In Blackpoint hebben ze nooit een watertekort, want ze hebben een ontziltingsmachine, die net als onze watermaker aan boord, zoet water maakt, dat in deze vaten wordt opgeslagen.

Op sommige plaatsen in de wereld kalk je de naam van je schip en wat dies meer zij op een kademuur. In Compass Cay maak je een schilderij op een stuk wrakhout en spijkert dat tegen de muur van de kroeg. Hier plak je gewoon je kaartje op het bord in de kroeg.

De barman van Scorpio’s (hij heet Zhivago) geeft een flesje aan zijn dochtertje van 8 maanden. Zijn vrouw werkt de hele dag op een ander eiland. Een nichtje helpt met de opvang als hij veel klanten in de bar krijgt.
Als de kinderen een jaar of 4/5 zijn, moeten ze eigenlijk naar preschool, maar die hebben ze hier niet op het eiland. Vaak gaan de peuters dan naar Nassau op het eiland Providence, 80 NM verderop. Ze worden daar, zo als dat hier de gewoonte is, door familie opgevangen, tot ze weer terug mogen om hier naar de lagere school te gaan. Zhivago weet niet, of hij dat over zijn hart zal kunnen verkrijgen. Hij mag er nog een paar jaar over nadenken.

Geen idee waar deze mast vandaan komt, maar hij staat in de tuin van het winkeltje.

De vrouw van Adderley, van het winkeltje, is achter in de tuin in haar prieeltje druk bezig om de kalkoenstukken, die vandaag met de postboot aankwamen, te hergroeperen om ze in haar diepvries te doen. Ze heeft gelukkig eindelijk brood gekregen en eieren, maar helaas geen melk. Wij drinken al sinds we Europa hebben verlaten lang houdbare melk en zijn daar aan gewend, maar poedermelk vinden we het nog niet helemaal. Gelukkig hebben we in de voorraadkast onder de bank nog 8 pakken staan, dus we halen het hopelijk tot de volgende winkel. Meestal hebben we toch wel drie keer die hoeveelheid aan boord. Je weet immers nooit.

Dit lijkt een rijke familie : 2 golfkarretjes! De mevrouw, die hier woont is wel de hele dag bezig om te vlechten met palmblaadjes. Ze maken daar van alles van, manden, hoeden, tasjes enz…

Het ziet er allemaal gezellig en verzorgd uit.

Als we een stuk oud brood overboord gooien, komt onmiddelijk onze huishaai voor de camera. Het is een ander soort dan de knuffelhaaien (de nurse sharks). Hij is ongeveer 1 meter en zwemt eigenlijk altijd op zijn rug. Kennelijk makkelijker om zijn prooi ( piepkleine visjes) naar binnen te werken.

Voordat Hanneke gaat zwemmen kijkt ze eerst zorgvuldig uit of hij in de buurt is. Ze vertrouwd het voor geen meter!