We blijven helemaal gepassioneerd over de golfstroom. Ook de afgelopen 24 uur werden we weer hard op sleeptouw genomen. Gisteren verlieten we de hoofdstroomdraad om te vermijden, dat we Hatteras niet meer zouden kunnen bezeilen en moesten we ons tevreden stellen met een enkel knoopje stroom mee. Toen de wind ook nog behoorlijk afnam, schoot het voor ons gevoel niet echt hard op, maar we genoten van een heerlijk zeildag. Het soort zeildag waar we eerst de theme-music van de Pirates of the Caribbean door de boot laten knallen en over het water laten schallen. Daar heeft helemaal niemand hier last van. Daarna hebben we geluisterd naar de gitaar kwintetten van Luigi Boccherini. Dat vinden we op zo’n moment ook heerlijke muziek. We doen dat maar zelden, want het vreet stroom, maar soms moet het gewoon. Vandaag is weer zo’n dag en is Leonard Cohen aan de beurt met zijn live concert uit Londen.
Zoals gezegd, ook de afgelopen 24 uur werden we weer op sleeptouw genomen door de golfstroom. Toen we weer in de stroomdraad belandden, werd de opgelopen achterstand ten opzichte van de vorige 24 uur met ras tempo ingelopen. Het log laat zien, dat we ‘slechts’ 142 mijlen door het water hebben afgelegd, maar op de kaart blijkt het ruim 206 mijl te zijn, en dat is dan gemeten in de rechte lijn, die we niet hebben gevaren. De lift van de golfstroom was gemiddeld 2,7 mijl waard. We hebben hele stukken gehad, waar de stroom 5 knoop voor haar rekening nam. Terwijl we hooguit 5 knoop zeilden, stond de SOG (Speed Over Ground) meter op ruim 10 knoop. Ik wilde dat even vastleggen met de camera en op dat moment bereikten we net ons record van 11,6 knoop. Meer dan de helft van onze snelheid dankzij de stroom, omdat de wind niet meer dan een knoop of 10 blaast en omdat het onderwaterschip van Nelly Rose op een plaatje uit het zee aquarium lijkt.
Gebiologeerd door Leonard Cohen en onze boeken hebben we net even een paar uur niet zo heel erg serieus op onze koers en op de Antaris gelet. We hadden een hele beste voorsprong op hen, maar ineens zagen we, dat ze die 4 mijl achterstand hadden ingelopen en ze weer naast ons lagen. Wij hadden iets te laag gevaren en waren aan de verkeerde kant van de duizend meter lijn gekomen. Zij hadden nog 11 knoop op de klok en wij voeren tussen de 7 en 8. Anderhalf uur relaxen was genoeg om ons in te lopen. We vertellen hen straks op de radio natuurlijk, dat we op hen gewacht hebben om onze kleine vloot bij elkaar te houden.
Dit alles heeft wel tot gevolg, dat we morgen met een dilemma geconfronteerd kunnen worden. Waarschijnlijk halen we het niet om voor donker binnen te zijn……