Wasje draaien, zout wegsoppen en naar de markt.
S’avonds komen de Noren een glaasje drinken en het wordt een hele leuke avond met gitaar en samenzang, waarna we veel te laat op een terrasje belanden met een Paella voor ons neus.
Wij gingen daarna naar de boot, maar Noren weten niet van ophouden. We hebben ze de volgende dag niet meer uit hun boot zien komen.
Nog een lekkere wandeling gemaakt om La Corūna eens goed te bekijken.
Hieronder het gebouw dat je als eerste ziet als je hier naar toe vaart, het Oceanografisch Instituut.
Mooi oud kerkje gewijd aan Santiago Matamores. Hij ging ten strijde tegen de Moren.
Het stadhuisplein, waar de avond ervoor nog een sopraan hartstochtelijk stond te zingen.
Sommigen van de oude gebouwen staan er nog, maar de meesten zijn vervangen door hogere met beglaasde balkonnetjes.
Er zijn nogal wat lieden op straat die wat bij proberen te verdienen. We zien onder andere een jongleur, die met stokjes in zijn hand een ander stokje kunstig omhoog gooit. Op zich niet zo bijzonder, maar het wordt wel heel apart als je de stand van zijn ogen in aanmerking neemt. Hij kijkt met zijn rechteroog in zijn linkerbroekzak. Er speelt een hele grote man op een kleine mandoline, er staat een aardige – geen goede – violist te spelen, maar de kroon wordt gespannen door een man met een doedelzak. We zijn in Galicia, Gaelic oftewel Keltisch dus en de doedelzak is een nationaal instrument hier. Wel kun je zien, dat de crisis ook bij de straatmuzikanten heeft toegeslagen, want ‘s mans zak is lek en dat doedelt toch wel heel anders. Hij moet zich de pestpokken blazen, maar ook af en toe stoppen om adem te halen. Op die manier neemt hij toch wel iets heel karakteristieks van de doedelzak weg. We hebben hem beloond voor zijn ijver en bovenstaande foto genomen. Ik had ook graag de jongleur nog op de prent gezet, maar dat werd door Hanneke afgestemd.
We zijn weer eens op weg naar de chandler voor wat reserveharpjes. In de winkel kruipt Pim achter de toonbank en doet of ie daar al jaren werkt en zoekt op zijn gemak uit wat van zijn gading is. De meneer naast Pim is Hr.Pombo, de kleinzoon van de man, die in 1950 de winkel heeft opgericht.
We maken nu plannen voor het vertrek, maar laten dat afhangen van de Noren, die misschien hulp nodig hebben vanwege motorproblemen.
Recent Comments