Bijna alle eilanden hebben wel een of ander fort als getuige van de Engelse, Nederlandse, Franse of in dit geval Deense tijd. De Spanjaarden zijn hier wel geweest. Columbus zette na zijn eerste oversteek hier de eerste voet aan de wal, maar zij hebben zich vooral op het vasteland van Zuid Amerika geconcentreerd.
Dit Deense fort Kristiansvaern staat op een hele handige plek. De aanvallers zouden door een smalle opening in het rif moeten varen en vanuit dit fort en twee andere kanonstellingen kon die opening onder kruisvuur worden gehouden. Het fort is dan ook nooit aangevallen. Uiteindelijk hebben de Denen de eilanden verkocht aan de Amerikanen in1917.

Het hele verdedigings gebeuren ademt dan ook een gezellige sfeer. De bankjes stammen waarschijnlijk echter wel uit later tijd. Dat maakt de vraag overbodig wie die merkwaardige partities op de driezitsbanken hebben geplaatst. Gezellig tegen elkaar aankruipen is in ieder geval niet de bedoeling.

Gezellig met de picknik mand zijn wat vriendinnen temidden van hanen en kippen een middagje uit met de kinderen. Het past helemaal in de sfeer die dit stadje ademt. Als je mensen tegen komt zegt iedereen even goedendag. Mensen kijken je aan en vragen of je het gezellig en naar je zin hebt.

We hebben het nagevraagd. De muziektent wordt regelmatig gebruikt, maar dit weekend is de muzikale activiteit in Frederikstedt, waar een jazz avond wordt gehouden. Hiervandaan lopen we door naar het fort en besluiten dit fort te gaan bekijken. Het ziet er gezellig uit.

Het is niet voor iedereen gezellig. De slaapzaal voor de manschappen is niet echt luxueus of ruim te noemen. Ook de cellen en de kerker voor de gevangenen zijn toch vooral functioneel en niet aardig. Er is geen stahoogte, de trap naar de woning van de commandant bepaalde de hoogte van de cellen, en in de kerker zaten de gevangen met ijzers aan de vloer geketend. Ook daar, maar dat stoorde gezien de ketens minder, is geen stahoogte.

Dit is de woning van de commandant gezien vanaf de binnenplaats van het fort.

De ramen hebben toch tralies. Dat is niet vanwege de angst voor de aanval vanuit zee, maar tegen de lokale bevolking en de slaven. Hoe vriendelijk ook, er is een harde ondertoon. De Denen waren de bezetters en slavernij werd ook hier pas in 1848 (15 jaar voor de VS) afgeschaft.

Gestapelde kogels

De munitieopslagplaats

Behoorlijk veel kanonnen, maar er is nooit in ernst mee geschoten.

Er zijn verschillende kalibers kanon en dus kogels in verschillende maten.

De commandant was waarschijnlijk bang voor natte voeten. Deze trap staat gewoon op het strandje.

Uitzicht vanaf het balkon van de commandant.

Het arsenaal.

Dit is wordt de officierskamer genoemd, maar werd vooral gebruikt als kantoor voor de onderofficieren. De officieren woonden meestal met hun familie in de stad.

Gewoon even bellen als je op bezoek wilde komen.

De R van Reine 1836

Coca cola

Vlak bij het fort zijn de andere overheids diensten zoals het Custom’s house en de Waag

De Waag.

Op dit eilandje staat een luxe hotel. De enige manier om er te komen is met een bootje.

Het water onder de boardwalk is helderder dan glas. Er zwemmen voor de restaurants grote tarpons, deze is een meter lang, met loodsvisjes op hun rug.
We zijn vandaag in dat heldere water gaan duiken. Het waren twee mooie duiken, maar in onze herinnering was er vroeger meer vis. Waren wij 25 jaar geleden makkelijker onder de indruk? Is ons verwachtingspatroon niet meer realistisch of is er tegenwoordig echt minder vis? Gelukkig zijn er anderen, die dat objectief in de gaten houden.
Wie weet denken we er morgen alweer heel anders over. We hebben bij het fort een cruising permit aangevraagd en gekregen om met Nelly Rose naar Buck Island te gaan. Dat schijnt het nirvana voor snorkelaars te zijn. Wij kunnen dan onze kleine camera meenemen en uit de eerste hand beelden laten zien. Hopelijk is de zon dan weer te zien. Het is vandaag behoorlijk bewolkt.