We huren een klein Fiatje, een cinquecento. Daar had Pim altijd al een keer in willen rijden, en het ding rijdt echt lekker. Het is voor het eerst sinds 11 augustus, dat hij weer een keer het stuur van een auto in handen heeft en dat is af en toe echt te merken. De eerste rit gaat naar het vliegveld. We pikken daar Benédicte op, die een paar dagen met ons mee zal varen.’s Middags maken we een rondrit over de zuidelijke helft van het eiland en verwonderen ons over het ruige vulkaanlandschap. We vinden het knap, zoals men er toch in is geslaagd iets van dit eiland te maken. Behalve toerisme is er weinig anders te beleven, maar men is er in geslaagd een wijnindustrie op te zetten. De druiven groeien in kuilen en achter muurtjes in plaats van aan de ranken zoals we die elders in de wereld gewend zijn. Het is wel een intensieve arbeid om de wijnstruiken te laten overleven en oogsten. De opbrengst per hectare is de laagste in Spanje, maar de opbrengst per struik is weer heel acceptabel. Tijdens de oogst moeten dan ook hele afstanden overbrugd worden over vaak lastig begaanbaar terrein. De druiven worden soms nog met kamelen vervoerd.

Eigenaardig gezicht zo’n wijnplantage. Er zijn verschillende soorten muurtjes om de druiven tegen de omgeving te beschermen, maar de halfronde vorm om een kuil komt het meeste voor.

We bezoeken deze wijnbodega en proeven ook een slokje. Hanneke vindt het te zuur, dus er wordt niks gekocht. Dat is geen generaal oordeel over de Lanzerote wijn. Eerder dronken we de wijn aan boord bij Paul, en die was echt heel goed te drinken.

Nog zo’n chateau. In Spanje noemen ze dat een bodega

Het is binnen lekker koel en niet druk, het toeristenseizoen is bijna afgelopen.

Er worden kleine muurtjes om iedere wijnstruik gebouwd om ze te beschermen tegen weersinvloeden.

Een ander product van het eiland is grofkorrelig zeezout. Het moet wel een aardige bron van inkomsten zijn, want een potje kost €12. Wij hebben nog voldoende waddenzout aan boord en besluiten deze investering aan ons voorbij te laten gaan. We hebben overigens voor ons eitje bij het ontbijt zout van de British Virgin Islands. Dat hebben we ontdekt toen we daar zijn gaan zeilen om ons 12,5 jarig huwelijk te vieren. Sindsdien hebben we het vooral aan Saskia te danken, dat het nog steeds bij ons op tafel staat. We hebben nog net genoeg tot januari en dan kunnen we zelf onze voorraad weer aanvullen.

Grote brekers die stuk slaan op de lavabrokken. Het eiland is een paradijs voor surfers. Niet geheel zonder gevaar. Je moet echt rekening houden met het getij. Zeker bij laag water kan de rotsige bodem een gevaarlijk obstakel zijn.

Het zuidwesten van Lanzarote is echt heel erg ruig. Het land ziet er uit alsof het hele vette klei is, die vers is geploegd met overmaats ploegscharen. Je kunt je daarin niet voortbewegen, maar er liggen goede wegen op het eiland. Op weg naar het zuiden liggen zelfs drie wegen naast elkaar. Het oude onverharde karrenspoor over lavabodem, waar wandelaars goed terecht kunnen. De eerste verharde weg die voor het lokale verkeer dient en de nieuwe doorgaande weg naar Playa Blanca. Daar gaan we naar de uitstekend gesorteerde winkel voor scheepsbenodigdheden in marina Rubicon. Tot onze verbazing worden we daar door een Spanjaard aangesproken in voortreffelijk Nederlands. Hij is met zijn Nederlandse vrouw na 15 jaar Barendrecht en Ridderkerk weer terug gegaan naar zijn geboortegrond. Hij staat ons voortreffelijk en vakkundig bij. Het is eigenlijk bizar zoals we voortdurend met een verlanglijstje iedere ship’s chandler binnenstappen. Meestal heeft zo’n winkel maar weinig van ons lijstje, maar vinden we wel altijd weer andere leuke dingen.

Bij El Golfo heeft zich een heel bijzonder groen meertje gevormd. De kleur ontstaat door de algen die erin groeien, die zich vastzetten op de lava. Je kunt als souvenir groengekleurde steentjes kopen, die ze Olivia’s of iets dergelijks noemen. Die kleur heeft het meertje echt.
Het strand is hier pikzwart.

Heel bijzonder dit stukje Lanzarote.

Het meertje ligt er rimpelloos bij en de prachtig geformeerde rotswand erachter wordt er heel mooi in gereflecteerd.
De lavaformaties zijn overal verschillend en allemaal anders van kleur en vorm.
Veel meer kunnen we niet meer zien van Lanzarote. Het vulkaanpark is helaas net gesloten als we er aan komen. Morgen gaan we verder naar Isla Lobos aan de noordpunt van Fuerteventura.