en Facebook adressen uitgewisseld zodat de foto’s ook bij de jeugd terecht komen.

Het ziet er gezellig caraïbisch uit.

Muurschilderingen blijven we leuk vinden.

35% van de volwassen bevolking, in totaal ongeveer 4500 inwoners, is werkeloos, dus er wordt veel gehangen op straat. We begrijpen de economie van het eiland niet. Toerisme is duidelijk een belangrijke bron van inkomsten. Er zijn op Carriacou ongeveer 250 hotelkamers en het is populair om er te gaan duiken.
Ondanks de hoge werkeloosheid ziet het eiland er verzorgd en eigenlijk welvarend uit. Dat kan ook te maken hebben met de herbouw van de huizen die na de drie grote hurricanes in de vijftiger jaren (eenmaal) en toen pas weer in het eerste decennium van deze eeuw (tweemaal) hier hebben huis gehouden. Binnen vijf jaar na zo’n natuurramp is de schade van die ramp met behulp van ontwikkelingsgelden en arbeid van buitenaf opgeruimd. Nu woont vrijwel iedereen in meerfamilie huizen die hurricane proof zijn. De meeste, eigenlijk vrijwel alle, kleine oude huizen zijn verdwenen. Ouderen moeten door hun kinderen verzorgd worden; er is geen staatssteun voor hen. Toch zijn er ook relatief veel auto’s en we zien geen armoe tijdens onze rondreis over vrijwel het gehele eiland.

S’avonds komt er nog een ouderwetse squarerigger binnen met vrouw en kind op de boegspriet, terwijl hij in zijn eentje even ankert.
Later op de avond stookt ie een vuurtje of BBQ op het achterdek. Het ziet er in eerste instantie griezelig uit, maar de brandweer hoefde toch niet uit te rukken.

We gaan naar het grote eiland Grenada, dat hier 7 uur varen vandaan ligt.
Er staat een lekker windje en met gereefd groot zeil nemen de Biba en wij foto’s van elkaar. Er komt nog een coaster tussen ons doorvaren.

De Biba is een Concord 55, gebouwd door Bert zelf, een prachtschip.

Onderweg melden zich zeker 8 dolfijnen, onze dag kan niet meer stuk.

Het is heerlijk weer en we redden het zonder de voorspelde regenbui.

Grenada, met ongeveer 110.000 mensen verdeeld over 3 eilanden (Grenada, Carriacou en Petite Martinique) ziet er mooi groen uit. De mensen wonen langs de kust en nauwelijks in het binnenland.

Plots komt er een vliegtuig aan dat even later omdraait en over de startbaan dendert alvorens de lucht in te gaan. Niet veel verder arriveren wij in Prickly Bay waar we voor anker gaan.
Recent Comments