De vlaggen staan inmiddels iets minder strak aan de mast. We zitten nog even een kop koffie te drinken op de eerste verdieping van het clubgebouw van de Parkstone Yacht Club. Ik beantwoord mijn verjaardag post. We verzamelen de moed om de ongetwijfeld nog opgeklopte zee te gaan trotseren.
We zijn nu een week onder weg. Het voelt nog als vakantie. Ik heb nog lang niet het levensritme gevonden dat hoort bij ons nieuwe bestaan, maar we genieten volop. Als ik in Poole zou wonen, zou ik lid willen zijn van de Parkstone YC. Het is een gezellige bende met een hoop mensen die er komen lunchen, borrelen of eten. Op dinsdag avond organiseert de Poole YC wedstrijden met steun van Parkstone en op donderdag is Parkstone aan de beurt, met steun van de Poole YC. Die wedstrijden zijn met de grotere schepen. Zij starten in de estuary en varen dan naar buiten. De finish is weer in de buurt van het clubhuis. het is verrassend om te zien hoeveel boten er nog aan de start kwamen ondanks de Cowes week een paar uur verderop.
Op woensdag avond zijn de dinghies aan de beurt. Zij varen in het zicht van het clubhuis. Er waren nu maar een goede 20 boten aan de start vanwege de vakantie, maar normaal zijn het de 2-3 keer zoveel.
Ik stel me zo voor, dat we later op de reis veel langer zullen blijven hangen in dit soort plaatsen en dat we dan de kans krijgen een keer op te stappen. Meedoen zal er niet gauw van komen. Ons huis is daarvoor niet optimaal geschikt en we zouden dan een behoorlijke bemanning als opstappers aan boord moeten meenemen.
Onze blog wordt in principe bijgehouden door Hanneke, maar af en toe zal ik – in navolging van mijn dochter cursief geschreven – ook een bijdrage leveren. Ik wil bijvoorbeeld toch ook even laten weten, dat ik geweldig heb genoten van ons afscheid.
Ik ga echter ook een eigen blog beginnen. Daarin zal ik niet zo zeer over onze reis berichten. Ik wil daarop verhalen en verhaaltjes plaatsen uit mijn herinneringen. Ik meld me wel op deze blog als het zover is.
Voorlopig zijn we nog te intensief aan het varen. We moeten een beetje opschieten. Het wordt pas rustiger als we de golf van Biscaye over zijn, omdat we dan mogelijk iets stabieler weer krijgen. Daarna krijgen we nog een redelijke oversteek naar Madeira, die we ook in een gunstig weer ‘window’ willen plannen. Dat kan alleen als je de tijd hebt, vandaar dat we nu nog wat haast maken. Alles is relatief.