Dit is de laatste uit de fotoserie van de oversteek. Naarmate we dichter in de buurt van St. Lucia kwamen werd het weer rustiger en zagen we de zon wat meer.

We voeren een Brits gastenvlaggetje in het wand ter ere van Brian.

De stoere zeebonk Brian, die er met de dag meer naar verlangt zijn baard af te snijden, maar we hadden afgesproken dat dit pas na aankomst zou gebeuren. Ook Pim heeft spijt van die afspraak, maar ja…..

Het weer is zodanig licht, dat we 2 dagen de gennaker hebben opgehad. De eerste nacht hebben we die zelfs laten staan, maar dat zullen we nooit meer doen na de avonturen die we dankzij dat mooie zeil de tweede dag rond een uur of vijf hebben beleefd (de broach).

Op enig moment was er helemaal geen wind meer en zijn we maar eens lekker in de oceaan gedoken. Het dichtstbijzijnde land is op 4 kilometer afstand; naar beneden!

Terwijl we de genaker bij hadden staan kwamen er 3 dolfijnen en die zwommen gezellig met ons mee. Onder het hoofdje ‘video’ op de homepagina van het blog staat daar een filmpje van. Daar staat ook nog en video van vlak na de start en van Brian.

Alweer een feestje dat met 1 biertje gevierd mocht worden. We zijn 38 jr. getrouwd! We vertrokken vanuit Rotterdam op de dag dat we elkaar 40 jaar geleden ontmoetten en nu dit. Het geeft iedere keer een hele andere kleur aan dit soort gedenkwaardige dagen.

We hebben maar weinig echt mooie zonsopgangen of -ondergangen gezien, maar deze was in ieder geval adembenemend!

St. Lucia (van het verhaal Land Ho) begint contour te krijgen.

Om 18.00 uur is het donker als we uiteindelijk aankomen. De rumpunch staat al klaar!
Na 19 dagen alleen maar water om je heen, is het heerlijk om weer mensen te zien.

Het einde van een gedenkwaardige reis, met dank aan Brian, waardoor we in alle rust en zonder ooit echt moe te worden aan dit soort unieke ervaringen konden wennen.