We ontmoeten s’ochtends tijdens onze morgen zwemtocht een stel Engelsen, nou ja, uit Wales, en die komen s’avonds een borreltje halen. Ze hebben net de hele Mediterrane gedaan en hebben het nu heerlijk naar hun zin hier bij Isla Graciosa. Ze zijn hier met tussenpozen al vanaf begin augustus. Ze kennen Turkije en Griekenland op hun duimpje en zijn vooral over Turkije erg enthousiast. Over Kroatië zijn ze iets minder te spreken, omdat ze daar regelmatig het idee hadden belazerd te worden.
Als je hier eenmaal ligt is er regelmatig een theater stukje van nieuwe of vertrekkende mensen. Het is interessant om te kijken hoe mensen komen ankeren in zo’n baai. Sommigen houden het wel 6 maal hardnekkig vol op één plek en als ze dan het dan uiteindelijk toch opgeven en het een klein eindje verderop gaan lukt het in een keer. We zagen ook een stel die hun anker op probeerde te halen. Kennelijk waren ze van plan te vertrekken, maar het lukte voor geen meter, omdat de ketting of het anker om een steen gewikkeld zit. Ze geven hun pogingen op en nu, drie dagen later, liggen ze er nog. En dan was er natuurlijk de Fransman, die zijn anker ongeveer bovenop ons anker legde en op 10 meter afstand van ons aan een te korte ketting wil blijven liggen. Pim suggereert een keer, dat het toch wel erg dichtbij is, maar ze gaan gewoon door met het klaarmaken van het anker voor een langer verblijf. Uiteindelijk zei Pim dat ie rustig kon blijven liggen, maar dan wel op zijn risico en dat we alles hadden genoteerd in het Logboek, inclusief deze waarschuwing. De Fransman riposteerde, dat hij zou opschrijven dat hij Pim een zeurkous vond, maar koos gelukkig toch het hazenpad. Even later kwam er een Franse catamaran, die net even op een andere plaats zijn anker liet zakken en op beschaafde afstand van de andere boten kwam te liggen.
Volgens de weerberichten komt er boos weer aan. Op zich zouden we op deze ankerplaats veel kunnen hebben, maar net niet als het uit het westen komt. Dan krijgen we zowel de wind als de hele oceaan deining erachter aan. De voorspelling is dat er harde wind uit het westen gaat komen en dus moeten we hier weg. Hanneke regelt een ligplaats in de haven en de volgende dag laten we Klontje leeglopen en binden haar weer op het dek. Daarna verhuizen we naar Caleta de Sebo. Het is een hele goedkope haven, maar we zien het niet zitten om er ‘s morgens in te duiken. Jammer, want we genoten van dat ritueel.
De groenste straat van Graciosa
Nu liggen we hier, er staan wel electriciteitspaaltjes op de steiger, maar er is geen aansluiting. Het hoeft ook niet, onze zonnepanelen doen het prima, al regende het gisteren een poosje. Iedereen blij, want dat is hier al 14 maanden geleden voor het laatst gebeurd, maar wij hadden een luik openstaan met als gevolg een natte plek op ons bed. Geeft niks, is hier zo weer droog, zolang het maar zoet water is.
Dit schip is door een jonge kerel in Canada gebouwd met hout dat hij gedoneerd kreeg. Het is een behoorlijk eenvoudig lijnenplan en de boot heeft zijzwaarden. Het zou niet onze eerste keuze zijn om er mee over te steken. Hij is vertrokken uit de Great Lakes en hier naar toe gezeild. Het apparaat zal niet meer dan een knoop of 3-4 kunnen varen en hij had zich dan ook verkeken op de duur van de oversteek. Hij had geen watervoorziening of een voorziening om regenwater mee op te vangen en hij had onvoldoende water meegenomen. Uiteindelijk moest hij ‘s morgens de dauw van het dek aflikken om toch nog een beetje vocht binnen te krijgen. Hij wilde naar de Canarische Eilanden, maar kwam terecht in Marokko. Daarvandaan is het hem uiteindelijk toch gelukt om hier naartoe te komen. De boot staat hier nu al 6 jaar op de kant en niemand weet waar die jongen gebleven is.
Dit is een van die verhalen, die je te horen krijgt als je in de rij staat bij de lokale havenambtenaar om je liggeld te betalen. Dat is hier overigens maar een tientje per nacht. Er zijn dan ook geen douches, geen elektriciteit en water alleen als je je eigen slang gebruikt. Dat water wordt hier per schip aangevoerd vanaf Lanzarote, waar een ontziltingsfabriek staat. Je kunt je voorstellen hoeveel chloor er nodig is om dat water een beetje goed te houden. Niet echt lekker.
Wij zijn vanochtend gaan douchen op de wildkampeerplek van het eiland. Die is nogal primitief met 3 gemeenschappelijke douches met alleen koud water.
Dit is ons kantoor waar je heerlijke tonijnsandwiches kunt krijgen. Overdag internetcafé, waar alle yachties met elkaar verlengstekkers delen en s’avonds is het een Karaoketent.
We naderen overigens het einde van ons verblijf op dit heerlijke eiland. Als je nog niet alles over dit eiland weet van onze verhalen, vergeet dan vooral niet even naar het hoofdstukje ‘positie’ te gaan. Daar geeft onze webmaster Pieter altijd een uitstekende toelichting over onze verblijfplaats. wij hebben daar zelf ook veel aan.
We gaan morgen naar Lanzarote om Benédicte op te halen. Zij komt een weekje met ons meevaren. We denken erover om naar Gomera te gaan. Dat schijnt heel mooi en begroeid te zijn. Weer iets anders dan de woestijn hier.
Recent Comments