We blijven aan van alles en nog wat klussen. Dat hoort erbij, maar het leidt iedere keer weer tot een geweldige chaos op de boot. De reserve onderdelen liggen helemaal achterin in een prachtig kastje dat Job daar voor ons gemaakt heeft. Een goede plek, want je hebt er zelden iets uit nodig, maar als het dan zover is, dan moet alles wat in de ‘schuur’ ligt eruit gehaald worden. Thomas installeert een ventilator in onze kajuit en daarvoor moeten alle kleren uit een rij kastjes. Verder gebruiken we allemaal gereedschap en dat ligt dus ook overal; chaos is het woord.
Een van de klussen is het repareren van de windmeter, die ons eigenlijk al sinds Falmouth in de steek is gaan laten. Eerst viel hij af en toen uit, daarna deed hij het af en toe, maar vanaf Lissabon was het helemaal gebeurd. We zijn van achteren naar voren gaan doormeten en het zal niemand verbazen, dat de fout dan ook voorin zat. Eén van de draadjes in de 5-aderige kabel was kennelijk onderbroken. We moesten dus een nieuwe draad door de mast gaan peuteren. Onze mast is een doorgestoken mast met een waterslot erin. De kabels gaan door een pijp door een plaat en dan weer naar boven door die plaat een andere pijp in. Iedereen die daar een keer een nieuwe draad heeft moeten doorvoeren kijkt ons meewarig aan als we dit vertellen. De mast zal er misschien wel af moeten. Dit is het moment om contact op te nemen met Jerry the Rigger. Pim vindt hem samen met zijn schaduw Ross tijdens de Sundowners en maakt een afspraak voor de volgende morgen. “We’ll see what we can do…..”

Dit is de beroemde Jerry the Rigger. Hij is hier om de tuigage van schepen te controleren en is een superspecialist op zijn gebied. Hij slaagt erin met behulp van de beschadigde kabel een touwtje door de mastvoet te trekken. Dat was al een zucht van verlichting waard. bij het doorvoeren van de andere kant van dat touwtje trokken we de kabel bij een mastdoorvoer naar buiten en een meevaller! We trokken de beschadigde plek naar buiten. Het bleek dat ons kotterstag in de mast om de kabel gedraaid zat, waardoor die kabel was beschadigd. We hebben de kabel gerepareerd en de kotterstag opnieuw doorgevoerd. Binnen de twee uur was de hele klus geklaard. Jerry en Ros zijn helden. Ze lopen liever naar boven dan zich te laten hijsen door onze elektrische lier. Dat gaat veel sneller. Op weg naar beneden geven ze hun ogen goed de kost. Onze radar bleek behoorlijk los te zitten. De aluminium steunen werken een beetje en slijpen elkaar dan wat af, waardoor ruimte ontstaat. Iets om in de gaten te houden.
Gisterenavond is Brian gearriveerd. Hij is een oud vriendje nog uit de Cadettijd en zal ons vergezellen op de oversteek. We kunnen Nelly Rose makkelijk met zijn tweeën varen, maar voor onze eerste lange oversteek leek het ons wel handig en veilig om met zijn drieën te zijn.

We gaan gedrieën naar de officiële opening van de ARC2012.

Alle bemanningen zijn gegroepeerd volgens nationaliteit en we lopen in optocht om de hele Marina achter onze nationale vlaggen aan.
Pieter en Sabine lopen met de vlag van Sinterklaas. Met 3 kleine kinderen aan boord moet daar ook aandacht aan geschonken worden en hoe meer vlaggen hoe meer beter.

Ondanks dat het natuurlijk allemaal een beetje overdreven is, het zijn tenslotte niet de Olympische Spelen, heerst er een leuke sfeer met zoveel nationaliteiten.

Bij het havenhoofd aangekomen zijn er een aantal uitstekende speeches (kort) van verschillende belangrijke mensen en worden de 30 nationale vlaggen, meestal door kinderen, gehesen. Het gaat een beetje wanordelijk, maar iedereen heeft plezier en daar gaat het om.

Alle vlaggen hangen in top, het feest kan beginnen!