We zijn uitgenodigd door Midge en Mike om naar de vrijdagavondwedstrijd te komen kijken vanaf de grote veranda van de Tred Avon Yacht Club. Ze zijn er al als wij aankomen om ons te ontvangen. Het is een erg gastvrij onthaal. We worden aan allerlei mensen voorgesteld, die het allemaal reuze leuk vinden om een stel te ontmoeten, dat uit Europa is komen zeilen.

Op weg naar de club varen we eerst door de vloot boten heen. Ze staan op het punt om te gaan starten. We zijn er eindelijk achter gekomen, dat deze mooie klassiek gelijnde schepen “Shields” heten. Het is een klasse, die ooit is gestart door een mijnheer Cornelius Shields. De boot is ontwikkeld door Sparkman and Stephens en de eerste boten werden in 1962 te water gelaten. Volgens Shields was er behoefte aan een eenheidsklasse van dit type. De boten zijn gemaakt van polyester en de klasse is nog steeds heel succesvol (www.shieldsclass.com). Dit jaar worden de nationale kampioenschappen georganiseerd door de TAYC (Tred Avon Yacht Club). De verwachte deelname is 30 boten.

Ook in het rood is de Shields een mooi schip.

Op de veranda later kijken we wel tegen de zon in.
Het is een gezellige club en we voelen ons er dan ook meteen thuis. We maken kennis met een vrouwelijke majoor uit het leger. Ze heeft een paar jaar in Stuttgart gewoond, maar is blij dat ze weer terug is in Oxford. Stoer type en bijzonder hartelijk. Haar vader was bij de Navy, maar door een probleem met haar leeftijd kon zij daar niet meer terecht en belandde ze bij de army.

De temperatuur is aangenaam en het gezelschap ook.

Er wordt in 2 divisies gevaren; met en zonder Spinnaker. Alles vaart door elkaar heen en op basis van een club handicap systeem wordt er een resultaat berekend. Dat doet er niet heel erg veel toe. Het is vooral gezellig.

Als we later aan tafel zitten voor de CrabCakes, hebben we een interessante discussie met onze gastheer en gastvrouw. Nederland heeft een reputatie nogal liberaal te zijn en de gastheer zegt, dat hij aards conservatief is, maar zijn vrouw prikt daar met veel humor grote gaten in. Het thema “same sex marriage” staat hier hoog op de agenda, zeker nu er op de militaire academy van West Point een lesbisch echtpaar getrouwd is. Een hele stap sinds de “don’t ask, don’t tell policy” is opgeheven. Dit soort gesprekken kan leuk zijn, en was het ook, als ze geen dogmatisch karakter hebben. Kortom het was een leuk bezoek!

We gaan nog even naar Schooners voor een nightcap.

Lange vissersboot met ernaast kooien vol aas in het water. We krijgen een hele uitleg, maar die is helaas boven onze pet. We zullen nooit echte vissers worden.

Verderop wacht Nelly Rose op ons, verlicht door de ondergaande zon. Het toplicht staat aan, dus we vinden haar wel.