Het was natuurlijk geen verrassing, dat er een dag record gevestigd kon worden. We zijn er echter niet helemaal voluit voor gegaan. Uiteindelijk moeten we om Cape Hatteras heen en hebben we te maken met de wind om ons daar te brengen. We zijn dus eerder gaan oploeven om maximaal – nou, beter gezegd: toch nog redelijk – gebruik te maken van onze hoogte. Anders had er een nog ongelooflijker record in gezeten.
We kwamen gisteren om 12.00 uur in de golfstroom en het effect was onvoorstelbaar. We hadden af en toe tot 5 knoop stroom mee. We haalden dan snelheden over de grond tot wel 11 knoop, terwijl we rustig met twee reven een kleine 6 knoop door het water voeren. Uiteindelijk voeren we de afgelopen 24 uur 158 mijl volgens het log, dat de snelheid door het water optekent. Onze route wordt vastgehouden in de iPad, en dat laat ons zien, dat we in diezelfde 24 uur 226,4 mijl zijn opgeschoten. Een cadeautje van de golfstroom van 68 mijl. De hoeveelheden water, die zich verplaatsen om dat mogelijk te maken, tarten mijn voorstellingsvermogen. Vergeleken daarbij is de Rijn, of welke rivier dan ook, een armzalig slootje.
De golfstroom is geen constante stroom. Hij veranderd gedurende de dag afhankelijk van wind en temperatuur en hij wordt minder snel naarmate hij verder is gevorderd. Bovendien is hij hier ook vrij smal. De Trinity probeerde de binnenbocht eerder te nemen en raakte daardoor het contact met de golfstroom kwijt. Ze ligt nu behoorlijk ver achter ons. De Antaris, een vrij nieuwe Hallberg Rassy 40, zat in het begin nog iets westelijker dan wij en had zelfs iets langer die 11 knoop op de meter. Nu we naar het noord oosten varen, redelijk hoog aan de wind, zijn wij sneller op bootsnelheid. De golfstroom doet nog een mijl of 2.0 We hebben nog wel een aantal keren per dag radiocontact met elkaar over het weer en de verschillende versies van de spaghetti Bolognese. Dat is gezellig.
De wind is behoorlijk afgenomen en we hebben het tweede rif er vanochtend vroeg al uit gehaald. De verwachting is, dat hij nog verder zal afnemen. Hoofdzaak is dat hij geruimd is naar oost-zuid-oost en met een beetje mazzel nog verder draait naar zuid-oost. Als hij dan inderdaad nog wat afneemt, dan kan het eerste rif er ook uit. Dan zouden we – maar dat is uiterst speculatief – Hatteras overmorgen rond het middaguur kunnen ronden. Vandaar is het nog 120 mijl tot Norfolk, waar we dan zaterdag in de loop van de ochtend binnen zouden kunnen lopen. Als we echter vanwege de wind nog een ‘klapje’ van een mijl of zestig moeten maken, dan kan het een stuk later worden.
Wordt vervolgd.