Nadat we gisteren de blog verstuurd hadden, hebben we de wind uitgemolken voor wat het waard was. Nelly Rose is weliswaar briljant in dat soort condities, en in een wedstrijd kan het heel spannend zijn om uit 4
knoop wind ook minstens 4 knoop snelheid te halen, maar het is een enorm gepriegel. Met halve wind vaart de boot door de eigen snelheid ook wat tegenwind aan. Daardoor is de schijnbare wind sneller en iets scherper (hoger) dan de ware wind. De wind is een
kracht, hoewel we die altijd uitdrukken in snelheid. zolang we druk hebben
in de zeilen, is die kracht beschikbaar. Voor de wind gaat dat niet, want
dan gaat de snelheid van die tegenwind gewoon rechtstreeks in mindering op de
windsnelheid. Aan de wind gaat het ook niet, want de combinatie van de aan
de windse koers en tegenwind is dan een koers hoger dan aan de wind en dan
gaan de zeilen klapperen. Maar halve wind gaat dat prima en Nelly Rose is een perfekte boot om van dit
fenomeen te profiteren. Daar hebben we een paar uur van genoten, maar
uiteindelijk werd het ook Nelly Rose te dol en kwamen we stil te liggen. Dan
beginnen de zeilen te klapperen (en dankzij dat gedoe is onze neerhouder
beschadigd), zodat we het boeltje hebben laten zakken en zijn we gaan
zwemmen. Heel bijzonder in dat diep kobalt blauwe water, dat meer dan 4000
meter diep is. Dertig graden is niet echt enorm verkoelend, maar wel heel
erg lekker.
Vervolgens hebben we nieuwe en wat meer gedetailleerde wind kaarten
binnengehaald. We zitten bij het gebied waar de wind het minste
is. Een eind verderop blijft het ook nog heel licht, in de buurt van de 10
knoop, maar daar kunnen we echt veel meer mee. Na uitgebreid intern beraad hebben we besloten de motor te
starten. Ten eerste omdat Brian dan nog iets te zien kan krijgen van St.
Lucia en ten tweede om nog een beetje van de ARC gekkigheid te kunnen
genieten. Als we met ons tweeën waren geweest, Waren we gewoon blijven dobberen. Lekker een boek lezen en af en toe een duik nemen en wachten op wind. Die kans krijgen we ongetwijfeld nog wel eens.
We hebben tot vanochtend 7 uur op de motor gevaren en toen een paar uur gezeild. In het begin ging dat lekker, maar tijdens het ontbijt was de lol er al weer aardig af. We hebben op dit moment nog 180 mijl te gaan en we hebben nog 70 liter diesel. Dat is genoeg voor 175 mijl, maar we willen wel iets reserve aanhouden. Kortom, nieuwe weerkaarten – waar we overigens maar zeer beperkt vertrouwen in hebben – binnengehaald. Volgens die kaarten krijgen we vanavond om een uur of 8 net voldoende wind om te zeilen. We hebben de motor weer gestart, maar houden een waakzame blik op de windmeter. Zodra daar een ware wind van meer dan 5 knoop uit richtingen tussen noord via het oosten naar het zuiden uitkomt gaan we weer zeilen. Vermoedelijk dus pas vanavond.
De echtgenote van Brian, die deze Nederlandse teksten met behulp van Google vertaalt (moety je kijken hoe Google “Nelly Rose zette er stevig de sokken in” vertaalt) maakte zich zorgen over onze voedselvoorraad. Dat is echt niet nodig. We hebben genoeg aan boord om nog weken te kunnen varen zonder een supermarkt. Alleen de versprodukten zijn nu goeddeels op.
Het gaat ons goed.
Recent Comments