We slenteren s’avonds door de mooie achterstraatjes van Bayona en drinken wat in de Strijkijzer-kroeg.

Zelfs de tafeltjes zijn strijkplanken.

We motoren recht tegen de wind in naar Viana do Castelo.

We kijken s’avonds een filmpje en gaan lekker op tijd naar bed. Jetlag, een uur tijdverschil!

Leonie had al aangeraden om dit niet over te slaan en ze heeft helemaal gelijk, we vinden het prachtig en genieten van al het moois.

Mooi kerkje/museumpje, kennelijk opgeknapt met EU geld.

Vlak vóór het altaar liggen de graven onder glas tentoongesteld.

Ik had eigenlijk nog nooit gehoord van Viana do Castelo, de eerste stad die we aandoen in Portugal. Dat zegt meer over mij dan over Viana, want dat is een stad met een rijk verleden. Een verleden, dat goed bewaard is gebleven en ook vandaag nog welvaart uitstraalt. Viana heeft een eeuwenoude handelstraditie. Ze handelden met de Engelsen, die vissersnetten naar Viana transporteerden in ruil voor Portugese ‘fortified’ wine. Portuguese wine à Port Wine. Viana is nog steeds een haventje met commerciële activiteiten en een vissersvloot, maar ook toerisme is kennelijk een belangrijke bron van inkomsten. Terecht, want het is een prachtig stadje.
We hebben de afgelopen dagen leren omgaan met onze dinghy en buitenboordmotor. Van die buitenboordmotor hebben we alle prachtige stickers afgesloopt, zodat het apparaat er niet meer zo spiksplinter uitziet. Om de motor zit een touw geknoopt. Dat is niet omdat hij kiespijn heeft, maar daaraan bevestigen we de grootzeilval, zodat we het geheel daarmee naar de dinghy kunnen laten zakken en het ook weer mee aan boord kunnen hijsen. Dat is eenvoudiger dan de handmatige benadering die we de eerste keer hebben geprobeerd en waarbij het erg weinig scheelde of we hadden hem in het water laten kieperen (altijd met een lijn geborgd, maar toch). Het touw zal uiteindelijk door een mooi tuigje worden vervangen.
We varen met veel plezier met Klontje, zoals de dinghy heet. Een paar dagen geleden voeren we door een stuk water waar duidelijk een hele school makrelen aan het dansen of aan het eten was. We voeren heel langzaam om van het spektakel te genieten. Ineens gaf ik heel even een extra beetje gas en toen sprong de hele school even een stukje uit het water. Dat leek eerst toevallig, maar ook bij herhaling reageerde de school duidelijk op de impuls van de motor.

We liggen hier vlakbij een brug voor auto’s en treinen, die ontworpen is door Hr. Eiffel, al 150 jaar oud. 3 andere bruggen zijn inmiddels herbouwd, maar deze doet het nog goed.

Het is echt het ene mooie straatje na het andere!

Vanavond zijn we uitgenodigd door de All-Linn, waar de heren, (Marinecommandanten) voor ons gaan koken, terwijl wij de dames (Marineofficieren) zullen verpozen met ” aan de Amsterdamse Grachten” Ik vermoed tenminste dat het zo’n avond gaat worden.