Overzicht van het immense terrein van de American Naval Academy in Annapolis. Daar gaan we vanmiddag een kijkje nemen.

De havenmeester Stanley komt langs en biedt aan om morgen mee te komen, als hij boodschappen gaat doen met zijn auto. Dat slaan we niet natuurlijk niet af.

We hebben Klontje nog aan dek liggen en we nemen de watertaxi samen met Olaf en Andrea naar de stad.

Het is een korte maar leuke wandeling van de burgerhaven naar het terrein van de Academy. De wandeling voert ons door rustige straatjes met oude huizen vooral uit de 18e en een enkeling zelfs nog uit de 17e eeuw.

Dit zijn de kleuren, die kenmerkend zijn voor de Navy. Op een huis wordt het nogal wild. Meestal zijn het een paar strepen als accent rond het grijs.

De nationale kleuren zijn veelvuldig aanwezig.

Het Mission Statement van de United States Naval Academy. Ieder jaar komen er 1200 nieuwe studenten aan, de plebes. Uiteindelijk zullen er 900 van hen 4 jaar later afstuderen. Er melden zich ieder jaar meer dan 10.000 mensen, die tussen de 17 en 23 jaar oud zijn, aan in de hoop op een plekje. Sommigen worden geplaatst dankzij een ‘ticket’ van een vooraanstaande Amerikaan. Zo mag de President een aantal plaatsen invullen en ook senatoren hebben dat recht. Dat helpt ze dan de deur in, maar verder ook niet. Het is een enorm strenge en competitieve omgeving. Dat blijkt ook wel uit het hoge percentage afvallers.
De studenten mogen niet getrouwd zijn, geen ‘dependants’ hebben en geen auto. Als je tijdens je studie trouwt, moet je de opleiding verlaten. Als je betrokken bent bij een auto ongeluk moet je de opleiding verlaten. Je wordt geacht om minimaal 5 jaar na je afstuderen te dienen bij de marine. Er worden heel veel verschillende opleidingen op allerlei gebied verzorgd door het 600 man sterke leraren corps. De helft daarvan zijn burgers, die meestal minstens een doctor’s titel hebben. De andere helft zijn carrière militairen, meest marine mensen, die voor een periode van 4 jaar hier geplaatst worden.

Sport is heel belangrijk op Annapolis. Iedere student wordt geacht minimaal 2 uur per dag aan lichamelijke activiteiten te besteden. De faciliteiten – zoals hier de worstel hal – daarvoor zijn voortreffelijk. Er is een ook een olympische zwem accommodatie met een 50 meter bad en een apart waterpolo bad en een serieuze tribune. Buiten de campus is een ijshockey stadion, basketbal is belangrijk, er wordt lacrosse gespeeld en ga zo maar door.

Het Football team heet de Goats, naar hun mascotte. De Goats spelen ieder jaar een game tegen de Army. daar valt veel prestige te verdienen. bij de eerste wedstrijd ooit in West Point, werd de Navy geconfronteerd met de mascotte van de Army. zelf hadden ze er toen geen. Een paar ondernemende midshipsmen zijn toen gaan winkelen en kwamen terug met een geit. Probleem opgelost. zo’n beest paste in de vorige eeuw goed bij de Navy, want de schepen hadden toen levende have aan boord; in ieder geval geiten en kippen. American Football gebruikt een bal die vergelijkbaar is met een Rugby bal. Van elke gewonnen game wordt er een bal verguld en vol trots bewaard in deze vitrine.

Daardoor kun je de evolutie van de bal door de jaren heen goed zien. Dit is de oude soort uit 1890. De bal was toen nog behoorlijk rond en groot.

In later jaren werd de bal steeds aërodynamischer en daardoor ook wat slanker, zodat het makkelijker werd om de bal harder en verder te gooien.

Het is natuurlijk allemaal prachtig onderhouden.

En het zijn indrukwekkend grote gebouwen.

De slaapaccommodatie heeft ruimte voor alle 4000 midshipsmen. Ze slapen met zijn tweeën op een kamer. De plebes slapen op de vierde verdieping en hebben geen inspraak bij de keuze van hun kamergenoot. Vanaf het tweede jaar mogen ze hun kamergenoot uitkiezen.

Binnen met de rondleider in het geel. Hij is een oud marineman en hij vertelde mooie verhalen. In deze hal hing vroeger een zeilschip van 25 meter lang aan het plafond, dat men kon laten zakken. Op dat schip zat het totale touwwerk wat je in die vroege jaren ook op een echt schip kon vinden. Daar konden de midshipsmen hun vaardigheden op dat gebied ontwikkelen. Daar stamt de uitspraak “learning the ropes” van.
De hal wordt nu gebruikt voor grote bijeenkomsten en voor sport. Er ligt een basketbal veld in. Ook is er een hoek afgezet waar midshipsmen met hun bezoek kunnen gaan zitten.

Een Wright Flyer zoals die door de Navy al heel vroeg werd ingezet. De eerste Wright Flyer had het hoogteroer nog aan de voorkant van het vliegtuig zitten, maar dat was hier al veranderd. De eerste Flyer kon maar luttele seconden in de lucht blijven, maar dit apparaat had een actie radius van 60 mijl met een snelheid van 50 mijl per uur. Het bouwen van deze replica was een enorme opgave, omdat de gebroeders Wright erg geheimzinnig deden over alle details van de Flyer. In geen enkele bouwtekening waren de maten opgeschreven. Uiteindelijk was de enige referentie voor de bouw de maat van de motor. Daar bestonden nog exemplaren van. De Wright Flyers waren altijd wit geschilderd. Zodat alle constructie details onzichtbaar waren op de foto’s van die tijd.

De muziek kapel. Vanzelfsprekend heeft de Academy een voortreffelijke brass band.

De oecumenische kapel waar christelijke diensten allemaal gebruik van maken. Er is ook een synagoge en een islamitische gebedsruimte. Kerkbezoek is niet verplicht, maar meestal worden de diensten goed bezocht; zeker in de examentijd.

De kerk heeft een knallend groot, groter, grootst orgel. Het grootste van America met 3 klavieren voor de handen en 2 voor de voeten en een hele serie registers voor een totaal van ruim 7000 pijpen!

Belangrijke marineman.