We lopen nog een laatste rondje door Carrelejo. Het oude deel van het oorspronkelijke vissersdorp is erg knus en de oorspronkelijke bewoners hebben nog een gezellig eigen plekje. De oude mannetjes hebben vrij uitzicht op de haven en de haveningang en ze zitten gezellig te keuvelen en naar de stroom toeristen te kijken die s’avonds op zoek zijn naar een lekker restaurantje. Voor al die restaurants staan animeermannen die proberen de toeristen hun terrasje binnen te kletsen op een vrolijke manier.

‘s Ochtends haalt Pim nog brood in het stadje en daarna vertrekken we uit Carrelejo. Dat moet ook. Passanten mogen hier maar 3 nachten in het kleine haventje aan de steiger liggen, zodat iedereen een keer aan de beurt kan komen.

Ons plekje wordt meteen weer ingenomen door een boot uit Delfzijl. Zij hebben de nacht voor anker gelegen om te wachten op hun beurt.

Onderweg naar de overkant komen we weer een van de talloze glass bottomboten tegen. Ze doen goede zaken, net als de grote catamarans, waar de 106 mensen 4 uur lang op worden beziggehouden.
We gaan eerst op de motor naar Playa Blanca op Lanzarote naar de Marina Rubicon. Onze Noorse maten zijn daar de avond te voren aangekomen, zodat we voor het eerst sinds weken weer even bij elkaar in de buurt zijn. Het is een gezellig weerzien. Ze vertellen, dat ze ook meteen door gaan naar Las Palmas. Er komt slecht weer aan en zij hebben Mia aan boord, die zaterdag vanuit Las Palmas weer naar Noorwegen terug gaat vliegen.
We zien ook de Ostrea, de Mero en de Cedo Nulli weer zien aan de rand van het zwembad. De mannen zijn meer dan een beetje brak, want ze hebben een avond veel plezier gemaakt.

Playa Blanca is veel toeristischer dan Corralejo, maar het is rondom de marina allemaal wel leuk opgezet. Er is twee keer per week een marktje met allerlei snuisterijen, die gretig aftrek vinden bij de rondstruinende Engelsen en Duitsers.

We mochten een paar uur aan de steiger voor de receptie van de haven liggen. Die receptie zit onderin deze namaakvuurtoren en wordt bemand door een Nederlands meisje.

Het geheel maakt een uitermate verzorgde indruk en wordt goed onderhouden. Zo wordt ook dit joekel van een cactus met 3 lijntjes overeind gehouden.

De Noren zijn al klaar om te vertrekken en we zetten snel koers naar Las Palmas. We hebben gezien de weersverwachting besloten om toch naar het noorden van Gran Canaria te varen. De havens zijn hier vrijwel allemaal erg slecht beschermd tegen zuidelijke winden en uit die richting zal het de komende dagen hard gaan waaien. Je ligt dan in die zuidelijke havens op zijn minst onprettig met teveel deining.
Pim gooit de hengel weer uit. Hij heeft na die ellendige meeuw even wat tijd nodig gehad om daar weer moed voor te krijgen. Gelukkig blijft het bij vissen en wordt er niet gevangen.

Na een uurtje halen we de Noren in. Het is heerlijk weer, dus iedereen zit lekker in bikini!
De wind zakt er steeds verder uit en ook de vis wil niet happen. We gaan expres maar met een snelheid van 5 knoop, want we willen niet te vroeg aankomen in de haven, in ieder geval niet in het donker.
We gaan als vanzelf over in het ritme van ‘s nachts doorvaren. Het eten en de afwas zijn klaar vóór het donker wordt, de hengel wordt ingehaald en zo bereiden we ons voor op het wachtlopen.
Dan komt er een bericht door de marifoon: de Noren hebben beet! Tja, die weddenschap hebben wij dus verloren en dat zullen we in Las Palmas straks moeten bezuren met een biertje bij het ontbijt! We zijn benieuwd hoe groot de vis is…
Pim slaapt en ik zie langzaam de boot van de Noren uit zicht verdwijnen. De zee is rimpelloos, maar er staat wel deining. De temperatuur is ongeveer 20 graden. Heel prettig om niet al die beschermende kleren aan te hoeven doen als je op wacht gaat. Het scheelt veel tijd en gymnastiek, want bewegen is toch lastig op zo’n wiebelende boot. Hoe Leonie en Adam dat deden met 2 kleine kinderen blijft een raadsel.
Tegen het einde van Hanneke’s wacht komen er een stuk of 10 dolfijnen meezwemmen, ze springen simultaan naar boven. Pim wordt wakker van haar enthousiaste geroep en geniet mee!
We boffen dat het bijna volle maan is, zodat we ze echt goed kunnen zien.

Bij het ochtendgloren varen we de haven van Las Palmas binnen.

Niet echt scherp, maar meer een sfeerplaatje.

We gaan meteen tanken, zodat we straks niet met 250 andere ARC boten in de rij hoeven als die de dag voor vertrek gaan tanken. Aan de receptie steiger wachten we vervolgens tot het havenkantoor open is. Het inchecken duurt uiteindelijk ongelooflijk lang. Het is een papierwinkel zonder einde. Je betaalt uiteindelijk drie verschillende rekeningen voor ligplaats, belasting en nog iets. Al met al liggen we pas om 11 uur op onze ligplaats G32. Dat zal onze ligplaats voor de komende weken zijn. Het kan zijn, dat we nog een weekje naar Tenerife varen, waar we een nichtje van Pim en haar man gaan opzoeken, maar misschien gaan we dat met de ferry doen. De komende dagen komt er teveel wind en daarna zou het weer motoren worden en dat apparaat hebben we eigenlijk wel weer even genoeg gehoord.

Het is mooi om hier dan eindelijk te zijn. Toen we hier 3 jaar geleden Leonie, Adam en de kids uitzwaaiden, hadden we nog geen idee,dat we hier nu zelf zouden liggen en dat dit keer Leonie en Pieter ons uit komen zwaaien! We zien dit als het einde van de eerste etappe van onze grote reis. De volgende etappe gaat in één stuk. Over nog geen 4 weken vertrekken we naar St. Lucia.
We zullen de komende weken niet veel op de blog schrijven. We zijn dan druk met workshops, bevoorraden, klussen en wat dies meer zij (borrelen), maar we zullen eens in de week een update verzorgen. Een van de klussen, die we moeten doen is kijken hoe we met de satelliet telefoon emails op deze blog kunnen posten, zodat we tijdens de overtocht kunnen blijven communiceren. Het is eigenlijk verbazingwekkend om te zien hoeveel nieuwe dingen we ons de afgelopen maanden eigen hebben moeten maken en we zijn er dus nog steeds niet klaar mee, maar het blijft leuk!