Het brood is uitstekend gelukt, je eet er dan alleen natuurlijk te veel van.
Het probleem is nog niet opgelost. Pim is er druk mee en ik ga de was doen en naar de Chandler (watersportwinkel) op zoek.

Eindelijk werkt alles weer en we ruimen de onvermijdelijke rotzooi weer op en gaan jerrycans scoren.

Hier naar beneden, tja, dat moet je wel even weten.

Falmouth is echt een havenstadje en dat is aan het stadje te zien. Er is vertier voor zeelui en in sommige kroegen kom je elkaar dan tegen. The Chain Locker and Shipwrights bar is zo’n kroeg. I
k stond in de rij bij de bar waar twee zeelieden, die kennelijk al een tijdje aan het passagieren waren, stonden te overleggen wat ze zouden gaan drinken. Ze lieten hun beurt een aantal malen voorbijgaan voordat ze een besluit namen. Ze wilden een RedBull-Jägermeister. De barjuffrouw zei, dat ze dan een heel blik RedBull zou moeten openmaken en als ze dat over de twee glazen zou verdelen, dat er dan weinig ruimte voor de RedBull over zou blijven.
De twee “stellar pillars of society”, in goed Nederlands: deze twee hoekstenen van de maatschappij – nou, zeg maar zwerfkeien – overlegden nogmaals met elkaar en besloten dat ze dan allebei twee RedBulls met Jägermeister wilden drinken. Daarbij wilden ze dan ook nog een pint van het goedkoopste bier. Dat werd een Carlsberg.
De eerste helft van het blik Redbull werd verdeeld over twee glazen en daar kwamen twee borrelglazen Jägermeister naast te staan. Die borrelglazen zonken de heren vervolgens af in de grotere glazen om vervolgens dit setje in een keer achterover te slaan. Dit gehele proces werd nogmaals herhaald en daarna waggelden de heren met bijna kaarsrechte rug naar de kade waar ze op de grond gingen zitten om de pint te nuttigen.
Eindelijk was ik aan de beurt om onze drankjes te bestellen. Hanneke had inmiddels buiten een tafel voor ons gevonden, die – net zoals alle andere tafels van de Chain Locker – zo schuin staan, dat je een forse slok van je drankje moet drinken voordat je het neer kunt zetten. Geen probleem, het was een heerlijke pint.
Toch kozen we de volgende keer voor het horizontale terras van de Quayside Inn, direct boven de chainlocker. Het extra comfort woog niet op tegen de sfeer en het bier van de Chain Locker. De volgende keer gaan we weer daarnaartoe.

Ik ga nog een keer naar de supermarkt en Pim maakt de kotterstag klaar. Spannend, morgen gaan we de Golf van Biskaye over. Het weer ziet er goed uit, dus wegwezen hier.

Er liggen hier 2 schitterende boten, een J-class uit Nederland en nog een beeldige echte oude schoener. Moest ik nog even op de plaat vastleggen.