We hebben om 11 uur vanochtend de trossen los gegooid. We zijn samen met de Antares van Olav en Andrea en de Trinity van Robert en Kyrsten op weg naar Norfolk in Virginia. In een rechte lijn zou dat ongeveer 750 zeemijlen zijn, maar we gaan niet in een rechte lijn. We varen eerst naar de kust van Florida om daar de warme golfstroom op te pikken. Als we bijna bij 80 graden westerlengte zijn gaan we naar het noorden varen, zodat we op die 80 graden lijn blijven. Vervolgens buigen we met de kust mee en volgen die naar het noord oosten tot aan Cape Hatteras, waar we ver vandaan willen blijven. Daar botst namelijk de koude golfstroom die uit het noorden komt op de warme golfstroom, zodat het daar zelf bij windstil weer uitermate onaangenaam kan zijn.
De route die we nu hebben uitgezet is ongeveer 950 mijlen lang. Daarvan krijgen we de eerste 4 dagen alleen al minstens 200 mijlen cadeau dankzij de golfstroom. De rechtstreekse route is uitermate impopulair, want je hebt daar eerder stroom tegen dan mee, zodat de rechtstreekse route vrijwel altijd langer uitvalt dan de route die we nu hebben gekozen. Een navigator van de Volvo Ocean Race zou de rekensom misschien gedetailleerd uitplussen, maar wij gaan met de gangbare wijsheid mee. Een bijkomend voordeel is, dat je dan nooit meer dan 100 mijl uit de kust zit en wie weet waar dat ooit goed voor kan zijn.
De eerste paar uren vandaag waren heel plezierig, maar al snel waarschuwde Olav, dat hij een forse bui op de radar tot ontwikkeling zag komen en het duurde niet lang of we voeren redelijk hoog aan de wind, die rond de 23 knoop was. Dat is windkracht 6. Nelly Rose loopt dan best wel lekker hard. Hoewel het onderwaterschip echt aan een nieuwe laag antifouling toe is, en we daarom een redelijk schelpen tuin met ons meevoeren, knalt ze met 6,5 knoop door de golven. Gelukkig hadden we weer als vanouds de Bolognese saus al voorbereid, zodat we toch lekker en makkelijk konden eten. Het blijft een hele dans voor Hanneke. Nu, om 8 uur ‘s avonds, varen we een ruime windse koers, en hoewel de wind nog net zo hard blaast, is de zeegang daardoor een stuk comfortabeler. Pas als we bij 80 west zijn gaan we weer oploeven. Dat is nog 110 mijl. De wind verwachting blijft voorlopig hetzelfde, dus dan zal het wel weer hakken worden, maar voorlopig is het prima om bij te slapen. Om de beurt. Pim van 21.00 tot 24.00, Hanneke van 0.00 tot 3.00 en zo verder. We houden dat ritme ook overdag aan, zodat we ruim dutjes kunnen blijven doen.
We melden ons morgen weer.