Het zit er al weer op voor ons! Time flies when you’re having insane amounts of fun.

Na Cooper Island vertrokken we dinsdagmorgen naar de Gorda Sound, een grote beschutte baai op het noordelijkste puntje van Virgin Gorda. Een tocht van een kleine 12 mijl, maar wel kruisen. Als we wegvaren is er al wat dreigende bewolking, dus we houden even het 2e rif erin en motorsailen met de genua opgerold, zodat we wat rechter op ons doel kunnen afvaren. Dat blijkt een good call. De wolken pakken samen en we varen net langs het randje van een heuse squall. Begrijpen we dat voortaan ook beter als Pim en Hanneke erover vertellen. Achter ons verdwijnt het grootste deel van de BVI’s in een mist van regen en harde wind.

Bootje onderweg

Wij duiken onder de kust bij Virgin Gorda voor wat beschutting. Als we bij de ingang van Gorda Sound komen is het opgeklaard en kunnen we nog net even lekker vol tuig zeilen onder alweer strakblauwe skies, voordat we tussen het rif door naar de Bitter End Yachtclub cruisen. Dat is meer een resort dan een yachtclub, maar volledig op watersport georiënteerd en op een prachtige plek, alleen bereikbaar over het water. Het is een begrip in de zeilerswereld en we willen uitvinden waarom.

We verwennen onszelf en met name Michiel en gaan in het haventje liggen. Een heerlijke plek midden in het resort, aan mooie houten steigers naast o.a. een 100 voet Swan en een mooi klassiek houten tweemastertje. De douches zitten in een gebouwtje boven het water en we douchen terwijl we door de planken heen het azuurblauwe water zien. Verder verkennen we het ‘dorpje’, boeken een duik voor morgen en ontdekken dat de pub bij de marina binnen babyphone bereik is.. We eten dus heerlijk met z’n drieën ‘uit’ terwijl Michiel lekker tukt op de Nelly Rose.

Woensdagmorgen heeft Floor yogales op een groot vlonder boven het water, de mooiste locatie waar ze ooit heeft ‘geyogaat'(?), maar helaas ook bij mangroven in de buurt. Dat betekent muggen en die houden van Floor.. Lekgestoken en toch zeer zen (respect) komt ze terug. We spelen lang met Michiel in het zwembad met een babybodyboard en ‘s middags maken Roos en Harm een mooie duik bij prachtig koraal. Ze spotten oa. een grote Lionfish, die niet thuis schijnt te horen in de BVI’s. Toch een bijzonder mooi beest.
‘s Avonds poolen we nog met crewmembers van de Neckerbelle, de 100ft. catamaran van Sir Richard Branson. Die ligt om de hoek bij Necker Island, het privé eiland van Sir Richard Branson.. Een ander leven.

De volgende dag worden we voor een full breakfast uitgenodigd door onze vriendelijke buurman Gordon, van de mooie houten tweemaster. Ze zitten met een grote familie in het resort, ook met een baby. Erg gezellig en boeiend om weer eens totaal andere mensen te spreken.
In de middag gaan Floor en Harm duiken bij Great Dog, een eiland in het National Park dichtbij, met een indrukwekkende ‘under water topography’. De gids zwemt voorop door smalle kloven en lange tunnels; prachtig.
Tante Roos past op Michiel en na de duik gaan we met z’n allen in de dinghy naar Saba Rock, een klein resort op een eiland vlak bij voor het happyhour. Een bijzonder leuke sfeer op een dito plekje, waar de kitesurfers bijna in flight over het terras komen.

Vrijdagochtend klaren we uit en vertrekken naar Anegada, het meest noordelijke eiland. Het is heerlijk halverwind varen, maar wel strak navigeren. Anegada is het enige atol van de BVI’s en dus lastig te zien, want laag, en lastig binnenvaren door de riffen. We arriveren zoals aanbevolen als de zon op z’n hoogst staat, zodat de ondieptes goed zichtbaar zijn en komen veilig aan bij een mooring op een topplek. Een taxirondrit leert ons dat het atol mooi en behoorlijk desolaat is. De chauffeur laat ons mooie plekjes zien, oa met hangmatten tussen palmbomen aan het strand ‘to get rid of that last stubborn bit of stress’. Dat is gelukt.

De volgende dag moeten we naar St. Maarten. Er is een kort maar goed weather window, dus varen we om 15:00u uit, rechtsom Anegada om zo hoog mogelijk uit te komen. Het is bijna altijd pal tegen de wind in en alle locals die we spraken zeiden dat motorsailen het beste was. Dat klopt en bovendien zit het weer behoorlijk mee. Nog steeds niet te doen alleen op de zeilen, maar met golven van ca. 1.5m ipv 3.5m op de heenweg is het goed vertoeven op de Nelly Rose en motorsailend over stuurboord in 1x bezeild. Niemand zeeziek, iedereen die netjes ‘s nachts z’n wacht loopt (behalve Michiel die weer heerlijk doorslaapt), alle als stad vermomde cruiseschepen ontwijken en voor we het weten (na 18 uur..) varen we St. Maarten al weer binnen.

Het was fantastisch. We zijn Hanneke en Pim zeer dankbaar voor de tijd aan boord van hun heerlijke Nelly Rose. We weten zeker dat ze na de Hollandse sneeuw weer gaan genieten hier. Wij gaan ze weer volgen via de site.. Adieu!

Liefs,
Harm, Floor & Michiel Tiddens en Rosalie Tordoir