Het weer is de inspanning van de natuur om de balans te herstellen. Hoge druk gebieden en lage drukgebieden zoken door de wind naar vereffening en de golfstromen doen hetzelfde voor de waterhuishouding. Je hebt het grote weer, dat bijvoorbeeld de hoge druk van het Azoren hoog afbouwt, maar je hebt ook het kleine weer, het lokale weer, dat het gevolg is van lokale verschillen, zoals de zeewind die in de zomer ‘s middags opsteekt als de duinen lekker warm geworden zijn. Dan wint het kleine weer het even van het grote weer. Al die dingen door elkaar kan tot een verwarrend plaatje leiden. (Deze uiteenzetting met excuses aan Henk Huizinga van wie Pim les heeft gehad.)
Je zou zeggen, dat er hier midden op zee weinig redenen zijn voor lokale invloeden en toch zijn die er wel degelijk. Zo kan er op een strak blauwe dag ineens een ‘squal’ ontstaan waaruit veel wind en regen kan komen. Die squal verbindt lokaal hogere en lagere luchtlagen, waardoor de gewone windsnelheidsberekeningen niet meer opgaan en er veel hogere windsnelheden kunnen ontstaan dan door de meteo zijn afgegeven. Fun and games…..
We hebben de afgelopen 24 uur, precies als gisteren, 146 mijl gevaren en we hebben nog zo’n 580 mijl voor de boeg. Het zag er gisteren niet naar uit, dat we de honderd mijl zouden gaan halen. De hele middag haalden we met de genaker niet meer dan een gangetje van 4, soms 5 knoop. Dat klopte voor geen meter met alle voorspellingen, die aangaven, dat we 15-20 knoop wind uit het noordoosten zouden hebben. Mooi niet. We gijpten nog een keer om een squal te ontwijken en dat lukte gelukkig, maar het weer had nog meer voor ons in petto.
Tegen de avond haalden we de genaker eraf en zetten de fok op de boom. We konden rustig met zijn drieën aan tafel genieten van een paar heerlijke entrecôtes. Nog even afwassen en we gaan de avond in. Pim duikt vrij snel op kooi en slaapt vrijwel meteen in. Hanneke volgt dat voorbeeld niet al te lang daarna, zodat ook zij uitgerust om middernacht aan haar wacht kan beginnen.
Om 8 uur komt Brian Pim wekken. De boot is helemaal stilgevallen en heeft eigenwijs de kop op de wind gedraaid, wat ze eigenlijk nooit doet. Dat is ook niet zo. Er is gewoon geen wind, maar door het zwiepen van de mast blijft de windmeter 4-7 knoop aangeven uit een denkbeeldige richting. Brian en Pim bespreken de opties en stellen vast dat die er eigenlijk niet zijn. Het is afwachten geblazen. Pim duik tnog even voor een half uurtje de kooi in en lost om 9 uur Brian af. Hij zit nauwelijks op zijn plek of het begint te waaien. Noordoost 12-15 knopen. Nelly Rose zet er meteen heerlijk de sokken in. Even later 15-20 knoop en Nelly Rose gaat als een scheermes door de nog steeds vlakke zee. De snelheid loopt op tot ruim 7 knoop. Niet veel later de eerste windstoten in de 30 knoop en de boot haalt geruime tijd 9 knoop. Dat is echt heel hard, als het niet gaat om het surfen van een golf. Toch komen nu de eerste golven en wordt het wat erg ruig. Wel genieten, maar de vlagen worden harder, tot 37 knoop. Jammer, maar toch maar gauw een dubbel rif erin. Het volgende halve uur is het een volwaardige windkracht 7 met vlagen van boven de 35 knoop. Daarna bedaart de natuur een beetje en settelt de wind zich tussen de 25-30 knopen met een enkele vlaag daarbovenuit. Hanneke neemt om 12 uur de wacht over en schrijft dat ze 22-32,5 knoop heeft gehad gedurende haar wacht.
Het resultaat van die sportieve nacht is dat we in ieder geval toch een redelijke stap dichter in de buurt van St. Lucia zijn gekomen. De zeeën zijn onstuimig en ongeorganiseerd. Nelly Rose dartelt er, inmiddels weer zonder rif, maar alleen met de genua, met een mooi gangetje doorheen. Aan boord is het apekooien om je zelf van de ene kant naar de andere te bewegen. We gaan aan de lunch en vanmiddag vieren we tijdens de borrel, dat het 12.12.12 is. Dat is toch wel een mooie datum. Er zal in Nederland wel hard getrouwd worden.
Recent Comments