We hebben weer land in zicht; Mayaguana, onderdeel van de Bahama’s. We zijn vanochtend om half zeven vertrokken uit Sapodilla Bay, nadat we gisteren avond al alles klaar hadden gemaakt voor vertrek. De hoes van de fok er af en de dinghy aan dek, veel meer hoefden we niet te doen. De dinghy ligt dan boven het luik van onze slaapkamer en dat kwam voortreffelijk uit, want in de loop van de nacht kwam er een stortbui over van ongekende proporties. Dat had het grote voordeel dat de boot meteen bevrijd was van alle stof dat de afgelopen dagen vanaf South Dock over ons heen was gewaaid.
Het is goed, dat we gewacht hebben tot vandaag. Het had de afgelopen dagen best wel gekund, maar dan zou het stoer geweest zijn. Nu was het gewoon weer een heerlijke zeildag. De bewolking die nog over was van de bui trok snel weg, zodat we bij het wegvaren van een prachtige zonsopgang konden genieten. De eerste twee uur voeren we nog over het grote rif en dat deden we op de motor. Zo kunnen we water maken en een beetje extra stroom draaien en het geeft toch een wat veiliger gevoel, omdat je iets wendbaarder bent en de snelheid wat makkelijker controleert. Toen we echter de ongelooflijk scherpe overgang – daar komt nog een foto van – van het azuurblauwe water van het rif naar de donkerblauwe Atlantische diepte passeerden, gingen meteen de zeilen omhoog. De wind komt schuin van achteren met ongeveer 10-15 knoop (4 Bf) en dat is werkelijk verwennerij.
Nog 5 mijl en dan gaan de zeilen er weer af, want dan begint de puzzeltocht in Abraham’s Bay. Net zoals het eerdere rif ondiep en met allerlei obstakels onder water. Dat was dan ook de reden om zo vroeg te gaan varen, zodat we met een nog redelijk hoog staande zon het allemaal een beetje kunnen overzien.
De Bahama’s, weer een geheel nieuwe bestemming. Groot, heel veel eilanden en met hele verschillende karakters.