We gaan naar het vliegveld van Staniel Cay om het langverwachte pakketje op te halen.

Wel even wat anders dan Blackpoint, ze hebben hier paleizen gebouwd. Het eiland heeft minder eigen inwoners dan Great Guana Cay, maar meer toerisme. Personeel forenst met de dory dagelijks vanaf Blackpoint.

Het vliegveld is veel kleiner dan Blackpoint. Dit is de aankomst / vertrekhal, maar alleen voor binnenlandse vluchten. Er is geen customs and immigration. Iedereen komt altijd via een ander eiland, ook de fancy zakenjet.

De tweemotorige Piper was er speciaal om een hele mooie, lange zwarte mevrouw op te halen. Zij werd door de politieman naar het vliegveld gebracht.

Eerst kwam Flamingo Air uit Nassau met een lading passagiers aan. Er zijn geen taxi’s hier, dus rijdt iedereen met elkaar mee.

De vertrekkenden passagiers zijn weer ingestapt en de piloot klimt door het raam weer naar binnen.

Iemand had zijn tas vergeten. Ach ze komen hem wel een keertje halen.

Er is hier 1 politieman, Copper Ferguson. Hij kwam kennis maken en gaf wat achtergrond informatie zoals over de customs. Hij vertelde wel, dat er de vorige week een (super) jacht rechtstreeks naar Staniel Cay was gekomen en daarvoor was geregeld, dat er een customs official vanuit Georgetown was overgekomen. Copper Ferguson woont ook in Georgetown. Hij heeft 4 weken dienst hier, voor hij wordt afgelost.

De veiligheid wordt hier uitermate serieus genomen. Er is een brandblusser. Verder is er geen verkeersleiding of verkeerstoren. Iedereen moet gewoon goed opletten en passagiers wordt vriendelijk verzocht om niet op de startbaan te lopen.


Pim, wachtend in de aankomst/vertrekhal. De vertrekkende passagiers kwamen pas aan op het moment, dat het vliegtuig aan het landen was.

Hebbes!