Precies om 10 uur lokale tijd, da’s 15.00 uur in Nederland, riep Brian:
“Land Ho!!!!”, land in zicht!
We zijn nog op 40 mijl van St. Lucia en we zien een grote en een kleine
bergtop. We moeten nog 50 mijl naar Rodney Bay, dat aan de andere kant van
het eiland ligt. Helaas zijn we aangewezen op de motor. We hebben het net
nog geprobeerd met de spinnaker, maar zelfs daarmee kwamen we niet boven de
3 knoop. We hebben de gedachte aan zeilen maar opgegeven en kiezen voor een
rum punch rond een uur of negen. Er is daar dan een competitie bezig tussen
4 steelbands en dat willen we niet missen.
Dit wordt de laatste dag van deze overtocht. Bij het ontbijt krijgen we de
laatste gekookte eitjes en ook Brian’s marmelade is bijna op. Hierna alleen
nog gewone jam.
Het is aardig warm en er wordt gehandeld in schaduwplekjes. De klasjes met
vliegende visjes springen vrolijk (of in doodsnood?) het water uit om
vervolgens met flink gespartel de volgende golf in te duiken. Er komt een
tropische vogel rondjes om de boot heen vliegen. Hij heeft een rode bek en
een hele lange staart, geen idee wat het is. We zullen op zoek moeten naar
een tropisch vogelboekje.
Gisteren hebben we nog een goede reden voor een feestje gevonden! We
passeren de 4000 meter diepte grens. Dat betekent, dat we aangekomen zijn op
het continentaal plat van de Amerika’s. De laatste vouw op de kaart passeren
we pas na middernacht. Dat vieren we dan wel op St. Lucia.
We verheugen ons erop om daar de verhalen van de andere boten te horen. Er
liggen nog boten achter ons. Er wordt voor dat gebied nog steeds een
weerbericht afgegeven door de ARC. Ze krijgen zelfs een speciaal weerbericht
om ze door de windstiltes heen te loodsen. We zullen nog genoeg boten mogen
verwelkomen. Wij zien hier nog geen andere zeilboten, maar dat kan naarmate
we dichterbij de finish komen nog veranderen. Hoewel, als boten 2 uur varen,
zeg maar 10 mijl, uit elkaar liggen, zie je ze al niet meer. De finishline
wordt bemand door oud ARCgangers, die om de beurt voor anker gaan liggen
buiten de ingang van Rodney Bay.
Vannacht voeren we langs Barbados, dat kon je zien aan het licht boven de
horizon. Het leek even of we langs de kassen van het Westland of Nunhem’s
Zaden International voeren! Raar zo’n laatste dag op de oceaan voorlopig.
Straks wordt het eiland hoppen. Wat een leven!