We varen op de motor naar de volgende baai. Ook hier waren we 25 jaar geleden en is er veel veranderd.

Bij de strandtent “Rhymers” zijn de roze geverfde palmbomen door een hurricane geveld en het is intussen ook een hotel geworden. We laten het voor wat het is en gaan voor de Pina Colada naar “Quito’s”.

Er zijn hier een stuk of 4 pelikanen, die onafgebroken naar vis duiken. Het is zo fascinerend om naar te kijken, we krijgen er geen genoeg van.
Er liggen ongeveer 30 boten aan moorings, wij zijn de enigen voor anker.

Pim doet zijn duikspullen aan en maakt de boot van onderen schoon. De laatste keer dat we daar serieus naar hadden gekeken was op Las Palmas en daarna heeft de boot wekenlang stil gelegen in de lagune van St. Maarten. Er heeft zich een heel koraalrif onder de boot gevestigd. Er groeiden inmiddels allerlei schelpen en mosselen op. Een volgende keer dat we de boot langere tijd achterlaten is het misschien toch een beter idee om de boot ‘on the hard’, op het droge, achter te laten. Van al dat poetsen wordt de anti fouling ook niet beter.

Hanneke houdt zich ondertussen bezig met het chroomwerk, dat ook wel een opknapbeurt verdient.
Er is hier nu ook een supermarkt en ja hoor, echte yoghurt zonder smaakje!

Gelukt en kennelijk lekker.

Hier mag je met merkstiften je naam of in ons geval ons logo: de roos op de bar schrijven.

Leuke tent!

Sundowners smaken goed.