Een oversteek voor beginners

Het wachten werd echt beloond. De vooruitzichten lieten werkelijk ideale condities zien. Het is dan ook al vroeg actie in de haven. De Noren vertrekken al om 6 uur en maken ons een paar minuten vóór hun vertrek, zodat Pim im pyjama hen nog net even op weg kan helpen. Wij maken ons klaar en gaan eerst nog even diesel tanken en worden bij het tankstation op weg geholpen en uitgezwaaid door Ian (‘Bugs’) de Australiër. Terwijl wij tanken varen 2 Engelse boten uit en na ons gaan ook de Finnen eerst nog tanken. De Denen zijn met een klein kind op stap en willen de kleine prinses vooral rustig op weg helpen. Alleen opa loopt al onrustig en ongeduldig over de steiger?
Het begint windstil, en we varen naar buiten op de motor, maar na een uur of anderhalf kunnen de zeilen worden bijgezet. Al snel verdwijnt de Portugese kust uit het zicht.

20121003-213352.jpg
Pim maakt alles klaar om te gaan vissen en dan is het afwachten geblazen. Na een poosje komen er een meeuw of 12 achter de boot cirkelen. Ineens duikt er een naar beneden en pakt de ‘lure’!
Dat is niet de bedoeling! Pim probeert hem in te halen, zodat we hem kunnen bevrijden, maar dat lukt voor geen meter. Uiteindelijk snijdt hij de lijn door. Zielig voor de meeuw natuurlijk en jammer van de lijn. (“Vanmorgen vloog ze nog….”)
De windmeter doet het weer niet en houdt dat dit keer de gehele reis vol. Een klein ongemak, omdat je onder de bimini de mechanische windex niet kunt zien. We gaan er niet minder om en we varen met halve wind als de brandweer. We schatten dat het windkracht 4 zal zijn en varen steeds tussen de 7 en 8 knopen. De zon schijnt en de temperatuur is heerlijk. In de verte zien we nog één andere zeilboot en verder niks.

Omdat het de afgelopen dagen fors gewaaid heeft en het ook vandaag nog redelijk waait staat er een forse deining en komt er af en toe water over het dek. Ik doe tijdens het koken de “afzuigkap” (raampje) dan ook niet aan, er zou een golf naar binnen kunnen slaan en ja hoor, dan gaat ineens de brandmelder aan! Luid gepiep! Pim probeert hem uit te schakelen en dat lukt ook wel, maar nu is het ding kapot. Alweer iets voor op de bekende Kluslijst.
Dat koken met die deining is overigens een hele kunst. Je moet jezelf in evenwicht houden, één enkele pan uit een volle kast halen, waarbij alle andere pannen ook aanspraken op de wetten van de zwaartekracht willen maken. Eenmaal op het vuur staan de pannen rustig, maar daarna moet er gegeten worden. We hadden erwtjes, een hele heldere keuze bij deze zeegang. Het ging goed, omdat we de de bewegingen van onze Nelly Rose redelijk beginnen te kennen. Over het algemeen gaat het schommelen heel gemoedelijk en blijven de erwten goed achter de dijk van de puree liggen, maar soms maakt de boot een forse zwieper en moeten we snel onze borden aan één kant optillen om de peulvruchten binnen de kaders te houden. Het ziet er dwaas uit als twee volwassenen ineens een bord aan een kant omhoog tillen en vergenoegd naar elkaar kijken omdat het weer gelukt is. Het experiment met de vlakke borden wordt een volgende keer bij vergelijkbare omstandigheden ook niet herhaald.
We lopen nog steeds hard, maar liggen ook wel op een oor. Afwassen is te ingewikkeld, ik stop alles in de gootsteen, morgen zien we wel verder.

We besluiten de zeilen voor de nacht niet te reven; iets wat we normaal wel doen. De weerberichten zijn nog vers en laten eerder afnemende dan aanwakkerende wind zien en mocht het toch nodig zijn om te reven, dan is dat bij deze volle maan een koud kunstje. Het is ongelooflijk helder. Wachtlopen is dan ook anders mooi vannacht. De zilveren spiegeling van de maan op het wateroppervlak moet goed maken, dat de lichte nacht ten koste gaat van de sterrenhemel.
We varen de hele nacht hard door en we hebben na 24 uur dan ook 180 mijl van de 480 die we moeten afleggen achter de rug. Normaal hopen we op 150 mijl per dag. Nog 300 mijl te gaan. In de loop van de ochtend neemt de wind af en ruimt naar noord en uiteindelijk zelfs naar noord-oost. De zee wordt een stuk rustiger. We varen ‘melkmeisje’, dat is met de fok te loevert.

20121003-224011.jpg

20121003-224441.jpg
We gaan vóór de wind en dus ligt Nelly Rose niet meer voortdurend op een oor, al schommelt ze nog wel behoorlijk heen en weer. We hebben de hele reis geen dolfijn gezien. Wel kwam er na 200 Mijl een verdwaalde roofvogel een rondje om de boot vliegen. Op dat moment was die vogel ook 200 mijl van iedere landmassa. We verbazen ons en verwachten half, dat hij aan boord zal komen om uit te rusten. Hij besluit echter om door te vliegen en niet bij ons op de reling te komen zitten, jammer.

20121003-224540.jpg Deze foto heeft Pim, die de wacht had van 5 tot 8, om 7 uur ‘s morgens gemaakt. Om kwart voor zeven was het nog volstrekt donker en zag hij de 3 flashes van de vuurtoren van Ilhéu de Cuina en wist hij dat we op 21 mijl van Porto Santo waren. Bij de eerste lichtstralen maakte hij toen deze foto. Niet veel later, iets dichterbij, maar vooral met veel meer licht begon het eiland kleur te krijgen.

20121003-224556.jpg Het was een feest om wakker te worden om 8 uur en de landmassa te aanschouwen. We hadden onze eerste echte oversteek gemaakt en het eiland gevonden! Dat is tegenwoordig niet echt meer een kunst, maar het blijft leuk.

20121003-224617.jpg

20121003-224638.jpg De vuurtoren die Pim op 21 mijl afstand al kon zien.

20121003-224657.jpg
Door de aanwezigheid van zo’n brok steen midden op de oceaan wordt de wind gedwongen uit te wijken en door zo’n acceleratie zone krijg je dan nog even een behoorlijke hoeveelheid wind te verwerken. Het viel nu erg mee, maar het venijn kan in de staart zitten.

Morgen gaan we Porto Santo ontdekken en de verjaardag vieren van Linn, een van de Noren die een paar uur na ons ook helemaal enthousiast binnen kwamen. Vanavond eten we gehaktballen en gaan we lekker vroeg op kooi.

20121003-224717.jpg