De dag is druk aan het krieken. Om 6.25 uur stak de zon de kruin boven de einder.
Gisteren morgen besloten wind en water het eindelijk eens te worden en werd de zeegang eindelijk een beetje comfortabel en dat is tot nu toe zo gebleven. We draaien onze wachten en doen tussendoor regelmatig dutjes, zodat we lekker uitgerust en ontspannen zijn en blijven. We verbazen ons er iedere keer weer over hoe mensen met kinderen dit kunnen doen. Niet alleen doen, maar dan ook nog op een manier dat die kinderen het leuk hebben. Iedere keer spelletjes bedenken, kleine geschillen beslechten, les geven en dat naast de huishoudelijke taken en het varen van de boot. Wij hebben aan die laatste twee taken meer dan onze handen vol. Nou ja, we lezen veel, heel veel.
Pim is nu bezig met “How much is enough” van Robert en Edward Skidelsky. Dat boek is een economisch verantwoorde publicatie over Geld en het Goede Leven. Het vertoont grote overeenkomsten met het werk van Pim, dat binnenkort op zijn eigen website te zien zal zijn. We gaan in Turks and Caicos ruim de tijd nemen om die website werkelijk up and running te krijgen.
We maken ons nu zorgen over onze aankomsttijd in T&C, want we hebben gisteren veel te hard gevaren. Dat is in de eerste plaats de schuld van Nelly Rose, die er, ook dubbel gereefd, geen genoeg van kon krijgen. Ze sneed met kennelijk plezier door het rustiger water. Bovendien helpt de golfstroom een behoorlijk handje mee. Dat effect hadden we onderschat. We dachten aan 0,5-1,0 knoop, maar we denken dat het af en toe misschien wel 2 knoop geweest zullen zijn. We rekenen met een gemiddelde snelheid van 6 knoop, oftewel ongeveer 150 mijl per dag. Het ging gisteren richting de 185 mijl en dat werkelijk spelenderwijs. Twee van dat soort dagen en we zouden alsnog in het pikkedonker tussen de riffen van T&C aankomen. Geen goed plan en we hebben dan de fok ook maar weggedraaid, zodat Nelly Rose eindelijk capituleerde en rond de 5 knoop ging varen. Bovendie varen we nu bij de Navidad banken, een vijftal grote ondieptes, midden in de oceaan, die het net niet tot eiland hebben weten te redden. Dat zal ongetwijfeld de golfstroom wel weer afremmen. We hebben nu nog 170 mijl te gaan. In de loop van de ochtend gaat de fok er weer bij, zodat we rond het middaguur morgen bij Turks zullen zijn. Het is heerlijk hier op zee……