Dit is Rodney Bay Marina in St. Lucia waar het hele circus van de ARC is neergestreken/aangewaaid/gesleept enz. Er zijn allemaal kleine winkeltjes, een kapper, waar je je voor een tientje (Hanneke dan) kunt laten knippen, een massageparlour, een buurtsupertje, en allerlei restaurantjes, waar het s’avonds goed toeven is. De eerste avond werden we echt onthaald door allemaal vrienden met een fruitmand en rumpuch op het steiger, later werd dat natuurlijk een Pina Colada in de Oceanclub, waar een live reggeaband optrad en waar ook flink gedanst werd tot een aantal zo veel dronken dat ze in het zwembad belanden.

Met dit bootje werd de was opgehaald met de verzekering dat in ieder geval het beddegoed diezelfde middag teruggebracht zou worden. Dat heeft dus 2 dagen geduurd.” Yeah man, island time man!”

2 dagen na ons worden de Noren binnengesleept. Ze hadden onderweg hun schroef verloren, zodat ze weinig behoefte hadden aan hun motor die ook niet lekker liep. Voor de stroomvoorziening maakten zij gebruik van een sleepgenerator. Dat bleek goed te bevallen, maar het binnenhalen was een lastige klus en het risico dat de schroef voor aas wordt aangezien bestaat ook.

Onder deze “Piton” hebben we gedoken.

Er blijkt niet veel vis te zitten, maar wel prachtig koraal in alle soorten, vormen, maten en kleuren.

Babs (is met de Alize meegekomen) neemt hier haar 2e duik na het halen van haar Padi-diploma in Honduras.

We gaan even naar buiten om de watermaker aan te zetten. Die moet om de zoveel dagen even draaien. Ook tanken we vast, zodat we,als Pennie straks aan boord komt, meteen kunnen vertrekken. Vanochtend is Brian weer naar huis gevlogen na een laatste gezamenlijk ontbijt bij Elena’s, de plaatselijke pizzatent.
Daar zat ook de bemanning van de “girls for sail” aan het ‘ontbijt’. Ze waren 6 vrouw sterk aan boord. Na hun aankomst die ochtend om 06.00 uur waren ze meteen doorgegaan naar de kroeg en hadden al aardig wat Merlot op! 2 dagen na hun vertrek stopte de motor. Verhaal daarover volgt nog.

‘s Avonds was de prijsuitreiking met prijzen voor alles en iedereen, naast de prijzen voor de echte prestaties. Zo was er een prijs voor de boot die finishte op dezelfde plaats als zijn startnummer (gewonnen door boot 69). Het was een gezellige happening en een mooie afronding van het evenement.

We gingen nog een laatste keer eten bij de bar die dezelfde naam droeg als de boot van Adam en Leonie, die daar drie jaar geleden mee in St. Lucia waren. De bediening was in Island Time, maar we gingen toch op een redelijke tijd richting Martinique.