Zoals eerder gezegd, over onze viservaringen willen we het niet meer hebben. Toch ving Nelly Rose regelmatig vliegende vissen voor ons. De grootsten waren een kleine 20 centimeter lang.

Dit vliegende visje kwam voor het laatst even buurten. Het zal wel een heel onervaren jonkie geweest zijn.

De eerste vouw in de kaart! Het tweede biertje van de overtocht.

Stoere Brian.

Een iets groter exemplaar, maar nog wat mager.

Een mooie wolkenpartij belicht door de zonsondergang en zo waren er nog wel een paar. Daar kon je dan niet onderdoor kijken en dan wist je dat je narigheid op je af kreeg.

Hier hebben we er maar een van gezien.

Het wordt steeds warmer, de boter begint te smelten, we moeten nu echt rechtsaf. Wij kozen de traditionele route. De rechtstreekse koers is een 400 mijl korter en de vergelijkbare boten die zo voeren waren dan ook veelal één of twee dagen eerder in St. Lucia. Daarvoor moesten ze dan wel een zware storm trotseren, die bij een aantal boten forse schade veroorzaakte.

De broodbakmachine staat om de andere dag cardanisch op het fornuis. Het is heerlijk brood, dat ook de tweede dag nog heel best te eten is.

Nog zo’n mooie, helaas kun je geen foto van de nachten overvol met sterren maken.