We staan de volgende ochtend om 7.00 uur op, want ook met de tips van Captain Mike hebben we een lang stuk voor de boeg. Het is zeker 12 uur varen richting Cascaïs. Er staat helaas geen zuchtje wind en de verwachting is dat het de hele dag zo zal blijven. Ze noemen de maand september in Portugal ‘motormaand’. We volgen de instructies van Mike nauwkeurig op en gaan helemaal langs Isla da Berlenga om op grote afstand van Peniche de Cabo Carvoeiro te ronden. We hebben nog steeds wel een klein beetje stroom tegen, maar we lopen toch ruim 6 knoop over de grond. We zien op de AIS een van de andere jachten op weg naar het zuiden, die met moeite met 3,5 knoop om Peniche heen gaat. Door naar Mike te luisteren zullen we minstens anderhalf uur eerder aankomen.
Van Isla da Berlenga hebben we helaas geen foto’s. Het was in een lichte nevel gehuld. Het is een populaire bestemming en er lag een grote 4-master en een 3-master voor anker.
Na een uur komt er een klein vogeltje even uitrusten. Dat is nu al de tweede passagier. Op zee is zo iets echt een evenement en probeer je heel voorzichtig je fototoestel te pakken, zonder dat ie schrikt en dat lukte deze keer wel.
Verder blijft het een saaie dag, met een hoop motorgeluid op een redelijk vlakke zee, hoewel de deining altijd aanwezig blijft.
Het loopt allemaal volgens plan. Captain Mike maakte er duidelijk een punt van, dat we Cabo da Roca op 3 mijl afstand zouden moeten passeren. De Australiërs duiken eerder naar binnen en hun snelheid valt meteen ruim een knoop terug. De Noren zagen dat op de AIS en bleven op onze koers varen. Meteen na het ronden van de kaap kregen we het voordeel van de vloedstroom de Río Tejo, de Taag, op. We lopen 8 knoop over de grond en omdat het nog licht is kunnen we doorvaren naar Oeiras. Die haven is op zich al goedkoper dan de schreeuwend dure haven in Cascaïs en bovendien krijgen we daar 50% korting, omdat we meedoen met de ARC. Een goede beslissing, want het is ook nog een mooie nieuwe Marina met een hoop faciliteiten en toegang tot het zwembad, dat ernaast ligt. We spreken hier af met een nichtje van Hanneke en haar man, die 4 uur hebben gereden vanuit hun huis in Spanje om ons op te zoeken. Ze eten gezellig mee aan boord en we spreken voor morgen af in Lissabon.
De Noren zijn veel later en gaan in Cascaïs voor anker, maar doen geen oog dicht, vanwege de deining. Ze liggen stil voor anker, maar de stroom gaat met 3 knoop onder de boot door.
Vlak vóór we bij de marina komen zien we de golven stuk slaan op het oude fort. De marina ligt meteen daar achter.
De volgende ochtend varen we redelijk vroeg naar Lissabon. Het is machtig mooi om hier te varen. We komen langs een mooie Torre en het beeld van Vasco da Gama.
We varen onder de lawaaierige brug door. Het is dezelfde als de Golden Gate in San Francisco.
Even na de brug is de Doca Alcântara. Er is een haven die bijna onder de brug ligt, maar daar doe je geen oog dicht. De brug maakt echt erg veel lawaai en bovendien is onder de brug een uitgaanscentrum. We varen dus graag een stukje verder naar de Doca Alcântara. Daar hoor je de brug ook nog wel, maar dat is te hebben. We besluiten wel, dat we er niet al te lang zullen blijven. Een paar dagen Lissabon is voor ons genoeg. We waren er vorig jaar met de Class Reunion van de MBA-klas van Pim en we hebben toen heel veel kunnen zien. We gaan graag voor een deel op herhaling.
We rijden zwart met de tram de stad in en lopen over grote pleinen, waar de grandeur vanaf straalt en door kleine steil omhooglopende straatjes.
Op het terrasje van volgens mij het leukste pleintje aan de Rue de Garret bij de beroemde Pasteleria drinken we nog een glaasje met nicht en neef. Zij reizen weer verder met hun camper met 3 honden.
Er zijn mooie doorkijkjes en er zijn ook mooi betegelde gebouwen, maar veel minder dan in Porto. We genieten van al het moois.
Hier heb ik echt het allerlekkerste chocoladetaartje van mijn leven gegeten!
s’Avonds eten we met de Noren samen in een zeer lokaal tentje. We krijgen een hete steen voor onze neus, waar we zelf stukjes beef op kunnen grillen met verschillende sausjes.
We kenden dit restaurantje nog van vorig jaar, toen we er met Rudolf en Cees aten. Buitengekomen stond er een lange rij mensen te wachten op ook een plekje.
Recent Comments