Even sjouwen met de servetten en tafellakens van het restaurant in de hoop dat zij voor mij die schaarse muntjes op dit piepeilandje hebben om de wasmachine aan te kunnen zetten.

We gaan 2 uurtjes varen naar Roadtown op het eiland Tortola en ankeren naast een flatgebouw. Pim heeft een houtbewerkingsmachine nodig om een klein plankje te maken om onder de boordPC te zetten, aangezien ie door begon te zakken.Wij waren 25 jaar geleden in de BVI om ons 12 1/2 jarig huwelijk te vieren. Dat was een ongelooflijke ervaring. We voeren toen met een boot van 37 voet, wat voor ons toen het equivalent van een superjacht was. Nelly Rose is 41 voet en dat vinden we nu een hele normale en plezierige maat. Wij huurden die boot 25 jaar geleden bij ‘the Moorings’, die hier toen als eerste een basis hadden, waar misschien een stuk of 20 boten verhuurd werden. Die boten werden compleet met eten en drinken verhuurd, omdat het onmogelijk was voor de huurder om dat zelf te doen. De Moorings had een soort van eigen supermarktje van waaruit de huurboten bevoorraad werden. Roadtown was niet veel meer dan een dorpje met wat kroegen met een hoog rasta gehalte en een paar kraampjes waar groenten en fruit stuksgewijs te koop was. We hadden echt het gevoel in een andere wereld beland te zijn.
Natuurlijk is er veel veranderd sinds die tijd. Waar ter wereld niet, maar de veranderingen hier worden meteen duidelijk als je de jachthaven van de Moorings, Sunsail en nog twee andere charterbedrijven ziet, waar honderden huurboten liggen. Er liggen vandaag weer twee grote cruise schepen in de haven. Er loopt een vierbaans snelweg langs de haven, er is een uitstekende supermarkt en Roadtown is het logistieke centrum geworden van dit eilandenrijk. De haven is dan ook uitermate druk geworden en als we niet wat moesten klussen zouden we er geen nacht willen liggen. Dit paradijs biedt voldoende mogelijkheden om deze drukte te ontvluchten, maar het heeft wel al zijn oorspronkelijkheid verloren. Het blijft een volstrekt ideaal zeilgebied met veel mooie baaien en stranden op een aantal eilanden dichtbij elkaar. Ankeren is een peulenschil, want de bodem is overal zand en je kunt je anker zien vallen. Je kunt er ook fantastisch duiken en snorkelen.
Toch, als je met mensen hier in aanraking komt, valt op, dat de toeristen industrie bemenst wordt door mensen van overal, maar niet van de BVI. Pim vraagt aan iedereen waar ze vandaan komen en dan hoor je vooral Trinidad, Guyana en Dominica. De Franse bakkerij wordt bemand door mensen uit Guadeloupe. De 25.000 oorspronkelijke bewoners kom je niet of nauwelijks tegen.
Het is een economische overval, die de ooit kleine zelfstandige gemeenschap onderwerpt aan de toeristenindustrie. Het is niet makkelijk om je te onderscheiden binnen die industrie. Er lopen vandaag een kleine 4000 mensen te passagieren.
Ze vinden hier vrijwel dezelfde snuisterijen als op alle andere eilanden. Een enkeling gaat duiken of snorkelen. Dat is hier op de BVI prachtig. Het duiken naar het wrak van de Rhône trekt veel duikers. De riffen hebben mooi koraal en veel vissen. Omdat de BVI op een relatief ondiep plateau ligt, zijn dat vooral kleinere vissen. Er zijn hier geen monumentale oude panden of andere historische hoogtepunten. Prijs is dan al gauw een belangrijk concurrentie wapen en dat werkt dan alleen maar als er voldoende massa is. Zo loopt dit eens zo rustige en nog immer prachtige eilandenrijk het risico te verworden tot een soort Valkenburg.
De lokale gemeenschap kan alleen maar toekijken hoe zij ten prooi vallen van de toeristenindustrie omwille van een beloofde grotere welvaart. Juist die welvaart die de bezoekers proberen te ontvluchten op zoek naar betere oorden. Wij zijn benieuwd naar de grotere eilanden. Eilanden met een grotere bevolking, waar de invloed van een paar duizend toeristen niet zo dominant kan zijn.

Roadtown is het logistieke centrum voor dit deel van het Caribisch gebied. Containers worden dag en nacht met dit soort schepen aangevoerd en met kleinere schepen verdeeld. Die kleinere schepen liggen met de achterkant naar de kade.

De Midnight Coast heeft haar anker laten vallen en draait daaromheen om met de achterkant naar de kant te gaan.

Klaar om achteruit naar de kade te varen.

Toch maar even niet.

Er ligt nog een boot achter en het past net niet.

Even doorzwaaien, zodat die kleine kan vluchten.

Als de hazen er tussenuit.

De puzzelstukken vallen op hun plaats.