Vanmorgen had ik het even erg slecht en was St. Kitts ver weg gezakt in de ranking van favoriete bestemmingen. Bovenwinds van ons is er een veld suikerriet in de brand gezet. In het restaurant waar we gisteren aten kwamen al wat assnippers naar beneden, maar daar vonden ze het niets bijzonders. Het hoort echt bij dit eiland, dat vroeger – tot voor 7 jaren – een grote producent van suikerriet was. Dat is nu een soort van onkruid geworden en het wordt regelmatig in de brand gestoken om er vanaf te komen. De as van die fik dwarrelt dan benedenwinds en vervuild daar alles behoorlijk. Zo ook de Nelly Rose. Toen we gisteren in het donker terugkwamen was de omvang nog niet duidelijk, maar het wakker worden vanochtend werd wakker schrikken. Gelukkig hebben wij een dekwas pomp, waarmee we zout water over het dek kunnen spuiten. Als ik het met putsen had moeten doen was ik echt heel sacherijnig geworden. Nu was het nog anderhalf uur werk en weet ik, dat ik weliswaar het meeste heb kunnen verwijderen, maar dat we nog geruime tijd asresten zullen tegenkomen. Het zit werkelijk in alle hoeken en kieren. St. Kitts dus even zwaar in de min. Maar laten we bij het begin beginnen. Ik heb nog wat foto’s van de eerste dagen met Leslie.

Dit is reisgenoot Leslie aan het roer, met op de achtergrond St. Maarten. Nelly Rose vindt het heerlijk met de hand gestuurd te worden en gaat werkelijk prachtig.

We zijn op weg naar St. Barths. Je kunt dat vanaf St. Maarten al zien liggen.

Omdat Leslie met de hand stuurt, kunnen we de kortste, rechte, weg volgen. Op die rechte weg liggen een aantal rotsen met een smalle doorgang.

We komen er echt dicht langs. Het is nu rustig weer, maar als er echt golven staan kun je hier beter uit de buurt blijven.

Vanaf dit moment hadden we gewaarschuwd kunnen zijn over de dingen die zouden volgen.

Het bootje dat uit het zijluik te water kan worden gelaten is iets, maar niet veel, kleiner dan de Nelly Rose.

De haven licht werkelijk stampvol.

Het favoriete Franse motto. Ik weet niet of dat helemaal im deze omgeving past. Egalité op dat niveau?

Het is wel een heel mooi plekje.

Toch gaat onze voorkeur uit naar dit eiland. Oorspronkelijk, mooi, vriendelijke bevolking en laid back. St. Kitts is echt een heerlijk plekje.

Bij de steiger waar we de dinghy neerleggen drijven een paar van deze fuiken. Het is duidelijk wat hier gegeten moet gaan worden. We hebben een hele gezellige avond en ontmoeten Natasha. Zij is onze ober in de Ballahoo, een prachtige kroeg op de eerste verdieping, die uitzicht heeft op het Circus. Natasha wijst ons op de echte specials op de kaart en we eten dan ook heerlijk. Verder regelt zij voor ons, dat we de volgende dag met Gregory het eiland gaan bezichtigen. Daarover later meer.