Ons doel de afgelopen maandag was het ronden van Kaap Finisterre. We hadden in Las Camariñas gewacht op de Noren, die met ons uit La Coruña wilden vertrekken, maar toen motorproblemen kregen. Zondag kwamen zij alsnog. Ze hadden behoorlijk veel wind op het laatste stuk tot 45 knoop over dek. Ze waren dan ook redelijk vermoeid en zegen tevreden bij ons aan tafel, waar we hun aankomstbiertje dronken en de Spaghetti die wij hadden gemaakt verorberden.
Daarna hebben we ze nog snel even rondgeleid door Las Camariñas en een biertje gedronken bij Café Victoria, want veel meer zouden ze niet te zien krijgen van het stadje. We wilden immers voorbij Finisterre en de omstandigheden beloofden voor maandag ideaal te zijn, terwijl er daarna weer veel wind werd verwacht.
We voeren ’s morgens kort na negenen uit met een 10-12 knoop wind van achteren.
We keken nog even achterom naar Las Camariñas.

Een heerlijk briesje over het vlakke water en we hadden dan ook na een paar honderd meter het zeil al staan. We zeilden over bakboord de Ría uit en gijpten kort daarna om de rots in de riviermond met een klooster en de vuurtoren. De rode lijn aan de giek is de bulle talie (vaak ook preventer genoemd), die we al hadden voorbereid voor het voordewindse rak dat zou gaan volgen.

De Noren waren een half uurtje voor ons vertrokken en we haalden hen na twee en half uur in. We hadden afgesproken, dat we van de gelegenheid gebruik zouden maken om elkaars boten in hun element te fotograferen. We hadden geen van beiden nog foto’s van onze varende boten. Vlak voor Finisterre liepen we hen langzaam voorbij. Omdat het werkelijk plat voor de wind was en maar een kort rak van een paar uur, hadden we geen van beide de fok bij staan. Die zou je dan op de boom moeten varen, omdat hij anders zo gaat klapperen en dat is voor een paar uur niet de moeite. We hadden geen haast, de boot liep lekker een kleine 7 mijl per uur en die fok zou er wel bij komen als we na Finisterre hoger aan de wind zouden gaan varen.

Terwijl wij de All-Linn voorbij voeren zagen we dat Linn stond te vissen voor het gemeenschappelijk avondmaal, maar daar is uiteindelijk weinig van terecht gekomen.

Terwijl we bij elkaar langs voeren spraken we af, dat zij als eerste hun genua zouden zetten, zodat ze ons weer in konden halen en we wat beter getuigde boten zouden kunnen fotograferen. Zo konden zij mooi voor ons Kaap Finisterre passeren met hun genua vol bij. Bovendien kropen zij dicht onder de kant en hadden daar veel wind.

Wij belanden in een gebied met heel weinig wind, zodat we heel traag Kaap Finisterre met een gangetje van 2,8 knoop voorbij sukkelden. Dit is het beeld op onze navigatie computer dat wij op dat moment zagen. Het ronden van die kaap is een bijzonder gebeurtenis. Daarna ben je echt in zuidelijke wateren, een ander weersysteem en een ander Galicia.

De wind pikte weer wat op en we waren behoorlijk achtergeraakt op de Noren, zodat ik het roer zelf ter hand nam en aktief zeilen begon te trimmen om de boot goed op gang te houden. Het is bovendien heerlijk om de Nelly Rose te sturen. We liepen hard op de All-Linn in en maakten een paar prachtige plaatjes voor hun plakboeken, terwijl zij de Nelly Rose fotografeerden.

Zo zeilden wij voor hen uit naar Muros, waar zij overigens eerder aankwamen dan wij. Wij bleven zeilen, maar dit keer ging hun truc vlak onder de wal niet op en belandden zij in een windstilte. Wij konden in de riviermonding steeds hoger zeilen, omdat de wind gunstig voor ons draaide. We voeren over stuurboord door tot aan de zuid oever en gingen daar overstag en kwamen met die slag precies bij Muros uit. Vlak voor de haveningang gingen de zeilen weer naar beneden na een werkelijk fantastische zeildag. Muros is een erg leuk stadje, maar daarover later meer.